GİZLİ YARA

Rüya Mı Gerçek Mi ?

​ ​



    Zerina ile Dejan'ın ırmak kenarındaki ilk buluşmalarının üzerinden bir yıl geçmişti.Genellikle hafta sonları beraber olurlardı ya da hafta içleri Dejan hastaneye ziyarete gider öğle yemeğinde Zerina'ya eşlik ederdi.Geçen günler ikisini birbirine bağlamıştı ve her geçen gün birbirlerine olan sevgileri artıyordu.İkisi içinde geçen  günlerde mutluluk vardı.Çok iyi anlaşıyorlardı ve birlikteyken zamanın nasıl geçtiğini anlamıyorlardı.Dejan Zerina'nın gülümsemesinde kayboluyor ve zamanın durmasını istiyordu.Zerina ise Dejan'ın yanında bütün içe kapanıklığını bir kenara bırakıp başka bir kimliğe bürünüyordu.
      Kuşların sesleri odanın içerisine kadar geliyordu. Zerina bugün her zamankinden daha geç uyandı.Gözlerini güçlükle açabildi ama uyumak istiyordu.Yastığını düzeltip tekrar uyumak istedi ama gözü yatağının yanındaki saate ilişti.Saatin dokuz olduğunu görünce hemen yataktan fırladı.Çok kısa süre içinde üzerini değiştirip kahvaltı yapmadan evden çıktı.Aida Zerina'nın arkasından seslendi ama sesini duyuramadı.

   Havaların ısınmasıyla birlikte şehir her zamankinden daha kalabalıktı.Zerina hızlı adımlarla ilerlerken çevresindeki insanların da hızlı hareket ettiklerini fark etti. Sanki yoldaki insanların acil bir işi varmışta oraya yetişmeleri gerekiyormuş gibi halleri vardı.Zerina her geçen gün bu şehrin,bu sokakların biraz daha hareketlendiğini  düşündü.Sonra kendisinin de hızlı adımlarla yürüdüğünü anlayınca gülümsedi.Çok düşük bir ses tonuyla "Belki herkes sevdiğine yetişmek için bu kadar acele ediyordur" dedi.
   Zerina adımlarını hızlandırmış ve biraz geç de olsa ırmak kenarındaki buluşma yerine gelmişti.Geldiğinde Dejan'ı kendisini beklerken buldu.Zaten geçen günlerdeki her buluşmalarında ilk gelen ve Zerina'yı beleyen Dejan olurdu.Ama bu sefer Zerina her zamankinden biraz daha geç gelmişti.
-"Günaydın Dejan,umarım çok bekletmedim"
-"Günaydın Zeri.Seni beklemek dünyadaki en güzel şeylerden birisi olabilir ama bu sefer başına bir şey geldi diye çok korktum."
-"Dün hastanede biraz yorulmuşum.O yüzden bugün geç uyandım."
    Zerina aslında dün hastaneden erken gelmişti.Fakat eve geldikten sonra bugün için börek yapmıştı,sonrada Emina gelmişti ve uyuması gece yarısını bulmuştu.
-"Burası insanın ruhunu dinlendiriyor.Burayı hiçbir yere değişmem.Zamanın nasıl geçtiğini anlamıyorum bile" dedi Dejan.
-"Burası benim en yakın dostum."
-"Sen geldikten sonra daha da güzel oluyor.Bana bilmediğim duyguları öğretiyorsun , yaşatıyorsun Boşnak güzeli.

   Dejan beraberliklerinin ilerleyen zamanlarında Zerina'ya bazen Zeri bazen de Boşnak güzeli diye seslenirdi.Teyzesi de bazen Zeri derdi ama ona Boşnak güzeli diye seslenen tek kişi Dejan'dı.Bu Zerina'yı daha özel hissettiriyordu.Ne zaman Dejan'dan bu kelimeyi işitse istemsizce gülüyor ve yanağındaki gamzesi ortaya çıkıyordu.Şu anda olduğu gibi.
