Chaennie || Instead Of Us•

[0.8]

Jen'den

Sarsılmamla uykulu gözlerle başımı kaldırdım. Başımı sert bir yere koymuştum, okul sırasına. En son okuldan atılmıştım. Burada ne yapıyordum?

Sonu gelmeyen sorularımı kimya hocası bölmüştü.
"Jennie dersi dinlemeyi düşünmedin mi?" Şapşal bir şekilde kimya hocasına bakarken anlamsızca cevap verdim.

"Hocam biraz başım ağrıyordu." Hoca anlamış bir yüz ifadesiyle konuştu.

"Peki o zaman yanındaki arkadaşın seni revire götürsün." Yanıma döndüğümde Chae'yi gördüm ve gülümsedim o beni kolumdan tutarak dışarı çıkardı ve revirin yolunu tuttuk.

Revire vardığımızda o ağrı kesici ve bir şişe suyu bana uzatırken konuştum
"Ben okuldan atılmamış mıydım?" Chae bana tip tip bakıp konuştu.

"Jen ne atılması sen 2 derslik uykuda neler yaşadın?" Deyip kıkırdadı. Ne yani okuldan atılmamış mıydım? O zaman Lisa'ya annemi anlatmamıştım ve de Chae ile sevgili değildik. Mutsuz ve üzgün bir şekilde sedyeye uzanırken Chae anlık duygu değişimime şaşırarak konuştu,

"Neden bu kadar üzgün gözüküyorsun Jen?"

"Galiba rüya görmüşüm Chae hemde çok güzel bir rüyaydı," Hafif gülümseyip  konuştu.

"Güzel rüyandan uyandığın için üzgünüm,  ne oldu ki bu kadar güzeldi?"  Ona baktım gerçeği söyleyecektim.

"Sevdiğim kişiyle sevgiliydim hemde bi anda gelişmişdi Chae. Çok mutluydum rüyamın gerçek olması için elimden geleni yapardım." Garip bir şekilde baktı,

"Sevdiğin kişi mi? Birinden hoşlandığını bilmiyordum. Kimmiş o şanslı çocuk?" Dalgaya alarak sorduğu soruyu anlamlandıramadığım bir şekilde cevapladım.

"Çocuk mu? Erkeklerden hoşlandığımı da nereden çıkardın." Şaşkınca bana baktı,

"Lezbiyen olduğunu bilmiyordum. O zaman kimmiş o şanslı kız demeliyim." Deyip güldü. Dürüst olacaktım ve artık zamanı gelmişti.

"Chae nasıl tepki verirsin yada bana karşı davranışların nasıl değişir bilemiyorum fakat söyleyeceğim. Chae ben... Ben senden hoşlanıyorum. Hemde seni bizim sıramızda gördüğüm ilk günden beri." Chae şaşkınlıkla beni dinlerken son sözümü söyleyip hemen revirden ayrıldım. Sınıfa uğrayıp çantamı aldıktan sonra okulu terk ettim. Uzun süre gözüne görünmesem iyi olurdu.

Eve vardığımda kendimi yatağa bıraktım. Fiziksel olarak olmasada ruhsal olarak yorgundum ve dinlenmeye ihtiyacım vardı. Revirde olanlar yüzünden okula bi kaç gün gitmemeliydim bu yüzden hiç istemesemde babamı aradım.

"Alo?" Dediğimde cevap verilmesini bekledim.

"Buyrun." Diye bir kadın sesi duyduğumda bunun babamın eşi olduğunu anladım ondan nefret ediyordum.

"Telefonu babama ver!" Emri vakime karşı hoşlanmadığım bir tavırla konuştu.

"Baban şuan müsa-" Diye kesilen sözüyle kaşlarımı çattım. Ardından babamın sesini duydum.

"Müsaitim kızım." Babalık görevini yerine getirmiş gibi bir de sıfatlarda bılunuyordu.

"Şey zor durumda kalmadıkça seni rahatsız etmemeye dikkat ediyorum fakat bu hafta okula gitmemeliyim müdürümle konuşur musun?" Memnun bir sesle yanıtladı

"Tabi kızım. Hiç çekinmeden benden birşeyler isteyebilirsin. Hatta bir ara buluşmalıyız."

"Tabi baba."

"O zaman görüşürüz kızım."

"Görüşürüz."  Bazen onu sevebileceğimi düşünsemde annemin çektiklerindem sonra vaz geçiyorum. O en iyilerini hak ediyordu.

Annemi düşünmemle gözlerim doldu. İçimi boşaltmam gerektiğini farkındaydım bu yüzden üzerime bir hırka alıp han nehrine adımlamaya başladım. Akşamları fazla kişi olmuyordu ve bu yüzden şanslıydım.

Han nehrine ulaştığımda fazla dolanmadan bir banka oturdum. Ve ağaçların nehre yansıyan görüntüsünü izlemeye başladım. O sırada gözlerimden akan yaşları anlatmıyordum bile.

________________
[466]