Part-19(Warning ⚠)

46.1K 1.5K 88
                                        

"မ...မျဖစ္ဘူး...လႊတ္ေပး"

"ကိုယ္အရမ္းလြမ္းေနတာ"

ေျပာလည္းေျပာ...လက္ေတြကလဲေက်ာျပင္အႏံွ့ပြတ္ဆြဲေနေတာ့သည္

ၾကက္သီးတစ္ျဖန္းျဖန္းထကာ..ခ်င္းအာစတင္႐ုန္းကန္ျပန္သည္

ယီြ႐ွင္းကလဲလံုးဝအလြတ္မခံ
လက္ေတြက ေက်ာဘက္မွတစ္ဆင့္
ရင္ဘတ္သို႔ေရာက္႐ွိလာၿပီး လက္ညႇိဳးထိပ္က
ခ်ယ္ရီသီးေလးအား မထိတထိျဖင့္ က်ီစယ္ေနေတာ့သည္

"လႊတ္ေပး...ပါ..ကြၽန္ေတာ္..မေန...မေနတတ္ဘူး"

ယီြ႐ွင္းကေတာ့ ဘယ္ေလာက္ေျပာေျပာ
လႊတ္ေပးမယ့္ပံုကမေပၚ

"ခ်င္းယြမ္....မင္းအဆင္ေျပရဲ႕လား!!!"

ဒုန္းဆိုင္းေျပးလာေသာေျခသံမ်ားႏွင့္အတူ
လန္ယမ္ရဲ႕ စိုးရိမ္တႀကီးေအာ္ေျပာသံေၾကာင့္
ခ်င္းအာမွာ ကယ္တင္႐ွင္ေတြ႔သလိုဝမ္းသာသြားမိသည္

"လႊတ္ေတာ့...လူလာေနၿပီ"

လန္ယမ္၏အသံကိုၾကားပါက လႊတ္ေပးမည္ဟု
ထင္ခဲ့ေသာအေတြးမွာလြဲခဲ့ရသည္....

ယီြ႐ွင္းကပို၍ပင္တိုးဖက္လိုက္ၿပီး
အက်ႌပုခံုးတစ္ဖက္ကိုဆြဲခ်လိုက္ကာ
ပုခံုးတစ္ေလ်ွာက္ ကိုက္ရာဖြဖြေလးမ်ားေပးေနေတာ့သည္

ဝုန္းဆိုေသာတံခါးဖြင့္သံႏွင့္အတူ
ခ်င္းအာရဲ႕ရင္ခုန္သံေတြလဲ တဝုန္းဝုန္းျဖစ္လ်က္

အခန္းဝမွာတင္ေတြ႔လိုက္ရတဲ့ျမင္ကြင္းေၾကာင့္
လန္ယမ္မွာ ၾကက္ေသ ေသသြားရေတာ့သည္

ခ်င္းအာမွာေတာ့မ်က္ႏွာမ်ားတင္ေပါက္ထြက္မတတ္....

"႐ွက္ေနရင္...ကိုယ့္ရင္ဘတ္နဲ႔ကြယ္ေနလိုက္"
.
နားရြက္နားကပ္ၿပီးယီြ႐ွင္းက တီးတို္းေျပာလာသည္
ခ်င္းအာမွာ မဟုတ္ဘူးလို႔ပဲ ႐ွင္းျပရေတာ့မလိုလို
ယီြ႐ွင္းေျပာသလို ပုန္းေနရမလိုလိုႏွင့္အခက္ေတြ႔ေနေတာ့သည္

လန္ယမ္ရဲ႕အက်င့္အရဆိုရင္ေတာ့ ႐ွင္းျပတဲ့အထိေစာင့္မည္မဟုတ္သည္ကိုလည္းသိသည္

ထိုေၾကာင့္႐ွက္႐ွက္ႏွင့္သာ ယီြ႐ွင္းရဲ႕ အက်ႌကို
က်စ္က်စ္ပါေအာင္ဆုပ္ကိုင္ၿပီး
ပုခံုးႏွင့္မ်က္ႏွာကို အပ္ထားမိသည္

အ႐ွင့္အလိုေတာ္က်(🔞🔞🔞)Where stories live. Discover now