    Geçen süre boyunca Zerina daha önce kimseye hissetmediği duyguları Dejan'a karşı duyuyordu.Dejan'ın yanındayken sürekli gülüyor ve kendisini mutlu hissediyordu.Dışarıdan birisi görse bir yıl önce tanışmış olmalarına ihtimal vermezdi.Zerina sanki yıllardır Dejan'ı tanıyordu. Çok alışmıştı ona ve o hayatının geri kalan zamanında Dejan ile vakit geçirmek en büyük isteğiydi.
   Zerina  keyfi yok gibi davranıyordu.Dejan da bunu anlamıştı ve bakışlarını Zerina'ya çevirdi.
-"Bir sorun mu var sevgilim?"
-"Hayır sorun yok ama içimi rahatsız eden  ve aslında seninle konuşmak istediğim bir konu var Dejan.Ne kadar uğraşsamda zihnimden atamıyorum.Sana söylemezsem de galiba atamayacağım.
-"Bana ilk defa böyle bakıyorsun."
-"Ne demek istiyorsun?"
-"Seni tanıdığım günden beri bana hiç böyle korku dolu gözlerle bakmamıştın."
-"Çünkü korkuyorum Dejan."
-"Neden korkuyorsun Zeri?"
-"Seninle olan bu yakınlaşmamızı tanıdık birileri görürse , yani insanlar farklı anlamlar yükleyebilir.İçim rahat ve yaptığımız yanlış değil.Seninleyken hiç olmadığım kadar mutluyum.Seni seven kalbim şahit olsun ki seninle güzel bir gelecek düşünüyorum ve aile kurmak istiyorum.Ama seni kaybetmekten çok korkuyorum."
-"Sen benim hayatımdaki en değerli şeysin.Seni çok seviyorum  Zerina!Ayrıca beni kaybetmen için ortada sebep yok. Seninle çok mutlu olacağız."
-"Beni anlamıyorsun."
-"Anlıyorum ve şunu bilmeni istiyorum.Benim ileride evleneceğim o şanslı kız sen olacaksın.Buna bütün kalbimle inanıyorum.İkimizi uzun ve mutlu bir hayat bekliyor."
  Dejan "şanslı kız" derken yüzü gülmüştü ve bu Zerina'nın da yüzünü güldürmüştü.Dejan konudan rahatsız olmuş gibiydi ve daha güzel şeyler konuşmak ister gibi söze yeniden başladı.
-"Başka şeyler konuşabiliriz.Daha güzel şeyler."
-"Mesela?"
-"Mesela sen,ben ve..."
-"Veee? Başka kim olacak?"Zerina sorusunu imalı bir şekilde sormuştu.
-"Sen, ben ve ileride olacak çocuklarımızı da konuşabiliriz."
-"Keşke bütün sorunlarımızı unutup böyle güzel şeylerden konuşabilsek.Ama aklımdan atamıyorum,hep aklımın bir köşesinde kalıyor."
-"Bir anlık bütün sorunlarımızı şu ırmağa atsak olmaz mı?"
-"Olur denerim." Zerina gülmeye çalışarak cevap vermişti.
-"Haftada sadece iki gün yüzünü görebiliyorum. Seninle beraberken hep iyi konulardan bahsetmek istiyorum.Zaten seni çok özlüyorum,seninl ayrıldıktan hemen sonra yine özlemeye başlıyorum.Şu an ise yüzünün gülmesini ve seni mutlu görmeyi istiyorum Zeri."
    Dejan kelimelerini tamamladığında Zerina'nın yüzündeki gamze tekrar ortaya çıkmıştı.Dejan sevgilisinin yanağından öpmek istedi ama sonra vazgeçti.Zerina'nın rahatsız olmasını istemiyordu.Etrafta kimse yoktu ama bir süre daha aşklarını sınırlar içinde yaşamaya mecburlardı.
