အ႐ွင့္အလိုေတာ္က်(🔞🔞🔞)

Part 8

လ်ိဳဟန္ေတာ့ တစ္ခုခုဝင္ေျပာမွျဖစ္ေတာ့မည္
"မင္းသား စိုးရြံ႔မိပါတယ္ သခင္ေလး ခ်င္းအာက က်န္းမာေရး
အလံုးအစံုမေကာင္းေသးတာမို႔လို႔ အခန္းအျပင္ကမထြက္ဖို႔
မင္းသားယင္းခ်ီကမွာၾကားခဲ့ပါတယ္"
"ယင္းခ်ီကိုယ္တိုင္က လာဖို႔ေျပာေနတာေလ ဘယ္လိုလုပ္အခန္းထဲေနခိုင္းခဲ့တာျဖစ္မလဲ"
ခပ္တည္တည္ပံုစံႏွင့္ေအးစက္စက္ေလသံက
လ်ိဳဟန္ကိုပင္တုန္သြားေစသည္
"မင္းလိုအေစခံကမ်ား ညီအစ္ကိုေတြၾကားကကိစၥကိုဝင္ေျပာဖို႔လိုတယ္မ်ားထင္ေနလား"
လ်ိဳဟန္ဒီတစ္ခါေတာ့ ဘာမွဝင္မေျပာေတာ့ေခ်
"ခ်င္းအာရဲ႕အဝတ္အစားေတြကို ငါ့နန္းေဆာင္ထဲလာပို႔ထား
သူ႔အသံုးအေဆာင္ေတြေရာ ေဆးေတြေရာပဲ"
လ်ိဳဟန္ဆြံ႔အသြားသည္ ခ်င္းအာလဲအလားတူပင္
ေၾကာင္အမ္းအမ္းျဖစ္သြားေတာ့သည္
"ကိုယ့္ညီတစ္ေယာက္လံုး ဒီေလာက္ဆိုးတဲ့ဒဏ္ရာမ်ိဳးရလာတာ အစ္ကိုတစ္ေယာက္အေနနဲ႔ ဘယ္လိုလုပ္ေနႏိုင္မွာလဲ"
ထိုသို႔ေျပာၿပီး ခ်င္းအာ၏ ပုခံုးကိုဖက္ကာ ဆြဲေခၚသြားေတာ့သည္

ခ်င္းအာကေၾကာင္ေတာင္ေတာင္ျဖင့္ ပါသြားေလၿပီ
သူ႔အရပ္ထက္ ရင္တစ္ဝက္စာေလာက္ပိုျမင့္ေသာ
ယီြ႐ွင္းကိုေမ့ာ့ၾကည့္ေနမိသည္
"မင္းမ်က္လံုးစိမ္းေတြနဲ႔မၾကည့္စမ္းနဲ႔"
ယီြ႐ွင္းကေျပာေတာ့မွ အၾကည့္ကိုလႊဲကာ
ေခၚေဆာင္သြားရာေနာက္လိုက္သြားေတာ့သည္
ဘာေၾကာင့္မွန္းမသိ ယီြ႐ွင္းအားေတြ႔လ်ွင္ ခ်င္းအာ
ရင္ထဲေအာင့္ေအာင့္တက္လာသည္

ယီြ႐ွင္းက ခ်င္းအာကိုဤသို႔ေခၚသည္က
တစ္ျခားမဟုတ္ ထိုေန႔ကကိစၥမွာ ယီြ႐ွင္းဘက္က
လြန္တာကိုသိတာေၾကာင့္ အားနာစိတ္ေၾကာင့္ရယ္
ယင္းခ်ီရဲ႕ေတာင္းဆိုခ်က္ေၾကာင့္ရယ္ပင္
ယင္းခ်ီက သူ႔စကားအတိုင္း မိန္ဆုနဲ႔လက္ထပ္ဖို႔လုပ္ေနမွေတာ့
သူလဲခ်င္းအာကိုေစာင့္ေ႐ွာက္ရေပမည္
ခ်င္းအာ၁၉ႏွစ္မျပည့္ခင္အခ်ိန္အတြင္း
အနည္းငယ္ပညာျပဖို႔လဲ႐ွိေသးေသာေၾကာင့္.....
သိူ႔ေပမယ့္ အရင္ကေလာက္ေတာ့မရက္စက္ဖို႔
ေတြးထားေလသည္

