I'm OK! |yoonnie✔️

0.9

7 ay sonra...

     "Yaklaşık 5 ay önce 'Daegu Akıl Hastanesi'nden kaçan 'Min Yoongi' isimli hasta, bugün sabah saat 5 sularında Seul'de şehir merkezinde 5 katlı küçük bir apartmandan çıkarken görüntülendi. Hastanın apartmandan çıktıktan sonra nereye gittiği ise bilinmiyor.

   Geçtiğimiz günlerde elimize hastanın geçmişte psikolojik sorunlar yaşadığı ve bu sebeple birçok insan öldürdüğü bilgisi ulaştı. Polisler her yerde Min Yoongi'yi arıyor..."

   Jennie spikerin söylediklerine inanamıyordu, o Seul'de olamazdı.

   Jennie'nin aklını çeşitli düşünceler doldurmaya başlamıştı; ya kendisinin oturduğu apartmana girmişse, apartmanı 5 katlı ve küçüktü ve ayrıca şehir merkezindeydi.

Jennie bu düşüncelerini aklından atmaya çalışarak kanalı değiştirdi ama aklını bir türlü boşaltamıyordu. Sinirle mutfağa girdi, ortada dolanmaya başladı. Ne yapacağını, ne yapması gerektiğini bilmiyordu. Dahası ne düşüneceğini de bilmiyordu. Ya Min Yoongi onu bulmak için Seul'e geldiyse, ya Jennie'nin apartmanına girdiyse... Bu ihtimalleri düşünmek bile istemiyordu.

~~~~

Jennie sabaha kadar uyuyamamıştı, haliyle de şu an berbat haldeydi. Göz altları şişmiş, saçları birbirine girmiş, sürekli dönüp durmaktan bacakları ağrımış ve stresten terlemişti. İşe gitmesi gerekiyordu ama bu halde ve bu psikolojiyle olmazdı.

Duşa girdi, suyun bütün stresini atacağını düşünüyordu. Kafasına şampuanı döktü ve saçına masaj yapmaya başladı. Ağrıyan başına biraz olsun iyi gelmişti.

Duştan çıkınca dolabının karşısına geçti. Ne giyeceğini bilemiyordu. Şöyle bir dışarıya baktı, çok soğuk gözükmüyordu ama hafif bir esinti vardı. Siyah pantolonunu seçti, üstüne de mavi, bol bir gömlek seçti. Seçtiklerini üzerine geçirdi. Kurutma makinesini eline alıp saçlarını nazikçe kurulamaya başladı. Hafif nemli bıraktığı saçlarını aynada şöyle bir düzeltti.
Makyaj yapmak istemiyordu bugün, sadece dudak nemlendircisi sürdü kurumuş dudaklarına. Boynuna parfümünü sıktı. Siyah ceketini ve çantasını da alıp aşağı indi.
Saat çok geç değildi, dışarıda kahvaltı yapmayı düşündü. Mutfağın yüzüne bile bakmadan evden ayrıldı.

~~~~

Dükkanına girdiğinde saat 8:30'u henüz geçiyordu. Herkes gelmişti, Aşçıları Soo Hee teyze; garsonları Yeonjun, Jisu ve Seung Eun...
Küçük kafeteryada henüz müşteri yoktu.

"Selam millet! Nasılsınız?"

"İyiyiz Jennieciğim."

"Siz nasılsınız Jennie Hanım?"

"Ben de iyiyim. Müşteri yok mu?"

"Daha kimse gelmedi, ama merak etmeyin bugün cumartesi. Yakın zamanda dolar burası."

Jennie Jisu'nun söylediğine içten bir gülücükle karşılık verdi.

~~~~

Öğle saatlerine doğru kafeterya dolup taşmıştı. Çoğu kişi buraya küçük ve sakin bir yer olduğu için huzur bulabilmek ya da arkadaşlarıyla sohbet etmek için geliyordu, bazıları ise Soo Hee teyzenin mükemmel kahvaltıları için uğrardı buraya.

Son müşterinin siparişini de götürdüklerinde Yeonjun kendini boş bir sandalyeye attı.

"Hafta sonlarını bu yüzden sevmiyorum. Baksanıza! Kıtlıktan çıkmış gibi yiyorlar."

"Şşh, müşteri onlar."

Jennie gözlerini müşterilerde gezdirirken en köşedeki masada oturmuş, siyah kapüşonlusunu kafasına geçirmiş, keskin bakışlarıyla tam kendisine bakan adama kaydı bakışları. Bir yerden tanıdık geliyordu o gözler ama tanımak istemiyordu.

"Eıı, Seung! Bak şu köşede bir müşteri var, onun siparişi alınmadı galiba. Hadi gidip siparişini al."

Seung Eun, sipariş defterine şöyle bir göz attı ve Jennie'yi onaylar nitelikte konuştu.

"Haklısınız Jennie Hanım, ben gidip siparişini alıyım."

Seung Eun, siyah kapüşonlu garip adamın yanına gitti. Garip adam gözlerini Jennie'den çekmeyerek cevap verdi genç kıza.

________
Öncelikle bölüm geç geldi, bunun için özür dilerim; şu aralar çok yoğunum, evde olmama rağmen.

Benim değinmek istediğim başka bir konu var aslında. Bana mesaj atanlarınız oluyor, ben bu mesajları emin olun ki görüyorum. Ama geri bildirim göndermeye kalkınca Wattpad hata veriyor, bunun için gerçekten üzgünüm. Benim elimde olan bir şey değil. Sorularınız varsa bana yorumlardan sorabilirsiniz.

Sizi seviyorum🤍💜

Kendinize iyi bakın🎈🎈