   Güneşin batmasına bir saat kala Zerina Dejan'ın yanından mutlu bir şekilde ayrılmıştı.Dejan ise biraz daha oturdu.Bir şeyler düşündüğü her halinden belliydi.Daha fazla oturmak istemedi ve akşamın serinliğinde ırmak kenarındaki yerlerinden kalktı.Evi istikametinde gitmiyordu,bu yolun sonu babasının evine çıkıyordu.Dejan babasına Zerina'yı anlatacak ve onu çok sevdiğini, onunla evlenmek istediğini söyleyecekti.Bunu nasıl yapacağını henüz kendisi de bilmiyordu ama kararını vermişti.Tek korkusu babasının Müslümanlara olan öfke dolu düşünceleriydi.Dejan babasının ne tepki vereceğini biliyordu ama sevdiği kız için babasıyla konuşmak zorundaydı.Belki babası içten içe kızsa da oğlu için bu duruma ses çıkarmayabilirdi.Dejan bütün yol boyunca içinde bu umutla yürüdü.Evin önüne geldi, derin bir nefes alıp uzun zamandır gelmediği evin kapısını heyecan içinde çaldı.
Kapıyı hizmetçi açmıştı,Dejan içeri girdiğinde babasını yüksek tavanlı,geniş salonda yemek yerken buldu.Bojan oğlunu karşısında görünce şaşırmıştı ama yüz ifadesi kendisini ele vermemişti.Dejan sandalye çekerek babasının karşısına oturdu.Bir bardak su içti.Babasıyla göz göze geldi ve cesaretini toplayarak kendinden emin bir şekilde konuşmaya başladı
-"Baba seninle konuşmam gereken çok önemli bir konu var."
-"Buraya gelmenden anladım" dedi Bojan oldukça soğuk bir ses tonuyla.
-"Beni dinledikten sonra beni anlayıp bana hak vereceğini düşünüyorum."
  Dejan babasının bir şey söylemesini bekledi ama Bojan yemek yemeye devam etti.Yıllardır yemek yemiyor gibiydi.Sert çehresi değişmedi.
-"Benim hayatımda benim yüzümü güldüren,beni mutlu eden bir kız var.Ve ben o meleği çok seviyorum ve onunla evlenmek istiyorum."
-"Meleği ben de tanıyor muyum?"
-"Tanımıyorsun ama o çok iyi birisi,tanıdığın zaman çok seveceksin."
-"Tanımıyorum demek,ailesi kim,ne iş yaparlar ?"
-"Daha çocukken  annesi ölmüş,babasını hiç görmemiş.Yani küçüklüğünden beri teyzesi ile birlikte yaşıyor.Kendiside hastanede hemşire olarak çalışıyor."
-"Adı ne?"
-"Zerina"
   Konuşmaya başladıklarında beri yemek yemekle meşgul olan Bojan , elindeki kaşığı sert bir şekilde masanın üzerine koydu.Oğluna baktı ve anlamsızca gülmeye başladı.Dejan ne olduğunu anlamaya çalışıyordu.Bojan'ın gülmesi uzun sürmedi.
-"Müslüman bir Boşnak mı?"
-"Evet."
-"Sen benimle dalga mı geçiyorsun?" dedi Bojan bağırarak.
-"Dalga geçmiyorum baba.Olacakları söylüyorum ve senin yanımda olmanı istiyorum."
-"Yanında olmamı istiyorsun demek."
-"Evet baba."
   Bojan oturduğu sandalyeden ayağı kalktı.Dejan da ayağı kalkmıştı.Bojan oğlunun yanına giderek ve işaret parmağıyla oğlunun göğsüne vurarak konuşmasını sürdürdü.
-"Sen bana Müslüman bir  Boşnak kızıyla evlenmek istediğini söylüyorsun ve benim bunu normal karşılayıp senin yanında olmamı bekliyorsun.Doğru mu anlamışım sevgili oğlum."
-"Ben sana gerçekleşecek olanları söylüyorum.Yanımda olup olmamak sana kalmış bir şey"
-"Benim oğlumla evlenecek kız asla ve asla Müslüman olamaz.Bunu böyle bil evlat."
-"Sen ne söylersen söyle baba.Ben Zerina'yı çok seviyorum ve onunla çok mutlu olacağımı biliyorum."
-"Seni yok sayarım."
-"Zerina ile evleneceğim.Bu sefer baba,bu sefer sana izin vermeyeceğim.Kendi hayatımla ilgili kararı ben vereceğim.Buna alışıp saygı gösterirsen iyi olur."
-"Defol bu evden"

      Bojan son sözlerini söylerken oğlu arkasına bile bakmadan kapıyı sertçe kapatarak evden ayrılmıştı bile.Bu durum Bojan'ı daha fazla sinirlendirmişti ve oğluna bağırmaya devam ediyordu.Bojan'a göre bir Müslüman ile evlenmek ailelerinin onuruna sürülecek bir lekeydi ve buna asla izin vermemeliydi.O günün geç saatlerine kadar bir yandan içki içiyor bir yandan da evliliğe engel olmanın yollarını arıyordu.Ne pahasına olursa olsun oğluna engel olmalıydı.
    Ertesi gün Dejan erkenden hastaneye gitmişti.Bütün gece boyunca uyuyamamıştı ve sigaraları peş peşe içmişti.Şimdi ise beklediği zaman gelmişti.Zerina Dejan'ı karşısında görünce şaşırmıştı.
-"Konuşmalıyız Zerina."
-"Şimdi mi ?"
-"Evet,hemen."
-"Gördüğün gibi çalışıyorum Dejan.Konuşacağın konu her ne ise akşamı bekleyemez mi ?"
-"Emina seni idare eder."
   Zerina Emina'nın yanına gidip olanları anlattı.Sabah olmasına rağmen hastane sakindi ve Emina arkadaşının yokluğunu idare edebilirdi.Dejan hastanenin önünde bekliyordu.
  Zerina ile beraber her zamanki yerlerine gittiler.Hafta içi ve sabah olduğu için etrafta kimse yoktu.Irmak kenarına gelene kadar konuşmamışlardı ve Dejan hızlı adımlarla yürümüştü.Bu da Zerina'nın korku ve endişelerini arttırmaya yetmişti.Irmak kenarına geldiklerinde ise Dejan bir müddet daha konuşmamıştı.Zerina daha fazla dayanamadı ve meraklı bir ses tonuyla sordu:
-"Neden buraya geldik?"
-"Seninle konuşmak istiyorum Zerina ve konuşmak istediğim konu bir sonraki günü bekleyemeyecek kadar önemli."
    Zerina'nın merakı son seviyeye ulaşmıştı.Dejan ise nasıl konuşmaya başlayacağını düşünüyordu.Bugün tarihe Zerina ve Dejan'ın günü olarak geçmeliydi.Dejan Zerina'nın ellerini nazikçe tuttu.
-"Ben kalbimin her atışında,her nefes alışımda,(bunu söylerken gözlerini kapatarak nefes alıp vermişti)üzüldüğüm zaman,mutlu olduğum zaman seni hep içimde hissediyorum.İyi ki o gün kurşunlar bana isabet etti ve seni tanıdım.İyi ki hayatıma girdin Boşnak güzeli.İyi ki benim yanımdasın."
  Dejan cebinden çıkardığı yüzüğü Zerina'ya doğru tutarak konuşmasına devam etti.
-"Seni çok seviyorum ve sonsuza kadar benimle beraber olmanı,Dejan'ın  Zerina'sı olmanı istiyorum.Benimle evlenir misin Boşnak güzeli ?"
   Zerina çok şaşırmıştı ve şu an yeryüzündeki en mutlu kişi olabilirdi.Dejan'ı bütün kalbiyle çok seviyordu ama öncelikle teyzesiyle konuşması gerekiyordu.Bu yüzden Dejan'a ne söyleyeceğini bilemiyordu ve doğru sözcükleri bulmaya çalışıyordu.Dejan'ın çocuk gibi gülen gözlerini üzmek istemiyordu ama teyzesiyle konuşması gerektiği de bir gerçekti.
