The Person Behind The White Robe (Completed)

Chapter 19

#TPBTWRTowel

Ang bilis ng nangyari at napaka-unusual nang mga events.

This doesn't happened to me before. Talagang naninibago lang ako kung bakit parang ang bilis ni Hyle at ako.

Bigla siyang dumating.

But I feel like I dont wanna lose him.

He just confessed to me.

"Gusto mong pumasok?" I asked him.

He smiled at saka umiling.

"Its not a good idea." He said.

Oo nga.

Kinilig na ako sa part kung saan he said that he likes me too.

"Sige." Sabi ko at saka inabot ang lock ng front gate.

"Arianne?"

Mabilis akong napalingon.

"Hmm?"

"Will I ever see you again?" He asked.

Him leaning by his car. So much more like a boyfriend material.

God, I am dreaming again.

I smiled and waved my hands at him.

"Of course, Hyle." I said and smiled at him again and again.

The next day, Hyle is gone again.

Hindi na naman siya nagpaparamdam and 2 days na rin ang lumipas since last naming pagsasama. It just felt so weird when everytime na magkakasama kami ay ilang days or weeks naman ang lilipas bago kami magkakakita muli.

Saglit na oras binabawi naman sa pang matagalan na oras.

I thought, "Baka nasa bar."

Geez.

Parang grabe na ang paghahabol ko kay Hyle ah.

Okay lang ba tong ganito?

I sighed.

I decided na hindi nalang lumabas ngayong gabi.

Iniisip ko muna yung sinabi niya sa akin about Ate and Brother.

Kung may kapatid man ako na binigay ang sarili para sa mahal niya bago pumanaw. Hindi naman siguro ako magagalit. Kasi, desisyon iyon nang kapatid ko. Kung asan man siya masaya. Hindi ba masaya si Hyle na nakakakita na si Ate ko? Kaya galit siya? Kaya pilit niya akong iwasan kasi naalala niya si Ate sa akin? Pero sabi niya gusto niya ako.

Parang may pumipigil lang sa kanya.

Tumayo ako at saka humarap sa malaking salamin sa kwarto ko.

I'll make a change.

Nagpunta ako ng salon.

I decided to dye my hair light brown and had it very wavy.

Naiba naman. Sigurado na ako ngayon na hindi na kami magkamukha ni Ate.

Matapos yun ay dumiretso nalang ako sa bar.

Gusto kong malaman kung ano ang reaction ni Hyle pag nakita niya ako.

Na pwede nang hindi na niya maalala si Ate sa akin.

Pero hahayaan ko nalang ba na magagalit si Hyle sa ate ko?

DI kaya may iba pang reason kung bakit galit siya kay Ate?

Right.

Thats a good reason to see him again.

I parked my car and search for Mr. Villaflores again.

Pagpasok ko sa bar wala na naman akong makitang Hyle.

But I saw Jov again.

Buti at hindi kami nagkakabunggoan this time.

Akala ko every meeting ay magkakabunggo talaga kami.

Wala talagang permanente sa mundo.

"Jov." I called.

But he was way too drunk.

"Jov, can I talk to you?"

Jov finally recognized me.

"Akala ko kung sino, ikaw lang pala." Sabi niya. "Anong kailangan mo, loka-loka?"

I was taken aback of he just said. Like hey, marami kayang mga tao sa paligid. Napapahiya nalang ako.

"Si Hyle. San siya?" I asked.

"Oh come on, bakit ba palagi mo siyang hinahanap? Well I am the best person na paghanapan ang creature na yown. Why? Because he lived in my house." Sabi niya.

Napanganga nalang ako.

Magkasama pala ang dalawa?

E bakit parang everytime na magkikita sila e parang may galit sa isat-isa?

Anyways.

"Then, take me to him." I said.

He laughed.

Pinantayan niya ako ng tingin.

"Look here, little baby. You take me to him." Sabi niya bago siya makatulog at naglanding pa talaga sa harapan ko. I managed to push his chest pero hindi ko naman carry ang bigat ng higanteng to. Mabilis kaming naglanding sa sahig.

"Aray." I said when Jov's face landed to my neck.

"Umayos ka nga ng tayo diyan, bwisit." Sabi ko kay Jov na parang naiihi na. Yung mukha niya sabog.

Nasa elevator kami.

Nakaakbay sa akin si Jov and I am so regretting na pumunta pa sa bar.

Alangan namang ewan ko siyang nakahiga sa sahig kanina.

No one even knows him!

What is he?!

Wala man lang kaibigang matino.

Walang nag-care.

Edi ako nalang.

"Saang room nga?"

"Dun." Sabi niya sabay nguso.

He groaned and groaned and groaned. Parang bata.

I walked and walked hanggang sa makarating kami sa dulo.

he gave me the key.

And I opened the door.

Laking gulat ko kasi malinis.

I was actually expecting na magulo sa loob kasi looking at Jov? He is more like a happy-go-lucky na magulo na guy. Like kahit ano ano ang gagawin.

Off naman ang lights?

Wala dito si Hyle?

I turned the lights on while busy pa din ako sa paggabay ni Jov papasok sa kwarto niya.

Pinahiga ko na siya.

And when I was about to leave his room--

"What the fuck-"

Nakasalubong ko lang naman si Hyle na nakatowel lang and worst?

Nagkabunggo kami.

Nalaglag towel niya.

I saw....it.

"Shit!"

Mabilis akong lumabas sa kwarto.

bakit pa kasi magkatabi lang ang pintuan ng CR sa kwarto niya. Bakit hindi nalang sa loob nang room ang CR!?

My eyes.

Hindi ko alam kung magiging masaya ba ako o makokonsensya.

I ran towards the window and breathe.

Shit.

Ang lakas ng kabog ng dibdib ko.

Shit.

Shit.