ခ်င္းအာ ထိုနန္းေတာင္အတြင္းသိူ႔ဝင္လိုက္သည္ႏွင့္
မ်က္စိပင္က်ိန္းသြားေလသည္
နန္းေတာ္ႀကီးမွာ တစ္ခုလံုး ေရႊျဖင့္ေဆာက္ထားသလားထင္ရေအာက္
လက္လက္ေတာက္လ်ွက္
အတြင္း႐ွိအသံုးအေဆာင္မ်ားမွာလည္း
ေရႊအတိၿပီးေသာအသံုးအေဆာင္မ်ား
ယီြ႐ွင္းကအိပ္ယာဘက္သိူ႔ေလ်ွာက္သြားသျဖင့္
ခ်င္းအာကလဲအေနာက္ကလိုက္သြားေလသည္
အိပ္ခန္းကအတြင္းဘက္မွာျဖစ္ၿပီး
ပုလဲလံုးသီထားသာ အမ်ွင္အတန္းေလးမ်ားျဖင့္
အိပ္ယာအမိုးေပၚတြင္တြဲေလာင္းခ်ိတ္ဆြဲထားသည္
အိပ္ယာႀကီးမွာလဲ လူ႐ွစ္ေယာက္စာေလာက္ေအးေအးေဆးေဆးလွိမ့္ၿပီး
အိပ္လို႔ရေလသည္
ေရႊဝါေရာင္ကတၱီပါသားျဖင့္ခင္းထားၿပီး သိုးေမႊးေစာင္ႀကီးကိုလဲ အိပ္ယာေပၚတြင္တင္ထားသည္
"ဒီေန႔က စၿပီးမင္းငါနဲ႔အတူတူေနရမယ္ ခ်င္းအာ"
ေအးစက္စက္ေလသံျဖင့္သာေျပာျပန္ေလၿပီ
ခ်င္းအာကဘာမွျပန္မေျပာေသးပဲ
အခန္းအတြင္းသို႔ၾကည့္လိုက္သည္
ကုတင္ေျခရင္း၌ မီးလင္းဖိုတစ္ခု႐ွိၿပီး
ထိုေ႐ွ႕တြင္ ေနရာလြတ္အက်ယ္ႀကီးတစ္ခု႐ွိေလသည္
"မင္းသား ခ်င္းအာ မီးလင္းဖိုေ႐ွ႕မွာပဲအိပ္ခ်င္ပါတယ္"
ယီြ႐ွင္းကခ်င္းအာဘက္ကိုလွည့္ၾကည့္လာၿပီး
"ဘာလို႔အဲ့ဒီမွာ အိပ္ရမွာလဲ....ငါ့ေဘးမွာလဲအိပ္လို႔ရတယ္
အိပ္ယာကဒီေလာက္က်ယ္တာပဲ"
"မဟုတ္ဘူး မီးလင္းဖိုေ႐ွ႕မွာေနရင္ အစ္ကိုယင္းခ်ီ႐ွိတယ္လို႔ခံစားရေစလို႔ ဟီး"
ျဖဴျဖဴစင္စင္အျပံဳးေလးက ဘာကိုမွမခံစားခဲ့ရသည့္
ကေလးတစ္ေယာက္ပမာ
"မင္း ယင္းခ်ီကိုေတာင္ျမင္ဖူးလို႔လား"
"ဟင့္အင္း....အရင္ကေတာ့ျမင္ဖူးခဲ့မွာေပါ့ အခုေတာ့မမွတ္မိေတာ့ဘူး အစ္ကိုယင္းခ်ီကေခ်ာလားဟင္"
မ်က္ဝန္းစိမ္းေလးကာလက္လက္ေတာက္ကာ
ယီြ႐ွင္းေဘးသိူ႔ကပ္သြားၿပီးေမးလိုက္သည္
"ငါေျပာမယ္ ယင္းခ်ီတစ္ေယာက္ထဲမင္းအစ္ကိုမဟုတ္ဘူး
ငါဆိုတဲ့အိမ္ေ႐ွ႕စံယီြ႐ွင္းကလဲ မင္းအစ္ကိုပဲ ဘာလို႔ယင္းခ်ီကိုမွဒီေလာက္တမ္းတမ္းစြဲေနရတာလဲ"
"အိမ္ေ႐ွ႕စံက ကြၽန္ေတာ့အစ္ကိုလား????"
နားမလည္ေသာမ်က္လံုးေလးမ်ားျဖင့္ၾကည့္ၿပီး
ေမးျပန္သည္
ယီြ႐ွင္း ဝန္ခံပါဆိုလွ်င္ ခ်င္းအာရဲ႕ထိုမ်က္လံုးစိမ္းစိမ္းေလးမ်ားကို
ရင္ခုန္မိတာအမွန္
"မင္းဒဏ္ရာေတြလဲေပ်ာက္ေသးတာမဟုတ္ဘူး သြားနားစမ္းပါ"