Asansörde 90 Gün

Gün 29

Saat 4 civarıydı. Birkaç ağaç sayesinde gölgede kalan hamakta uzanıyordum. Gözlerim kapalıydı ve bilmem kaçıncı kez sarılışımızı düşünüyordum.

Ona sarılmak çok eşsizdi.

Ve de çok güzeldi.

Hala bana kollarını açmış olmasına inanamıyordum.

Sarılmak istediğimi mi hissetmişti?

Yoksa o da mı sarılmak istiyordu?

Bu ikiside çok güzel ihtimallerdi. Ve ben buna inanamıyordum.

Telefonum onun zil sesiyle öttüğünde hızla gözlerimi açtım. Az kalsın hamaktan düşüyordum!

Dünki vedamızdan sonra hiç konuşmamıştık ve ilk mesajı o atmıştı!

Telefonun şifresini 2 kez yanlış girmiş olsamda 3. deneyişimde başarmıştım.

Hemen sohbete girdim.

Egehan: Neredesiniz?

O beni merak mı etmişti.. Ah kalbim.

Beril: Alaçatı.

Egehan: Hmm otelde mi kalıyorsunuz?

Beni merak etmeye devam mı ediyordu..

Beril: Hayır bizim burda yazlığımız var.

Egehan: Öyle mi

Egehan: Ne güzel

Tam olarak şu an sanırım kalbim eriyordu..

Beril: Egehan, nasılsın?

Egehan: İyidir sen

Beril: Bende iyiyim

Egehan: :)

Egehan: Tıkandık sanırım?

Beril: Egehan aslında ben sana bir şey söyleyeceğim.

Egehan: Dinliyorum

Beril: Şey,

Beril: Bana neden sarıldın?

Kendimden beklemediğim hareketler yapıyordum. Kalbim deli gibi atıyordu. Tam 2 dakika boyunca bir mesaj gelmedi ve sonra bu mesajı atıp çevrimdışı oldu.

Egehan: Çünkü ikimizde bunu istiyorduk

×

Arkadaşlar yeni bölümü umarım beğenmişsinizdir. Yorum yapmayı unutmayın. Vee "Apansız" adında bir texting yazmaya başladım. İsterseniz profilimden kitaba bulup bir göz atabilirsiniz. Sizleri çok seviyorum. Kendinize çok iyi bakın. Yeni bölümde görüşmek üzere :)