Zordu. Karşımda bana gülümseyerek bakarken tepkisiz kalmam çok zordu.
-Ee daha daha nasılsın?
Evet. Eftelya yarım saattir muhabbet açmaya çalışıyordu ama daha daha nasılsından başka bir şey de diyemiyordu. Ortamda kasvetli sıkıntılı bir hava vardı.
-İyiyim işte. Dedim belki 10. kez.
-Peki Açelya bu kadar yeter ya. Dedi.
Anlamaz gözlerle bakmayı seçtim.
-Ne oldu?
Kalbim:Bir insan bu kadar da mala yatmaz olum lan.
Kes sesini!
-Nasıl ne oldu ya. Yeter bu kadar sorularıma cevap ver şimdi. Beni çok üzdüğünü düşünürsek bence sorularımı cevaplamalısın.
-Sorular benim hakkımda değildir herhalde dedim. Benim hakkımda fazlasıyla şey biliyorsun sonuçta.
Hafiften kızarmıştı Eftelya. Çok daha tatlı olmuştu sanki daha fazlası olabilirmiş gibi.
-Yani sadece gözlemlediğim kadar biliyorum. Zaten kahve de içmedin. Bari sorularımı yanıtla.
-Peki sor ama zaten kahve içmem demiştim.
-Gerçekten mi? O zaman ilk sorum geliyor o haldeeee hiç aşık oldun mu?
Böyle bir soru beklemiyordum. Muhtemelen yüz hatlarım gerilmişti. Bana ürkmüş bir vaziyette bakıyordu.
-Pas! dedim.
-Kötü görünüyorsun dediğinde zorla gülümsedim.
-Bak Eftelya. Ben sandığın ya da sanacağın kişi olamam. Ben seni sevemem. Ben kimseyi sevemem.
-Sorun sen de değil ben de diyorsun yani derken alaycı bir şekilde gülüyordu. Gözlerinde ki acıyı görüyordum. Canım yanmıştı.
Tam cevap verecektim ki karşımdaki kapıdan tanıdık birisi girdi kafeye.
-Yok artık diye mırıldanmıştım.
Eftelya da arkasını dönüp baktığım yere bakmıştı.
Siktir yanımıza geliyordu. Ne işi vardı bunun şu an da burada? Ayağa kalktım. O ise aksine boş sandalyeye oturdu. Ben de oturdum. Ne yapacağımı bilemiyordum sanki gizli bir anlaşmamız vardı ve sessizce öylece birbirimize bakmalıydık. Ne kadar zaman geçti bilmiyorum biz birbirimize bakmaya devam ediyorduk. Eftelya boğazını temizledi. Aynı anda ona döndük. Eftelya ise bir an da tüm gözler ona dönünce şaşırmış ve utanmıştı.
-Şey. Açelya. Arkadaşıın. Kim?
Kelime kelime söylemişti. Korkmuştu sanki.
-Arkadaşım değil dedim.
-Tabiki değilim dedi.
Ulan sesini bile özlemişim.
-Kuzeniyim....
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Gerçek Bir Masal #evdekal
Ficción General-Kavga ettim, dedim gülümseyerek. Ağlayacağını hesaba katmamıştım. Hıçkırıkları işledi içime. -Yapma, dedim. Ağlama. Hem benim acı katsayım yüksektir. Canım çok yanmaz. Acıyı çok hissetmem. Gerçekten... -Sus, dedi dudaklarıma parmaklarını bastırara...
