The Accidental Callboy [ Completed] © Cacai1981

Epilogue

"Congratulations Mr. De Guzman, para sa newly established firm" ang bati sa kanya ng matandang lalaki na partner niya sa bagong tatag na private accounting firm.
"Congratulations to us Mr. Rana, salamat din at pumayag ka sa partnership natin" ang masayang sagot niya rito.
"It would be my honor, napaka ganda ng track record mo this past five years" ang sagot sa kanya nito.
"Thank you! Thank you!" ang masayang sagot niya rito.
"So saan ba ang celebration natin?" ang tanong ng magandang anak ng partner niya.
"Oo nga naman Joaquin, let's go out and celebrate, lahat tayo pati staff" ang sabi sa kanya.
He gave him an apologetic smile, "I have to decline this time, Juancho, I haven't seen my family in Quezon for half a year already I really missed them" ang sagot niya.
The beautiful daughter of Juancho pouted her lips, "can I come, I haven't been to Quezon province" ang malambing nitong sabi kay Joaquin.
"I doubt it na magustuhan mo ang lugar namin" ang sagot ni Joaquin.
"But you'll be there" ang malambing na sagot nito.
"Maybe next time?" he answered. At sumimangot lang ito sa kanya.
*** *** *** *** *** *** *** *** *** *** *** *** *** *** *** *** *** *** *** *** ***
Madilim na nang marating niya ang kanilang bahay sa Quezon. Kahit pa, maunlad na ang pamumuhay nila ay nanatiling payak ang kanilang pamilya. Tanging ang bahay lang nila ang pinaayos ni Joaquin, dahil na rin sa iyun ang kagustuhan ng kanyang mga magulang. Na ni minsan ay Di inisip na lumipat ng lugar na tirahan.
Ang kanyang ama at tumigil na sa pagsasaka at kumuha na lang ng ilang tao para magsaka ng lupa nila. Ang mga kapatid naman niya ay kapwa nasa kolehiyo na, at nalalapit na rin ang pagtatapos ng mga ito.
Ang lahat ng ito ay utang niyang lahat kay Robyn, ang sabi niya sa sarili, habang nakatanaw sa labas ng kanilang bahay.
Limang taon na ang lumipas, pero hanggang ngayon ay di pa rin niya ito nakikita. Pinuntahan na niya ang bahay ng mga magulang nito, noong siya ay graduate na at may magandang trabaho.
Pero, tanging ang ama lang nito ang humarap sa kanya. Mukhang alam nito kung nasaan ang anak, pero ayaw sa kanya sabihin. Naalala pa niya ang sinabi nito sa kanya.
"Mahal mo ba talaga si Robyn, Joaquin?" ang tanong noon ng daddy ni Robyn sa kanya.
"Mahal na mahal po" ang mariin niyang sagot.
"E bakit dito mo siya hinahanap? Kung mahal mo siya alam mo kung saan siya hahanapin" ang sagot nito sa kanya.

At ngayon nga ay iniisip pa rin ni Joaquin kung nasaan si Robyn. Napabuntong-hininga siya, naalala rin niya ang sinabi nito sa sulat, kung talagang mahal niya ito, ay alam niya kung saan niya ito hahanapin.
Tahimik na ang buong kabahayan, ibang-iba sa buhay sa Maynila. Tahimik na rin ang paligid at tanging kuliglig at lagaslas ng tubig mula sa ilog na malapit sa kanilang bahay ang maririnig. Kay gandang pakinggan, ng tubig. Lalo na siguro kung nasa dagat-
At natigilan siya. Sa dagat, sa tabing dagat, naalala niya noong sunduin siya ni Robyn dito sa kanila noon. Agad siyang lumabas ng bahay, at sumakay ng kanyang sasakyan.

Nakatayo si Robyn sa may dalampasigan, gabi-gabi sa loob ng limang taon, mula ng tumira siya sa bahay na tisa, ay ganito na ang ginagawa niya.
Tumatayo siya sa buhanginan at nakatanaw lang sa dagat, habang ang banayad na alon nito ay humahalik sa kanyang mga paa.
At ang palaging laman ng kanyang isipan ay si Joaquin. Napabuntong-hininga siya, hanggang ngayon ay di pa rin siya nito, pinupuntahan.
Mayron na kaya itong ibang mahal? Ang tanong niya sa sarili. Batid niyang naging matagumpay ito sa kanyang career. At alam din niyang, may sarili na itong firm.
Her heart swelled with so much pride and love for him nang malaman niya ito sa mga magulang ni Joaquin. Oo, alam ng mga magulang ni Joaquin kung nasaan siya, at nakiusap siya sa mga ito na huwag ipagsabi sa kanilang anak. Gusto niyang si Joaquin mismo ang makarealised kung nasaan siya.
Ilang sandali pa ay nagpasya na siyang bumalik sa loob ng bahay. When she turned around, she stopped and stood there with surprise in her eyes.
Totoo ba ang nakikita niya? Ang tanong niya sa sarili.
"Joaquin" ang sambit niya na tila ba isang panalangin. Pero nanatili siyang nakatayo, hindi niya alam kung lalapit ba siya kay Joaquin.
Pero nang buksan ni Joaquin ang kanyang mga bisig, ay patakbo siyang lumapit rito, at pumaloob sa mahigpit nitong yakap.
"Robyn, Robyn" ang sambit ni Joaquin, he tilted her chin up and looked into her teary eyes.
"Joaquin" ang muling sambit niya, and instantly, their lips melted with each other. He carried her inside the house, when he lay her down on her couch, she shook her head, and whispered.
"Sa kwarto ko" ang bulong niya, at agad namang tumalima si Joaquin, at binuhat siyang muli nito papasok sa isa sa mga kwarto.
They hastily undress each other, and they started giggling. Then he pushed her down on the bed and he entered her, with one swift thrust.
He pushed inside her, deep and hard, and she clung into him, until she whimpered, when she reached her climax.
"Robyn, Robyn, Robyn" he kept on chanting, while he quicken his thrust, until he too reached his climax.

