"Az evvel Hoseok aradı."
"Evet..."
"Seni çok şirin bulmuş."
"Evet..."
"Hatta eğer istersen yarın evlenmek istiyormuş."
"Evet..."
"Kihyun beni dinlemiyorsun!"
Changkyun'un aniden bağırmasıyla telefonu kulağından çeken Kihyun derin bir iç çekti. Onu gerçekten dinlemiyordu. Tek düşündüğü misafirinin ne zaman geleceğiydi.
"Uykum var Changkyun."
"Saat daha erken!"
"Hayır, çoktan on bir olmuş... Hem ben çok halsizim."
Karşı taraftan uzun bir oflama duyuldu. Ardından Changkyun:
"Tamam," dedi.
"Dinlen, sonra konuşuruz."
"Görüşürüz Changie."
"Görüşürüz."
Kihyun her nasılsa Changkyun'a yalan söylüyor gibi hissetmiyordu. Birini davet etmemiş olsa sahiden uyuyabilirdi. Ama... Gece daha yeni başlıyordu.
Pozisyon değiştirip yüzüstü uzandı ve önceki gece neler konuştuklarına baktı.
Ki♡:
Yarın benimle
Vanilyanın dışına çıkmak ister misin?
Minhyuk:
Çıkmak mı?
Dur
Yani şey mi
Ki♡:
Senin için giyinmek istiyorum
Minhyuk:
Dur
Dur tamam
Tamam, çıkabiliriz
Vanilyanın dışına
Ki♡:
İstemiyorsan sorun değil
Minhyuk:
İstemediğimden değil
Bir an şaşırdım sadece
Ki♡:
O halde
Yarın gece?
Minhyuk:
Tamam
Ki♡:
Ben şimdi uyuyorum
İyi geceler
Minhyuk:
İyi geceler ꒰◍ᐡᐤᐡ◍꒱
Gerçekten saçma şeyler yazdığını düşünmeye başlamıştı. Bu kadar direkt olmamalı mıydı? Ama bunları utanmadan başka türlü söyleyemezdi.
Telefonunu kilitleyip kafasını yastığa gömdü. Çok geçmeden evinin zili çalınmıştı bile. Panikle koşarak aşağı indi ve kapıyı açtı.
Beklediği misafir tam da karşısında duruyordu.
"Koşmana gerek yoktu. Bekleyebilirdim." dedi Minhyuk gülerek.
Kihyun yanaklarının kızardığını hissetti. Ama koştuğu için utandığından mı yoksa birden Minhyuk'u gördüğünden mi bilmiyordu.
İkili içeri geçtiğinde Minhyuk oyunbaz bir tonla sordu.
"Bugün neredeyiz güzelim? Biliyorsun, evlerde çok fazla oda olur."
Kihyun kıkırdadı.
"Özellikle istediğin bir yer yoksa yatak odam."
"Şu an tek istediğim benim için nasıl giyineceğini bilmek. Ya da giyindiğini..."
Gözlerini kocaman açan gri saçlı kollarını göğsüne siper etti.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Victorious // Kihyuk
FanfictionHer şeyi unutmak istiyordu. Ama barmene dönüp hafif bir içki istedi. Çünkü biliyordu ki her şeyi unutacak kadar kendinden geçerse onu evine götürecek kimse yoktu.
