"Kanka!"
"Ha?"
" Helle şükür dünya ya geri dönebildin. 10 dakidardır sana sesleniyorum ya nereye daldın sen öyle."
"Pardon Cemre ya duymamışım."
"Onu anladık ta. Sen neden böyle dalgınsın."
Cevap vermeden elimdeki telefonu kilidini açıp Emoji manyağıyla son konuşmamızı açıp Cemre'ye uzatım telefonu.
Cemre mesajları okuduktan sonra bana döndü. Sorunu ne olduğunu anlamayacak olacak
ki bir daha okudu mesajları.
"Ee kanka ben seni şu emoji manyağına trip atmandan başka hiç bir halt anlamadım bu mesajlarda." dedi.
"Ne alaka ya atmadım ben trip falan." diye çıkıştım.
"He kanka zaten bende Mert'e aşık değilim." dedi imalı imalı bakarak Cemre.
"Her neyse Cemre ya konu bu değil."
"Ne o zaman konu kanka?"
"Emoji Manyağının nedense bir haftadır mesaj atmaması. Ve en son konuşmamızda çok normal davranması."
" Kankacım, Gül'üm sence her insan gibi normal davranmasında ne gibi bir sakınca olabilir?"
" Sakıncası yok ama ne bileyim kızım bu hiç normal davranmazdiki bir an öyle davranınca, birde her gün beni çıldırtan mesajlar atardı. Ama o konuşmadan sonra hiç yazmadı, bende garipsedim."
" Kanka boşver ya. Hem dediğim gibi demek ki senle kafan bulan biriymiş canı sıkılıp bırakmıştır senle uraşmayı." dedi.
Gerçekten öylemi acaba? Eğer öylese o emoji manyağı karşıma çıkmasa iyi olur. Onu kızgın yağlara atmasam.
Benimle kafa bulmak neymiş gösterecem ona.
"Kanka senin şu piyanu işi ne oldu?"
" Hiç bir iş olmadı. Çünkü Alp bey beni bir haftadır ekti. En son geçen hafta çalışalım demişti ama ertesi sabah okula gelmedi. Ve bir haftadır ortalarda gözükmüyor."
"Hadi ya peki Mustafa abi?"
"Mustafa abininde bu aralar başına yeni bir proje sarmış saygı değer müdürümüz. Çocuk başını kaldıramıyor derslerden ve projeden, bende onu sık boğaz etmek istemiyorum."
"Ee ne yapacan kanka?"
"Bilmiyorum ki. Alp'in okula gelmesini bekliyecem artık."
"Selam kızlar." deyip yanımızdaki banka oturdu Arsen.
Nedense bir haftadır dibimizden ayrımadı bu çocuk.
Nereye gitsek karşımıza çıkıyor.
"İyiz. Senden?" diye sordu Cemre'de.
" Bende iyim." dedi Arsen sırıtmaya devam ederken.
" Güzel." diye cevapladı Cemre yine Arsen'i.
Ben sessiz kalma hakkımı kulanarak telefonumdaki şeker oyunu oynamaya devam etim. Genelde Savaş ve Barış haricinde okuldaki ve sınıftaki erkeklerle az diyaloklar girmeye çalışıyorum.
Aslında kızlarlada pek konuştuğumda söylenemez.
Arsen' ini son bir iki haftadır kendi sınıf arkadaşlarını yada tayfasıyla takılmak yerine bizimle takılmaya çalışmasını anlamıyorum.
Barış ve Savaş'ta bu durumdan hiç rahatsız görünmüyorlar. Bir tek Cemre benim gibi düşünüyor. Arsen'i durduk yere bizle takılmaya çalıştığını o da anlamdıramadı.
"Gül neden bu kadar sessizsin?
Yoksa benden mi rahatsız oluyorsun?" diye sordu Arsen.
Cemre de bana dönerek ne cevap vereceğimi merakla beklemeye başladı Arsen gibi.
Oyunumu yarıda kesip:
"Hayır. Oyuna kaptırmışım sadece, birde ben pek konuşmayı sevmem." Yalan vallah yalan ben bazen çok konuştuğum olur ama bunu Arsen'in bilmesine gerek yok.