He lay spent beside her, and he covered their body with a blanket. Muli niyang hinagkan ang mga labi ni Robyn ng may pananabik.
"Akala ko hindi mo na ako hahanapin" ang naluluhang sabi ni Robyn, habang hinihimas ang dibdib ni Joaquin.
"Pasensiya ka na kung natagalan, pero, kailangan ko munang tuparin ang ipinangako at kahilingan mo sa akin, bago ako nagsimulang hanapin ka" ang sagot ni Joaquin.
"I'm so proud of you Joaquin, sa mga achievements mo sa buhay" ang bulong ni Robyn.
"Dahil sa iyo, Robyn, oo, ginawa ko ang lahat dahil, iyun ang mga pangarap ko, pero, ikaw ang inspirasyon ko, dahil sa iyo, para sa iyo, kaya ako nandito sa ganitong estado ngayon" ang sagot ni Joaquin.
"Hindi ko akalain na, dito ka pala titira, ngayong gabi ko lang naisip. Nalungkot ako, noong nabalitaan ko na naibenta na ito, yun pala ikaw iyun" ang sabi ni Joaquin, na may mahinang tawa.
"Ibinenta ko ang bahay ko sa Manila, tapos, binili ko ito, noong gabi na sinundo kita. Yung iba ay ibinayad ko kay mommy, para makawala na ako sa mga kuko ni mommy".
"Binili ko ulit ang bahay mo sa Maynila, di ko kayang mawala sa atin ang bahay na iyun, na puno ng magaganda nating ala-ala" ang sabi ni Joaquin.
"Alam ba ng daddy mo kung nasaan ka?" ang tanong ni Joaquin sa kanya.
"Uh-huh, pati ng nga magulang mo, nakiusap ako na, huwag nilang sabihin"
Isang ngiti lang ang iginanti ni Joaquin, at muling hinagkan ang kanyang mga labi.
"Anong pinagkakaabalahan mo rito?" ang tanong ni Joaquin.
"Isa akong teacher sa isang kolehiyo sa bayan" ang sagot niya.
"Sobrang saya ko ngayon Robyn, dahil, sa wakas, nakamtan ko na ang pinakapinapangarap ko, ikaw yun Robyn, tanging ikaw lang" ang bulong ni Joaquin sa kanya, while he looked at her with so much love in his eyes.
Robyn lifted her head and looked down on him, "ako lang ba?" ang tanong niya.
"Ikaw lang at wala ng iba" ang sagot ni Joaquin.
Robyn bit her lip and smiled sweetly "paano kung dalawa na kami?"
Kumunot ang noo ni Joaquin, at biglang nagliwanag ang mukha niya ng marealised ang sinabi ni Robyn, bigla siyang napaupo.
"Robyn?" ang tanong niya.
She nodded her head, at tumayo siya, nag suot siya ng robe at sinenyasan niya si Joaquin na sumunod sa kanya. Mabilis na nagbihis si Joaquin, at sumunod kay Robyn na pumasok sa loob ng isa pang kwarto.
At pagpasok niya, nakita niya ang isang batang lalaki na natutulog, mga nasa five years old na ito, at kamukhang kamukha niya ito.
"Noong huling magkasama tayo rito sa beach house, hindi ako uminom ng"-
Hindi na naituloy ni Robyn ang sasabihin dahil niyakap na siya ng mahigpit ni Joaquin at hinalikan siya nito mga labi.
"Salamat Robyn" ang naluluha niyang bulong sa mga labi nito. Bago siya lumapit sa anak at naupo sa tabi ng kama.
Marahang gumalaw sa pagkakatulog ang anak at maya-maya ay iminulat nito ang mga mata. The little boy blinked his eyes several times ng makita kung sino ang nasa tabi ng kanyang kama. At bigla na lang nagliwanag ang mukha nito at mababakas ang matinding saya.
"Daddy?" ang masayang sabi nito.
"Oo anak ako ito" ang naluluha at emosyonal na sagot ni Joaquin, sabay yakap sa anak at hinalikan ito sa pisngi, he looked at Robyn and pulled her down to sit next to them, at nagyakap silang tatlo.
Ang mga sandaling iyun ay simula nang isang buhay na masaya at puno ng pagmamahalan para sa kanilang tatlo.

The End

"Letting go of someone, doesn't mean that we don't love them anymore. Sometimes, it means, that we love them so much, that we have to let them go, to give them space and a chance to grow"

Cacai1981

This story was inspired by the song
Crazy for This Girl by Evan and Jaron

Thank you so much for reading!

Please turn to next page for the sypnosis of I Love U Bae-by