10 Ways To Kill Someone? (Not)

Κοντά στον θάνατο...

Ορ: Ιωάννα πρόσεχε!

Όλα έγιναν τόσο γρήγορα. Ένιωσα κάτι να δένεται γύρω από τον λαιμό μου, προσπάθησα να σηκώσω τα χέρια μου όμως κάποιος μου τα κρατούσε. Προσπαθούσα να πάρω ανάσα όμως δεν τα κατάφερνα. Ο αέρας λιγόστευε όλο και περισσότερο ενώ το δέσιμο στο λαιμό μου γινόταν όλο και πιο σφιχτό. Η όραση έγινε θολή. Γύρισα πάλι προς τον Ορφέα ο οποίος είχε αρχίσει ήδη να τρέχει προς το μέρος μου. Άκουσα ξανά το όνομα μου και γύρισε από την άλλη πλευρά. Η Χριστίνα έτρεχε κλαίγοντας προς το μέρος μου ενώ πίσω της ακολουθούσαν τα παιδιά. Ένιωσα τα μάγουλα μου υγρά και κατάλαβα ότι έκλαιγα. Άρχισα να τρέμω και ήξερα τι συμβαίνει, άλλη μια κρίση πανικού. Κάθε δευτερόλεπτο που περνούσε έμοιαζε με λεπτό, όλα συνέβαιναν σε αργή κίνηση. Ξαφνικά ένιωσα τον λαιμό μου να απελευθερώνεται από το δέσιμο και εγώ προσπαθούσα με δυσκολία να αναπνεύσω. Δεν μπορούσα να σταθώ όρθια. Λίγο πριν πέσω στο πάτωμα κάποιος με έβαλε στην αγκαλιά του. Αμέσως ένα γνωστό άρωμα κατέκλυσε τις αισθήσεις μου. Ο Ορφέας μου. Μου μιλούσε και προσπαθούσε να με ηρεμήσει. Έκλεισα τα μάτια μου και επικεντρώθηκα στην φωνή του σε μια προσπάθεια να επαναφέρω την αναπνοή μου.

Ορ: Όλα καλά μωρό μου, ηρέμησε, εγώ είμαι εδώ. Όλα θα πάνε καλά. Πάρε βαθιές ανάσες, εντάξει;

Κούνια καταφατικά το κεφάλι μου για μα του δείξω ότι τον ακούω.

Ορ: Πάρτε αυτές από εδώ ΤΩΡΑ!

Ήξερα σε ποιές αναφέρεται και γι αυτό τσιτωθηκα ξανά. Ο Ορφέας το κατάλαβε και άρχισε να μου χαϊδεύει απλά την πλάτη. Ενώ άφηνε και μερικά φιλιά στα μαλλιά μου.

Ορ: Ηρέμησε δεν μπορούν να σου κάνουν τίποτα, είσαι μαζί μου.

Τον έσφιξα πιο πολύ στην αγκαλιά μου.

Ορ: Και εσείς φύγετε από εδώ, δεν υπάρχει κάτι να δείτε, εξαφανιστείτε όλοι!

Είχε και ο ίδιος νεύρα.

Ιω: Ηρέμησε και εσύ σε παρακαλώ.

Ορ: Συγγνώμη.

Ιω: Μην ζητάς συγγνώμη.

Ορ: Συγγνώμη που έφυγα έτσι το Σάββατο, συγγνώμη που δεν σου μιλούσα αυτές τις μέρες και κυρίως συγγνώμη που δεν μπόρεσα να σε βοηθήσω τώρα.

Τραβήχτηκα από την αγκαλιά του, χωρίς όμως να απομακρυνθω και τον κοίταξα στα μάτια. Ήταν θυμωμένος τόσο με εκείνες όσο και με τον εαυτό του που δεν μπόρεσε να με προστατέψει. Του χαμογέλασα απαλά και έβαλα το ένα χέρι μου στο μάγουλο του.