Bound by Crown (Boundless #1)

Chapter 23

"Is Vladimir late again?"

Dad hovered just outside the living area with worry laced in his eyes. He maybe thinking differently to my nervousness and anxiousness. Baka akala niya, Vladimir would stood me up.

Kanina pa ako nasa sala naghihintay sa kanyang pagdating para sa aming date kasama si Tita Isabel. Hindi lang ako nakatulog ng maayos kagabi dahil sa kakaisip sa araw na ito kaya maaga rin ako na tumayo.

Not that I am excited. I feel a lot of uneasiness to feel anymore than that dahil hindi ko alam kung ano ang mangyayari ngayon. I am comfortable with both of them but this time, it's different.

Tita Isabel thinks that this is actually a date. I haven't gone to a proper date na kasama ang nanay ng lalaking kasama ko. Isa pa, wala pa kami napag-usapan ni Vladimir kung ano ang gagawin at paano umiwas sa mga tanong ng kanyang ina tungkol sa party o kaya naman ay sa kasal.

Tumayo ako sa couch hawak ang aking phone and smoothed my scarf print shift dress that has cute frills on the hem and is a few inches above my knees. I'm so conscious that it might have a lot of folds already dahil kanina pa ako nakaupo at di mapakali sa upuan.

"No, Dad. I am just early but you know Vladimir." Ngiti ko saka siya sinabayan palabas ng bahay para ihatid sa kanyang kotse.

When he knew that I'm going to get out this Saturday, imbis na mag-stay siya sa bahay kasama ko like how he used to these past few weeks ay mas pinili nalang niya na magpunta sa kanyang opisina para magtrabaho at magpalipas ng oras habang nasa labas ako.

Tumutol ako noong una dahil para sana magpahinga nalang siya pero nang maalala ko na baka maglungkut-lungkutan lang uli siya mag-isa sa kanyang opisina dito sa bahay ay hindi ko na siya pinigilan. Baka kasi mas okay na busy siya at hindi naiisip ang kalungkutan sa ganoong paraan.

Bago pa siya makasakay sa kanyang kotse pagkatapos ng ilang bilin sa akin ay bigla naman na dumating sa driveway ang Mercedes ni Vladimir. Napalingon din doon si Dad nang hindi naalis ang tingin ko sa paparating na itim na sasakyan.

My heart started pounding again on my chest. God! I don't know why I am so nervous. This is just fake anyway but I can't help feeling so helpless.

Tumigil iyon sa likuran ng kotse ni Dad at bumaba si Vladimir ng kanyang sasakyan ng hindi pinapatay iyon. Guwapong-guwapo ko naman siyang tinignan suot ang kanyang simpleng plain gray shirt and black pants.

Kumurap nalang ako saka binalik ang tingin kay Dad para bumalik sa huwisyo. Para siyang salamangkero na ginagamitan ako ng kung anong mahika para mapalapit lalo sa kanya. 

He walked a bit faster coming towards us at hindi ko napigilan ang mapasulyap ulit sa kanya. He is looking at me saka naman siya nagmano kay Dad with a greeting nang makalapit sa amin.

"Enjoy, both of you." Ngiti ni Dad sa amin as he tapped Vladimir's shoulder then he looked at him intensely from friendlier one but it wasn't a look of threat. It's warm but there's a warning in his eyes. "My daughter."

"I will, Tito. Ingat po."

"Sophia, anak?" Harap ni Dad sa akin with eyes so loving.

"Bye, Dad. I'll text you once in a while." Paalam ko naman sabay halik sa kanyang pisngi and then he was off, leaving me with Vladimir and my guards, of course, who are on stand by.

Ang tagal ko na nakatingin sa nawala ng sasakyan ni Dad and my lips parted when I felt Vladimir's hand softly touched my elbow making me look back at him.

"Ready?" He asked smiling.

"Why are you smiling like that?" I frowned. "Mukhang ako lang ang ipapain mo kay Tita Isabel. I thought we are in this together?" I pouted.