წერილი ხელიდან გამივარდა , და ჩემმა ცრემლებმაც არ დააყოვნეს ... _____________________________________________ Chapter 14 ტირილი ... ცხარე ცრემლები ... ტკივილი ... ემოცია ... შიში ... ყველაფერი ერთმანეთში ირეოდ , უკვე ვეღარაფერს ვხვდებოდი , მხოლოდ ვტიროდი ...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
მაგრამ იმასაც ვხვდები რომ ტირილით და მოთქმით ვერაფერს ვიზამ , თან არც შემიძლია რომ გავჩერდე .
თითქმის ორი საათია , ასე ვზივარ და ერთ წერტილს ვაშტერდები .
'ნია გამოფხიზლდიი , რას აკეთებ იდიოტო ' ამომძახა ჩემა მეორე ' მე'
ღმერთო რა იდიოტი ვარ ,ჰარი მარტო გავუშვი , სასწრაფოდ წამოვდექი ფეხზე , საბაზანოში შევედი , სახეზე წყალუ შევისხი .
ტანსაცმელი გამოვიცვალე და სახლისან გავედი . ბავშვებს დავურეკე მათ არაფერი იცოდნენ , მოვუყუევი ყველაფერი და ისინიც ჩემთან ერთად წამოვიდნენ .
მანქანაში ჩავჯექით და სად მივდიოდით , მე თვითონაც არ ვიცი , მაგრამ უცბად მანქნაის წინ ალექსი დავინახე ალექსი თავი მართლა არ მქონდა , ამიტომ პირდაპირ ვუთხარი.
-ალექს ახლა შენი თავი არ მაქ წადი! -ნია მომისმინე . -არაფრის მოსმენა არ მინდა ალექს წადიი . -ბავშვს ეხება ! აი მანდ კი გავქავვდი . -რა ? რა იცი მითხარი ! -წამოდი მანქანაში დაგელაპარაკები -თქვი , დრო არ იცდის ! -გეტყვით მაგრამ უნდა მომისმინოთ და არ შემაწყვეტინოთ . -კარგი მიდი .
*Flashback * Alek's p.o.v
-რაა ? -ხო, თუ გინდა საყვარელი ქალი გადაარჩინო , მაშინ უნდა გააკეთო -ვერ გავაკეთებ . -მაშინ შენს საყვარელ ქალს დაემშვიდობები . -შენ არ იცი ის სად არის ! -საკმარისია ერთი თითის დაჭერა და გეტვი სად არის . -იქნებ არ ღირს, არ გეყო შურისძიება ? -არა , მინდა მანაც იგივე განიცადოს რაც ჩემა დამ . -კი მაგრამ ... -არანაირი მაგრამ... ან დათანხმდები, ან საყვარელ ქალს გამოემშვიდობები . -არ ვიცი . -დრო არ იცდის , ოც წუთს გაძლევ მოსაფიქრებლად , დრო იწურება . -როდის ? და სად ? -დღეს მისამრთს ტელეფონზე მოგწერ , ჭკვიანი ბიჭი ხარ . *End oF Flashback * მოვუყევი და დავეოდე მათ რეაქციას . ნაილმა ეგრევე ყბაში მომცხო , ღირსი ვიყავი , ლუიმ ერთი გვერდებშუ მომცხო . მე კი არაფერს ვაკეთებდი .
