Gün 36

17.9K 859 515
                                    

Sabahın erken saatlerinde uyanmıştık. Güzel bir kahvaltı yaptıktan sonrada evi toplayıp yola çıkmıştık.

Egehana dün 'iyi geceler :)' mesajı atmıştım o da bana 'sanada :))' yazmıştı. Bunun dışında konuşmamıştık ve ben ne dün ne de bugün ona döndüğümüzü söylememiştim. Sürpriz olsun istiyordum.

İçim kıpır kıpırken kulaklıklarımdan kulağıma yayılan şarkıya bile odaklanamıyordum. Hafifçe gülümseyip kafamı cama yasladığım sırada mesaj attı.

Kalbim her zamanki gibi hızlanırken gelen mesajı açtım.

Egehan: Günaydınn

Tam cevap verecekken bir mesaj daha attı.

Egehan: Sen bu saate kadar uyumazdın?

Attığı mesaja kendi kendime gülümsedim.

Beril: Kahvaltıdan sonra günaydın yazacaktım kusura bakma.

Egehan: Ne kusuru ya

Egehan: Sadece iyi misin diye merak ettim

Egehan: Bir şey oldu sandım

Kalbim erirken gözlerimi yumdum. Ben gözlerim kapalı ne yazacağımı düşünürken bir mesaj daha attı.

Egehan: İyisin değil mi

Beni seviyordu. Hiç olmadığım kadar iyiyim çünkü sana geliyorum demek isterdim ama elbette diyemedim.

Beril: Evet iyiyim, sen nasılsın?

Egehan: Ben heyecanlı hissediyorum

Attığı mesaja şaşırmıştım.

Beril: Neden?

Egehan: Bilmiyorum

Egehan: Sanki böyle bir şey olacakmış gibi

Şaşkınlığım artarken aklımdan geçen düşünceyi doğrulamak için hemen mesaj attım.

Beril: İyi anlamda mı?

Egehan: Evet

Aldığım cevapla mümkünmüş gibi kalbim dahada hızlanırken ciddi manada kocaman gülümsedim.

Benim geleceğimi hissetmişti.

Bu,

bu gerçekten,

inanılmazdı..

Beril: Bu güzel bir şey.

Egehan: Sanırım öyle :)

Beril: :)

Beril: O zaman ben çıkayım?

Egehan: Bir şey söylesem de öyle çıksan

Beril: Söyle tabi.

Egehan: Seni özledim

Böyle bir mesaj atacağı aklımın ucundan geçmedi hiçbir zaman. Geçmezdi de. Ama hayat öyle bir şey ki inanın ne zaman ne olacağı hiç belli olmuyor. Şaşkındım. Mutluydum. Heyecanlıydım. Evet bu duygular doğal olarak vardı. Ama bir yandanda artık olabilecek bir şeymiş gibi geliyordu gözüme. Hem imkansız hemde gerçek olması çok garipti.

Cevap vermeden çıktım.

O da yazmadı.

Gözlerim dolmuştu ve gözlerimi yumduğum an bir göz yaşı firar etti. Parmağımla yanağımda yakalayıp sildim ve gülümsedim.

Asansörde 90 GünHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin