The Accidental Callboy [ Completed] © Cacai1981

Chapter 9

Ilang linggo na rin ang lumipas at naging maayos ang simula ng eskwela para kay Joaquin. Almost.
     Pinag iigihan niya ang kanyang pag-aaral, at simula nang mag aral siya ng kolehiyo ay naging Deans Lister na siya. At ang target niya sa darating na graduation ay ang grumaduate with honors. Para magkaron siya ng leverage at matanggap siya agad sa trabaho. Kaya nag -aaral siyang mabuti. Nag extra effort siya sa pag -aaral niya sa kanyang major subject na corporate accounting para makakuha siya ng mataas na marka.
     Hindi dahil sa gusto niyang mapansin siya ng kanyang magandang professor na si Robyn, ang tanggi ni Joaquin sa sarili.

     Pero ang ipinagtataka niya, ay ilang linggo na siyang pumapasok sa klase nito, pero tila ba isa siyang multo.
     Sa tuwing nag roll call nga ito ng attendance ay ni hindi man lang siya nito mahagingan ng tingin. Naalala niya pa ang nangyari noon, sinubukan niya kung titingin si Robyn kung di siya sasagot.
     “de Guzman, Joaquin?” Ang tawag ni Robyn, pero di sumagot si Joaquin at hinintay niyang hanapin siya nito.
     “de Guzman Joaquin, nandyan ba siya?” ang tanong nito.
     Nagkatinginan na ang kanyang mga ka eskwela at parang nagtataka na sa kanilang dalawa, di ito  tumitingin at siya naman ay di sumasagot.
     “I’ll mark it absent kung di pa siya sumagot” ang banta pa nito sa kanya.
     “Nandyan ma’am kanina pa po siya nakataas ng kamay” ang sagot ng isa niyang kaklase.
     At hanggang ngayon ay ipinagtataka pa rin iyun ni Joaquin.

    “Can anyone answer activity 16?” Robyn asked her students. And she looked at them. Pero walang nagtaas ng kamay, maliban sa kanya. Sa nag -iisang iniiwasan niya.
     Bakit ba lagi na lang itong active during recitation? She asked herself. At bakit ba ang lagi nitong suot ay maluwag na T-shirt, na kahit na anong luwag nito ay napaka gwapo Pa rin nitong tingnan?  Wala na ba itong ibang maisuot na damit? she angrily thought herself.
     “Anyone?” Tanong ni Robyn at pilit na iniwasan ng kanyang tingin si Joaquin na kanina pa nakataas ang kamay.
     “Ma’am” sigaw ni Joaquin.
     “Anyone else, yes Mr. Ramirez?” Ang sabi ni Robyn, na tinawag ang isang estudyante na hindi naman nagtaas ng kamay. As much as possible ay tinatandaan niya ang pangalan ng kanyang mga estudyante. Pero si  Joaquin ang natatanging di niya makakalimutan ang pangalan.
     “Ma’am hindi ko po nasagutan” ang sagot nito na habang nagkakamot ng ulo.
     “Teacher Robyn!” ang sigaw ni Joaquin,  who’s getting annoyed already kung bakit ayaw siyang pansinin ng teacher niya.
      Robyn sighed, feeling annoyed, “yes Joaquin” she called him and let him answer the activity on the board. Tumayo ito at kinuha ang white board marker na kanyang iniabot, and again his fingers brushed with hers. She pulled her hands quickly, para bang napaso siya. Then he stood right next to her habang nagsusulat ito. She could smell his scent, and she could see his chests through his loose shirt. She felt the heat ran down her whole body and she felt her nipples tighten.
     She cleared her throat, and tried to shook off her feelings. Natapos na rin sa pagsasagot si Joaquin sa board and he smiled at her.
     “Kailangan bang ganyang damit ang isuot mo?” she asked sounding irritated.
     Kumunot ang noo ni Joaquin, ano bang problema ng babaeng ito? Sa halip na ang sagot niya sa board ang banggitin nito, ay ang suot niya. Ano bang problema sa suot ko?  Ang tanong ni Joaquin sa sarili.
     Robyn knew she drew the line, her remark was uncalled for, pero sa halip na magsorry she only shake it off.

