I'm OK! |yoonnie✔️

0.2

Odasının kapısını her açtığında olduğu gibi yine bir sandalye odanın ortasına atılmış gibi duruyordu. Artık umursamıyordu. 7 senedir bu hastanedeydi ve bir kere bile bir şeyler normal gitmemişti. Bunca garip olayın üstüne bir de garip ölümler ve hastaların trajedik bir biçimde ortadan kaybolması eklenmişti.

Deri koltuğa yavaşça oturdu ve bir türlü yarısına bile gelemediği kitabını eline aldı. Kaldığı sayfayı açtı ve satır başından okumaya başladı.

Okuyalı ne kadar olmuştu? 5 dakika? En fazla 10? Bilmiyordu. Ama çok geçmeden içeriye asistan kızın girmesiyle ortamdaki tüm edebî hava kaybolmuştu.

"Jennie Hanım, Bay Chanyeol ilacı hastanız Roseanne Park üzerinde denemek için izin verdiğinizi belirten bir imza istiyor. Eğer izniniz varsa şurayı imz-"

Jennie asistanın sözünü kesti ve kendi düşündüğü, mantığına yattığı gibi konuşmaya başladı. Deyim yerindeyse, burnunun dikine gitmeye devam ediyordu.

"Hayır dediğimi hatırlıyorum! Aynı dili konuşmuyor muyuz yoksa?"

"Ama efendim Bay Chanyeol 'İmza almadan odama gelme' dedi. Ben ne yapacağım?"

"Demek öyle?! Beni 'Bay' Chanyeol'e götür!"

"Peki efendim."

Jennie asistan kızın hemen ardından kapıdan çıktı. Chanyeol'ü nerede bulacağını tahmin etmek o kadar da zor değildi. Aynı katta kalarak koridor boyunca ilerlediler ve koridorun sonundaki, üzerinde 137 yazan kapının önünde durdular. İçeriden cam kırılma sesi geldiğinde Jennie hemen içeri daldı. Odanın bir köşesine sinmiş Roseanne, elinde şırınga tutan ve Roseanne'ye yaklaşmakta olan 'Bay' Chanyeol, son olarak da yerde parçaları duran antik gibi görünen ama aslında gayet de dandik olan vazo. Tabi artık vazo değildi.

  Parçalara ayrılmış bir şekilde yerde duran porselen parçalarını ayağıyla savurdu ve Chanyeol'un koluna yapıştı.

    "Ne yaptığını zannediyorsun sen?!"

    "Gayet açık değil mi? Sevgili hastamız Roseanne'yi iyileştiriyorum."

    "Benden imza almadın!"

    "Aah, seni beceriksiz asistan! Bir imza almayı bile beceremiyorsan ne diye burda duruyorsun?!"

    "Kapa çeneni Chan!"

  Kolunu sertçe yere indirdi Jennie ve iğneyi aldığı gibi odadan dışarıya adımladı. İnsanların söylediğinin ve düşündüğünün aksine hareket etmesi hiç hoşuna gitmezdi, hem de hiç.