Diary ng Ambisyosa (COMPLETED)

DNA # 15 | MOM ... DAD?

DNA # 15 | MOM ... DAD?

"Hi Zoey.. Kamusta ka na??"

Dahan-dahan kong idinilat ang mga mata ko. Napangiti naman ako sa nakita ko.

"June .." mahina kong sabi.

Ano ito? Bakit ako may ganito? Tumingin -tingin ako sa paligid ko. Bakit may nakaturok na Dextrose sa akin? Bakit may Oxygen Tank?

"Haayyyy! Si June lang? Nakakapagtampo a?? ^___^"

Napangiti ulit ako.. "Gwen .. naman e.. *cough*cough*"

"Oh... Yan kasi gwen .. Alam mo bang bawal pang pagsalitain si Zoey??" si June.

"Sorry Zoey.."

Ngumiti lang ako. Lumuluwag na ang paghinga ko. Teka, makakalabas na ba ako? Kanina lang naman ako nahimatay E? OA kaya itong pinalalagay nila sa akin =_=

"Guys.. Musta school??" mahina kong tanong.

"Well, ayun .. Tapos na yung Christmas Party.. Sayang Zoey .. kung andun ka , mas masaya sana .." na patigil si June sa sinasabi niya at napatingin sa akin.

Umiiyak na naman ako at hinihingal. Christmas Party? TAPOS NA? Ilang araw na ba ako dito??

"Hala !! Zoey !! You're catching up your breath !! Wag kang umiyak .." si gwen sabay hawak sa kamay ko.

"Teka !! Tatawagin ko yung doktor !!!" si June at umalis na siya.

Christmas Party? Bakit ako napapaiyak ? Ilang araw na ba ako dito? Nahihirapan na naman akong huminga.

"Gwen ...." patuloy ang paghingal ko habang umiiyak.

"STOP IT ZOEY!! YOU CREEPING ME OUT !! DON'T SOUND LIKE na mamamatay ka !!" napapaiyak na sabi ni Gwen.

"Gwen .. Ilang araw na - - b- - ba a - -ako d- - ito??" mabagal kong sabi.

Napayuko si gwen at humihikbi na siya.

"Zoey.. pang 22th day mo na dito.."

Lalo akong umiyak. napapahikbi na rin ako. ganun na ba katagal?

I thought.. NO!

"ZOEY !! STOP IT !! WAG KA NANG UMIYAK !!" sigaw ni Gwen.

"JUNE !!!" sumisigaw na si gwen habang umiiyak.

"A - - - a - - "

I can't breathe.. I should have known na di dapat ako umiyak kasi nagcacause ito ng paninikip ng dibdib ko.

"A - - - - Ahh h.."

* BLACK OUT *

"Darating na ba sila Tita Crystal ??"

"Oo.. Ayos na daw kalagayan niya e?"

"Gwen!! Kasalanan ko ito !! It's my fault !!"

"Ssshhh !! Wag ka ngang umiyak June .. Andito lang tayo sa tabi ni Zoey di ba??"

Naririnig ko na sila pero nakapikit pa rin ako. meaning , BUHAY PA RIN AKO.

THANK GOD.

"June !!"

"Tito Kyrl.."

"What happened??"

"Nagising na po siya kanina tapos umiyak siya na naging dahilan ng pagsikip ng dibdib niya pero ayos na po siya ngayon .."

"A ganun ba? Salamat sa inyo June at Gwen a??" si MOM.

"Wala po iyon Tita .. Sige sa labas po muna kami.."

May humawak sa kamay ko. I think it's Dad..

"Hon.. Wag ka ngang umiyak.. Dapat magkapatatag tayo para sa anak natin .."

"Crystal.. Hindi mo ba nakikita ang kalagayan niya? Kawawa namana ng anak natin.."

Napapaiyak na naman ako. Ang sakit din pala pag nakikitang umiiyak ang mga magulang mo no? MAY SAKIT SA LAHAT NG SAKIT.

"Mom.. Dad ??"

"Anak.."

"May goodness.. Nagising ka na .."

Ngumiti ako.. "Where's ZAC??"

"Nasa school pa si BUNSO, ATE ^__^" si MOM.

"Pwede na ba akong lumabas??"

"Wait.. I'll ask the doctor.." umalis na si Dad.

I feel better now, Ayos na ako.. pero ang puso ko.. SIRA pa rin.

"Ethan .. Anak .." sabay hawak sa kamay ko at umupo sa gilid ko.

"Yes.. Ma ??"

"Nabasa ko DIARY mo.." naiiyak na sabi ni mama nang nakangiti.

Napangiti namana ko. Naalala ko ang mga kabaliwan ko.

"So Mom.. Where is my dream ??" tanong ko sa kanya.

"It is a continuation of reality .." nakangiti niyang sabi.

"But where is my reality??" nanginginig kong abi.

Hinimas ni mama ang buhok ko kaya tuluyan nang bumagsak ang mga luha ko.

"Ethan .. Anak.. It is at the end of your dream .. no matter how far you go... The same path lies infront of you.." then mom kiss me in the forehead.

"I love you ma .."

"I love you too Baby .."

DNA # 14

Dear Dyosa,

          My MOM said that My Reality is at the end of my Dream. She's RIGHT! Because the time i was born, till the day i die .. The only side i am ON , is my OWN.

?  ?  ? ? ? ? ? ??  ?? ? ? ? ? ? ? ? ? ? ? ?? ? ? ? ? ?? ? ? ?  ? ? ?? ? ?  ? ?? 

"Waaaa !! Madami ba akong namiss na lesson??'

"Dami !! " "Sobra !!"

"Pwew? Wala bang consideration??"

Niyakap nila ako. "Waaa ! Syempre kung ganyan ba naman kaganda ang ABSENT.. SYEMPRE.. Di mauubusan ng CONSIDERATION yan .." sabay kindat si Gwen sa akin.

Kumalas na si June.. "Naku!! Baka lumaki ulo niyang si ETHAN !!"

"Naku June Paw Claws!! Excuse me, sanay na akong masabihan ng MAGANDA ni ZAC no.."

If a little dreaming is dangerous, 

the cure for it is not to dream less but to dream more,

to dream all the time.

So often times it happens that we live our lives in chains 

And we never even know we have the key.

I like the dreams of the future better than the history of the past.

DNA # 15

Dear Dyosa,

        They say that we should love ourself first before other people learn to love us but it's not as easy as it seems. Sometimes, We need someone to accept us and love us first then , we could learn to see ourselves through that person's eyes and learn to love ourself.

PS : AKO highest sa MIDTERM SA MATH :D Oha? Anong talak mo?

? ? ? ? ? ? ?  ?? ? ? ? ? ? ? ? ? ? ? ? ? ? ? ? ? ? ? ? ?  ?? ? 

"Kamusta naman taking ng Scholarship mo??"

Huh? Anong SCHOLARSHIP? Saan naman galing yun?

"Scholarship??" pagtataka kong sabi.

"Di ba? After that.. Uhh.. Iskandalo? Nag-live ka kasi kumuha ka nang Test for Scholarship ng Harvard??"

O____O

WOW!! Sosyal!! yun ang pinangcover nila sa sakit ko? At sa pagconfine sa akin ng mag-iisang buwan?

"A- - ayos naman??" tapos ngumiti ako.