     Naglabasan na ang kanyang mga estudyante pero naiwan pa rin si  Joaquin sa loob at hinintay na makalabas ng kwarto ang lahat ng kanyang kaklase. Bago niya nilapitan si Robyn.
     “Pwede ba kitang makausap?” tanong ni Joaquin.
     Robyn sighed, she knew this would happen, “look Joaquin I’m sorry kung nabastos kita kanina, I knew that was uncalled for”.
     “Apology accepted ma’am” ang nakangiting sagot ni Joaquin, “Robyn wag kang mag-alala, mananatiling sikreto ang mga nangyari nung gabing iyun” he assured her.
     Robyn looked at him and smiled weakly, “thanks” ang sagot ni Robyn.
     “May klase ka pa ba?” Tanong ni Joaquin.
     “Wala na last period ko na ito” sagot ni Robyn.
     “Ako rin huling subject ko na rin ito, akin na ihahatid na kita” ang alok ni Joaquin sabay kuha sa mga libro ni Robyn na nasa lamesa.
     “Hindi mo na kailangang gawin yan” tutol ni Robyn.
     “I insist ma’am, matigas po ang ulo ko” ang sagot ni Joaquin.
     “Robyn sighed, ayaw na niyang makipagtalo pa kay Joaquin. Mukha naman kasing hindi rin papipigil ito sa gusto, kaya hinayaan na lang ni Robyn na ihatid siya ni Joaquin.
     At habang naglalakad sila, Robyn could sense na pinagtitinginan sila ng mga estudyante, na nasa labas ng kani-kanilang rooms at nakatambay sa corridor. Narinig pa niya ang isa sa mga nadaanan nila na ang sabi’y “ang cute nilang tingnan”.
     Sumulyap ng tingin si Robyn kay Joaquin, sa tangkad nito halos umabot lang siya sa balikat nito. At kahit pa napakasimple ng suot nito, di tulad ng ibang estudyante na nakaporma, higit pa ring nangingibabaw ang kagwapuhan nito kaysa sa mga nakababatang estudyante. Lalo na at alam ni Robyn, that underneath those loose shirts of his was a body just like Adonis.
     Robyn blushed nang maalala na naman ang gabing iyun. At dahil sa nasa fifth floor  sila, at bihira niyang gamitin o once lang niyang ginamit ang lumang elevator at di na siya umulit. Kaya tinatiyaga niya ang hagdan pababa.
     Then suddenly, Joaquin walked closer to her, their elbows bumped with each other. At habang nakasukbit sa balikat nito ang backpack niya, at hawak ng isang kamay niya ang mga libro ni Robyn, ang isang kamay naman ni Joaquin ay tila ba may sariling isip, dahil biglang lumapat sa likod ni Robyn ang kamay nito.
     She could feel his warm hands on his back, habang inaalalayan siya nito pababa, at wala itong pakialam kung may nakatingin sa kanila.
     Pagbaba nila sa ground lobby ay di pa rin nito inalis ang kamay sa likod niya, and he stayed that way hanggang sa marating nila ang parking lot kung saan naroon ang sasakyan ni Robyn.
     Robyn cleared her throat, “thank you”, she said huskily.
     “Walang anuman Robyn” ang mahinang sagot nito sa kanya, he saluted at her, at halos patakbong umalis papalayo sa kanya.
     Alam ni Joaquin na di niya dapat iyun ginawa, pero di niya iyun sinasadya, nang magtabi sila habang naglalakad, his hands instantly went on her back para alalayan itong maglakad. At napakasarap nito sa kanyang pakiramdam, kaya sa halip na alisin ang kamay ay lalo pa niya itong idiniin hanggang sa maramdaman niya sa kanyang kamay ang outline ng suot nitong bra.
     Gumuhit ang isang ngiti sa mga labi ni Joaquin, hindi na niya palalagpasin pa ang pagkakataong magkalapit pa sila ng husto ng kanyang teacher, na muling pumukaw ng kanyang puso.