KARANLIĞIMDAKİ IŞIĞIM

★★★TANITIM★★★

《★Ya siyah beyazı karanlıkta kaybeder!
Ya da beyaz siyahı masumiyetiyle yok eder... ★》

ÖZEL BALIKLI RUM HASTANESİ
«İSTANBUL/ZEYTİNBURNU»

Karanlık odayı tavanda asılı duran floresan lamba aydınlatıyordu. Gözlerini bir kaç defa kırpıştırıp nerede olduğunu hatırlamaya çalıştı... Beyaz duvarlar, beyaz stor perde, beyaz demir komedin, ve beyaz çarşaflar; hiçbiri, ne yaşadığını hatırlatmıyordu...

Beynine bir acı saplanıp bütün bedenini ele geçirirken yatakta pozisyonunu değiştirip sertçe kıpırdandı. fakat koluna takılmış olan serumun ignesi sayesinde yerinden milim bile oynayamadı kolu uyuşmuştu. Dili kurumuş üzerine sinen yorğunluk nefes alış-verişini zorluyordu. Gözlerini tekrar kapamaya çalıştıkça kolundaki delik deşik olan morluklar zihnini zorluyordu. hatırlıyordu artık...

***
#Elisa-Cennet' in Kapısında bekleyen melek.#

"Günaydın, Elisa." dedi içeri giren beyaz önlüğüyle doktor Akıf Bey. "Dün kriz geçirdiğin için sakinleştirici, seruma kattık." Kafamı anladım dercesine salladığımda hafifçe tebessüm edip elindeki dosya kağıdını incelemeye başladı...

"Kıraç nerede?" dedim oksijen maskesinden boğuk çıkan sesimle. "Dün o yüzden kriz geçirdin ya." deyip gözlerini bana sabitledi. "Kıraç babasının mezarının başında ölü bulundu. DNA' sında altın vuruş yaptığını doktor arkadaşımdan duyd--."

İlerledikçe azalan ışığa yaklaştıkça kayboluyor. Ve sonra başka bir tarafta kocaman olarak karşıma yeniden çıkıyordu.
Hayır, o ışık bir gölgeydi.

KARANLIĞIN GÖLGESİ!¡!

Karanlıkta ışığı gölge yapıp, kaybolarak.

★«KARANLIĞINIZA KAYBOLMADAN IŞIĞINIZI BULUN!¡!»★