Chapter 6

184 4 0
                                    

#TPBTWRAte

Napatakbo ako papunta sa hospital kung asaan sila mama at papa. At si Ate.

"Ate..." I whispered when I saw her by the bed. Nakaupo lang.

Napatakip ako ng bibig ko and cried so much.

Someone hugged my from my behind and came to realize that it was Papa and it wasnt just me who cried but everyone. Kuya Geymhar crying while holding Ate's hand. Mama holding a Rosarry still sobbing. And Williams family were also hugging each other sad.

My tears are falling again. Ang hirap ng pinagdaanan ni Ate. One time ang saya saya tapos bigla nalang nagbago ang ihip ng hangin at naging ganito na siya. Ang sakit lang isipin na kailangan niyang pagdaanan ang lahat ng iyon. Mahirap na mahirap para sa kanya. Alam ko yun.

Sa wakas. Mabubuo na kami ulit. Magiging masaya na ulit. Magiging inspired na lahat. Ate is our source of Happiness. And she is here na. I am so beyond happy na din.

Napahalukipkip ako habang inisip pa lang kung ano na kaya if magigising na si Ate.

"Anak, okay ka lang ba? Nakikinig ka ba?" Tanong ni Papa kay Ate.

"Po?" Sabi ni Ate.

"Sigurado ka bang nakakaalala ka na anak?" Tanong ni Mama kay Ate.

"Ate..." sabi ko.

"Linn, is everything okay?" Sabi ni kuya geymhar.

"I think she need some rest." Sabi naman ni papa.

Napatango ako sa sinabi ni Papa. Kailangan niyang magpahinga.

"Nasaan po si dr. Villaflores?" Sabi ni Ate in a very serious tone.

Naglaho ang ngiti ko.

"Babe, bakit palagi mong hinahanap si doctor villaflores? Kahapon pa yan. I told you he's busy." Sabi ni kuya geymhar.

Napakunot ng noo si Ate Linn. Whats wrong? Parang may hinahanap si Ate. Villaflores?

"Bakit ba hindi niyo ko pagbigyan na makausap si papa?" Sabi naman ni Ate na halatang nagagalit na.

This isnt what I imagined.
Nalungkot ako bigla.

"Baby, I'm here." Sabi ni Papa. A tear fall from my ate's eyes.

I gasped and covered my mouth. She cant see us?

"Angela linn..." Tawag sa akin ni mama.

"Kailangan kong makausap si doctor villaflores." Sabi ni ate na galit na galit na. Nakatingin lang siya sa kawalan. Para bang hindi niya kami nakikita.

"If it's about surgery, nasabi ko na linn. What's going on with you?" Sabi ni kuya geymhar. Hindi ko alam kung bakit umaattitude si Kuya Geym. Pero oo, nakakagulat si Ate. It doesnt feel like we found her.

"I need to talk to him." Sabi ni at humahagolgol na siya ng iyak. Yung parang nahihirapan na talaga siya sa paghinga niya dahil sa pag-iyak.

"I'll call him over, okay? Why are you crying?" Sabi ni mama.

"I NEED TO TALK TO HIM! HE WAS THERE WHEN I WAS AT MY WORST. I NEED HIS FAMILY BUT... BUY THEY'RE NOT EVEN COMING HERE." Her voice broke. "They're not even coming here for me. For me." She repeated.

Sino sila?

"Linn naman, ang sakit naman ng asal na ipinapakita mo sa amin ng pamilya mo ngayon. We're happy that we found out you're alive and well. Pero, do you even missed us?" Malungkot na sabi ni Mama.

Dumaloy ang luha sa pisngi ko.

Hindi ko inaasahan na ganito ang mangyayari. Naguguluhan din ako.

"Doctor Villaflores." Biglang sabi ni kuya geymhar na nasa tabi ko lang din.

"Pa?" Ate said.

Ang gulo gulo. Itinuring niyang Papa si Doctor Villaflores. Akala ko ay yung Villaflores na nakilala ko nung sa gate nung hindi ako pinapapasok nung guard. Hindi pala.

"Angela." Sabi ni Dr. Villaflores. He call him Angela. We call her Ate Linn.

Sobrang na aattach na ba si Ate sa Family niya? What happened exactly?

"She's been looking for you, doc." Sabi ni kuya geymhar.

Kaagad niyakap ni Dr. Villaflores si Ate.

Napalingon ako kay Papa at Mama. Tinangohan lang ako ni Papa.

"Pa, si dran?" Ate asked.

Whos dran?

"Sinong dran?" Kuya Geymhar interrupted.

"Pa, si dran.. Asaan?" Sabi ulit ni Ate. Not answering kuya geymhar's question.

"I'm sorry, angela."

I just watched them.
Wala na akong naiintindihan. Bakit naging ganito?

"KAILANGAN KO SI DRAN, SI HYLE, SI MAMA. PA, ANO BANG NANGYAYARI?" Sabi ni ate ng pasigaw.

Sino ba sila?

"Linn..." I heard kuya geymhar said.

"Please."

Hindi ko nakayanan at lumabas na lang ako sa room ni Ate. As I opened the door I saw a guy in his White robe na tumalikod. Familiar siya pero I was too emotional to give a damn thing about who would it be. The moment I opened the door kasi... andun siya.

Sino yun?

And I burst crying upon realizing na ibang-iba ang ate na nakita namin. Para akong bata na napaupo sa sahig at umiyak.

The Person Behind The White Robe (Completed)Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon