Bir Katile Aşığım // HunHan (Tamamlandı.)

5.Bölüm

-12 Ağustos-

"Çin'den onay alamadık efendim." Genç kız karşısındaki iki sabırsız adama korkarak söyledi.

"Günlerdir bir hiç için mi bekledik yani?!" Sehun çıldırmış gibiydi.

"Tekrar anlaşma teklif edin. Çok önemli olduğunu daha bir çok insanın ölebileceğini söyleyin." Kai sakinliğini koruyordu.

"Söyledik, fakat ne olursa olsun yardım edemeyeceklerini söyledi. Bu konuda."

"Bu konuda derken?" Sehun sinirli bir şekilde kızın üzerine yürüdü.

"Bu olayda yardım edemeyeceklerini, başka bir konuda her türlü imkanı sağlayabileceklerini söylediler." Kız konuşurken Sehun'la göz göze gelemiyordu.

"Çıkabilirsin. Sehun biraz oturur musun?"

Kız hemen çıkmıştı ama Sehun Kai'yi duymuyor gibiydi.

"Sehun!"

Sehun yavaşça koltuğuna gitti ve oturdu. Siniri halen geçmiş değildi.

"Şimdi gözlerini kapatıp sakinleşiyorsun. Ve 12 yıl önce, seninle aynı sınıfta olanları, diğer sınıfta olanları hatırlamaya çalışıyorsun. En çok kimin ailesinin zengin olduğunu ve her yerde sözünü geçirebileceğini hatırlamaya çalış. "

Sehun denileni yaptı. Gözlerini kapattı. 12 yıl öncesine gitti.

Sınıfını hatırlamaya çalıştı. Okulun koridorlarını. Diğer sınıflarla ortak yapılan etkinlikleri hatırlamaya çalıştı.

Belli belirsiz yüzler geliyordu gözünün önüne. Bulanık hatıralarından başka bir şey yoktu geçmişinde.

"OLMUYOR OLMUYOR!!"

"Sehun, bana anlatmadığın bir şey mi var?"

"Ne gibi?" Sehun duyduğu soruya afallamıştı.

"Geçmişinde, Luhan'ın gidişi dışında bir şey yaşadın mı? Senin tüm bu geçmişini hatırlamana engel olacak bir şey?"

"Hayır, olmadı."

"İyi hatırla Sehun. Unutmak istediğin bir şey var mıydı? Çünkü onunla beraber her şeyi kitlemişsin."

Sehun kafasını olumsuz sallıyordu. Gerçekten, nasıl hatırlamıyordu tüm bunları?

"Ben lavaboya gidip geliyorum. Gelene kadar lütfen hatırlamaya çalış Sehun. Lütfen."

Sehun onu onayladı.

Kai pek bir şey hatırlayacağına emin değildi. Bu yüzden lavabo yerine bilişim uzmanlarının yanına gitmeye başladı.

"Hey Chen, senden önemli bir şey isteyeceğim."

"Ne gibi?"

"Olayla ilgisi yokmuş gibi fakat var. Ama yinede kimsenin haberi olmayacak."

"Dinliyorum." Kai, Chen'e fazlasıyla güveniyordu.

"Sehun'un geçmişini araştırmanı istiyorum. Önemsiz gibi gözüken bütün ayrıntıları. Ailesinin hakkında da her şeyi istiyorum. Önemli ya da önemsiz diye ayırt etmeden, aldığı nefesine kadar, her şeyini bul Chen."

"Neler olduğunu bana söyleyecek misin peki?"

"Sehun geçmişini hatırlamıyor Chen. Buna geçmişindeki bir şey sebep olmuş olmalı. Bu yüzden her şeyi istiyorum. Her şeyi."

Chen kafasını onaylar şekilde salladı.  "En geç yarın sana haber veririm."

Kai onu başıyla onaylayıp çıktı. Tekrar odasına doğru yürümeye başladığında adımları yavaşladı. İçine aniden kötü bir his dolmuştu.

Odaya vardığında Sehun camdan dışarı bakıyordu. Dalmış gibiydi. Kai'nin geldiğini duymadı.

*****

"Jongin, sevgilim, telefonun çalıyor."

Kai sevgilisinin sesiyle tek gözünü açtı. Telefonu gerçekten çalıyordu. Umursamayıp sevgilisine daha çok sokuldu. Tek istediği uyumaktı.

"Jongin kalk. Chen arıyor önemli bir şey olmuş olmalı."

Kai Chen'in adını duyduğunda hızlıca kalktı. Bu ani kalkış başının dönmesine sebep olmuştu ama umursadı. Hemen telefonu açtı.

"Evet?"

"Sonunda uyandın. Bir şey buldum."

"Dinliyorum."

"Sehun'un bir kız kardeşi varmış. Sana bundan hiç bahsetti mı?"

"Hayır. "

Kai bir süre hiçbir şey demeden Chen'i dinledi. Kyungsoo onun yüz ifadelerinden bir şey anlamaya çalışıyordu ama hiçbir şey yoktu.

En sonunda tekrar konuştu.

"Tam olarak ne zaman olmuş bu olay?"

"Orta okul son sınıfta. Mart ayında."

Kai hiçbir şey demeden telefonu kapattı.

"Ne olmuş?" Kyungsoo uykusundan tamamen uyanmış bir şekilde sordu.

"Sehun'un neden geçmişi hatırlamadığını bulduk."

"Neden hatırlamıyor?"

"Luhan'ın gidişi ardından çok büyük bir travma geçirmiş. Psikolojik destek almış. Kore'ye büyük ihtimalle o olaydan sonra geldiler ve bunu bile hatırlamıyor. O anı unutmak isterken, Luhan hariç her şeyi silmiş hafızasından."

"Tam olarak ne yaşamış ki?"

"Kardeşi gözü önünde katledilmiş."