I'm OK! |yoonnie✔️

0.3

Ertesi gün

  Jennie başka bir hastasına bakmak için odasına yöneldi, 1331 numaralı odaya. Bu odaya ondan başkası girmiyordu ya da cesaret edemiyordu. Çünkü odadaki hasta(?) sadece Jennie'nin girmesine izin verirdi. Min Yoongi, hastanedeki en garip hasta(?)ydı. Ya da insanlar öyle inanmak istiyordu.

  Jennie derin bir nefes aldı, sakin kalmaya çalışıyordu. '1331' yazan kapıyı üç kere tıklattı ve içeriye girdi. Hastası her zamanki gibi karşısındaki, ten rengi gibi soluk beyaz olan duvara bakıyordu.

      "Eveet! Bugün hastamız kendini nasıl hissediyor?"

   Her zamanki gibi yine bir cevap alamamıştı Jennie. Odanın rahatsız edici havasını ciğerlerine doldurduktan sonra tekrar şansını denedi.

     "İyi hissediyor musun Yoongi?"

   Kendi ismini o güzel doktordan duymak yüzünde bir gülümsemenin oluşmasına neden olmuştu, Yoongi'nin.

     "Ben iyiyim..."

   Yoongi'den her günkü cevabı almak Jennie'yi şaşırtmasa da sonuçta bir cevap almıştı, değil mi? Her gün verdiği cevap olsa da bir cevaptı.

   Hastaneye geldiği günden beri söylediği tek cümle "Ben iyiyim..." olmuştu. Yaklaşık 15 senedir söylediği tek cümle... Hastanedeki doktorların hepsi Yoongi'nin hiçbir ilerleme kaydetmediğini, asla da ilerleme kaydedemeyeceğini düşünüyordu. Bir kişi dışında, Jennie...

   Jennie hiçbir zaman Yoongi'nin hasta olduğunu düşünmemişti, düşünmek de istemiyordu. Ama bazen Yoongi sınırları çok zorluyordu. Aklını yitirmiş gibi görünmesi ve sürekli aynı cümleyi tekrarlaması, Jennie'yi haksız olduğunu düşünmeye itmişti.

     "Sadece 'Ben iyiyim' mi?"

   Yatağın kenarına oturdu ve elini Yoongi'nin elinin üzerine koyarak konuşmaya devam etti.

     "Hasteneye geldiğin günden beri aynı şeyi söylüyorsun Yoongi. Yaklaşık 15 senedir... Hala sıkılmadın mı? İnsanlar sana aklını yitirmiş gözüyle bakıyor ve sen... Ayh! Bir şeyler söylesene!"

   Jennie'nin bu ani çıkışına karşılık Yoongi sadece o soğuk ve derin bakışlarını göndermekle yetinmişti. Yine bir şey söylememişti.

   Jennie daha fazla odada durmak istemediğinden dolayı yataktan kalktı ve kapıya yöneldi. Ama aniden duraksadı, omuzunun üstünden Yoongi'ye baktı.

     "İyi olmaya devam et Yoongi. Hatta mümkünse benim yerime de iyi olabilir misin? Buna ihtiyacım var."