KATRAN

İhtilal

🍋🍫

Avuç içlerime gömmüştüm bütün acılarımı.Neşemi dışa vurmuş hüznümü gizlemiştim.O kadar çok gizlemiştim ki onlar dev kadar olana dek fark etmemiştim bile.

Devran hızlı adımlarla ilk gördüğü pastaneye girdiğinde bende peşi sıra içeri girdim.

"İyi akşamlar.Nasıl yardımcı olabilirim?"

Genç bir kız kasadaydı.Devran'a baktığı ilk anda gözleri parlamıştı ve bu ayrıntı gözümden kaçmamıştı.

Devran ona hiç bakmadan gösterime sunulmuş pastalara bakıyordu.

"Çikolatalı bir pasta alacağız."

Kaşlarımı çattım.

"Bir de limonlu."

Bakışlar bana döndüğünde hiç umursamadan omuz silktim.Devran ses çıkarmamıştı.İki pastayı birden tezgaha bıraktıklarında fazlaca bir parayı uzatarak pastaları eline aldı.

''Düş bakalım önüme doğum günü kızı.''

Pastaneden çıktığımızda ikimizde hiç konuşmadan yürüyorduk.

''Şey nereye gidiyoruz?''dedim sonunda.Zira bu yol yürü yürü bitmez gibiydi.Her sokak başka bir sokağa çıkıyordu.

''Bana.''

Ona tuhaf tuhaf baktım.

''Bundan benim niye haberim yok?''

''Çünkü ev benim.Ben kendi kendime izin verdim.''

Anlamsız bakışmalar...

''Bana baksana sen beni ne sanıyorsun?''

Devran bana kızgınca baktı.

''Kızım boş yapma lan.Pasta yemeye gidiyoruz.Hiç bilmediğin partilere gidip içkileri götürürsün ama...''

Omuzlarım düştüğünde o da sesini fazla yükseltmiş olacağını fark edecek ki''Pardon.''dedi.

''Sorun yok.Sadece bilmiyorum.Bir anda çok fazla görüşmeye ve zaman geçirmeye başlayınca bir tuhaf oldum.''

''Haklısın ama sana rahatsızlık veriyor mu?''dediğinde kafamı olumsuzca salladım.

''O zaman sorun yok.''dedi net bir sesle.''Gel hadi geldik bile.''

Bir iki dakika sonra Devran siyah bir demir kapıyı aralayarak bana evinin yolunu açtı.Ev iki katlıydı.

"Şey ev senin mi kira mı?"

"Benim.Yani babadan kalma."dedi."Şehit benim babam.O da askerdi bu arada.Alt katı boş şu an.Kız kardeşime verdim."

Ne güzeldi kardeşini düşünmüş olması.

"O nerede peki?"

Merdivenleri çıkarken bende onun peşinden ilerliyordum.

"Samsun'da o.Üniversite son sınıf.Hemşirelik okuyor."

"Peki ya annen?"dedim merakla.Kata çıktığımızda Devran bir elinde ki pastayı yere bırakıp anahtarını çıkararak kapıyı araladı.

"Vefat etti.7 yıl oldu.Babamın özlemine dayanamadı."

Ne denirdi bilmiyordum.Bir şey söyleyemedim.Devran geçmem için açıldığında ayakkabılarımı çıkararak eve girdim.Devran arkamdan girerek ışıkları açtığında ortalık aydınlanmıştı.

Zaten küçük bir evdi.Her şeyin eskiye dayanan bir mazisi olduğu belliydi.Yine de hoştu ev gibiydi bizim evlerin aksine.

İçeri doğru ilerlerken bir taraftan da etrafı inceliyordum.Bir sürü fotoğraf vardı evde.Çoğu asker forması giyen bir adam ile yanında poz veren kadına aitti.Annesi ile babası.Onun haricinde ailecek fotoğrafları da vardı.