"Yoongi, sana bir şey soracağım ve.....dürüstçe cevap vermeni istiyorum. Tamam mı?"
Jennie'nin sorusuna karşılık Yoongi yine donuk bakışlarını göndermekle yetinmişti.
"Dün gece senin odana biri girdi mi?"
"..."
"Huh, anlıyorum Yoongi anlıyorum. Neden, neden bir şey söylememekte bu kadar ısrarcısın?"
Jennie gerçekten Yoongi'den umudunu kesmek istiyordu, çok sıkılmıştı. Bir kez olsun Yoongi'nin ağzından 'Ben iyiyim!' dışında bir cümle, kelime duymak istiyordu.
Derin bir nefes aldı ve oturduğu yataktan kalktı.
"Görüşürüz Yoongi."
Jennie arkasına bile bakmadan odadan çıktı. Ancak; kapıyı kapatırken duyulan sesten habersizdi.
"Görüşürüz Bayan Kim..."
~~~
Jennie bilgisayarından başını kaldırdı, herkesin çıkmasına çok az kalmıştı. Bu da onun daha da gerilmesine sebep oluyordu.
Nöbet sırası ondaydı ve dünkü olaylardan burada kalmak istemiyordu, hele ki akşam saatinde...
Herkes çıktıktan sonra olur da bir ses gelirse, duymamak için kulaklıklarını kulağına geçirdi ve bir türlü yarısına bile gelemediği romanını açıp okumaya başladı.
Yaklaşık yatım saat sonra gözleri ağrımaya başlamış, kulakları çınlıyor, başı sönüyordu. Yaşlandığını hissetmeye başlamıştı. Oysaki henüz otuzlarının başındaydı. Alnını ovuşturmaya başladı, beynine toplu iğne batırılıyormuş gibi hissediyordu.
Masasının başından kalktı, yüzünü yıkamak isitiyordu. Koridora çıktı, etrafı kolaçan etti. Nöbeti başlayalı henüz yarım saat olmuştu ama saatler geçmiş gibi hissediyordu.
Lavaboya yol aldı, topuklularının çıkardığı ses boş koridorda yankılanıyordu.
~~~
Soğuk su yüzüne çarpınca kendine geldiğini hissetti. Kafasını kaldırdı, aynada kendisine baktı bir süre. Ama dikkatini çeken çökmüş yüzü değildi, tam arkasında fark ettiği silüetti.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
I'm OK! |yoonnie✔️
Fanfiction"Kendinize gelin lütfen! Ben sizin sadece doktorunuzum!" "Biliyorum. Ama doktorlar hastalarını iyileştirir, öyle değil mi?" |yoonnie