-"Ben şu an gerçekten çok şaşkınım ve çok da mutluyum Dejan"
-"Cevabını verdiğin zaman ben de mutlu olabilirim."
Zerina oturduğu yerden ayağa kalktı ve bakışlarını başka tarafa çevirerek konuşmayı sürürdü.
-"Ben seni çok seviyorum.Seninle bir ömür boyu mutlu bir şekilde yaşamak istiyorum.Evlenmek istediğim erkek sensin bunu bilmeni istiyorum.Ama bana biraz süre vermeni istiyorum."
-"Neden?Sorun ne ?Ben buraya babamı karşıma alıp geldim.Sen ise benden zaman istiyorsun,gerçekten anlamıyorum Zerina."
   Zerina, Dejan ile babasının arasında tatsız bir konuşma geçtiğini anlamıştı.Dejan'a önce teyzesi ile konuşması gerektiğini söylemekten vazgeçti.
-"Beni işten buraya getirdin Dejan.Şu an şaşkınım ve hiç böyle beklemiyordum.Lütfen anla beni.Cumartesi sabahı burada buluşalım.O zamana kadarda bana ve kendine neden diye sorma.Şunu aklından sakın çıkarma; ben seni çok seviyorum ve seninle beraber aynı evin içinde olmayı çok istiyorum."
     Dejan'ın morali çok bozulmuştu.Zerina'ya uzattığı yüzüğü geri cebine koydu.Zerina'nın alnından öptü ve cebinden küçük bir yüzük kutusu daha çıkardı.İçinden yüzük yerine kolye çıkmıştı.
-"Senden bunu takmanı istiyorum.Bu kolye annemin ve annem hayatta olsaydı senin takmanı isterdi."
-"Bu çok güzel."
-"Beğendin mi?"
-"Çok beğendim.Bu çok değerli ve beni çok mutlu etti."
-"Bu kolyeyi hep yanında taşımanı istiyorum."
-"Hiç çıkarmayacağım Dejan."

    Zerina hem çok mutluydu hem de Dejan'ı kırdığı için kendisine kızıyordu.Dejan'ın yanından ayrıldığında saat on ikiye geliyordu.Hastaneye geldi ve hemen Emina'nın yanına gitti.
-"Ooo gelebildiniz sonunda!"
-"Hiç şakanın sırası değil."
-"Beyimizin derdi neymiş?"
-"Söylesem hayatta inanmazsın Emina?"
-"Biraz daha söylemezsen meraktan çatlayacağım."
-"Dejan bana evlenme teklif etti."Sözcükler Zerina'nın ağzında bir anda ve hızlıca çıkmıştı.Emina ise şaşkınlığını gizleyememişti.
-"Ne!?"
-"Duydun işte Emina."
-"Çok sevindim ve çok mutlu oldum canım arkadaşım"
   Emina hastanede koridorun ortasında herkesin şaşkın bakışları arasında Zerina'ya sarılmıştı.İkisi de çok mutluydu ama Zerina akşam evde teyzesiyle konuşacağı anı düşünüyordu ve aklı oradaydı.O gün Zerina eve her zamankinden biraz daha erken gelmişti.Üzerini değiştirip mutfakta yemek hazırlamakta olan Aida'nın yanına sessiz adımlarla yaklaştı ve teyzesinin iki yanağına da küçük bir öpücük kondurdu.Aida ise bu akşam bir şeyler olacağını anlamış gibiydi.
-"Dünyanın en tatlı teyzesinin acaba bugün keyfi nasıl ?"
-"Ben her zamanki gibiyim ama sende farklılık var galiba dünyanın en tatlı hemşiresi."
-"Teyze seninle koşmak istiyorum."Zerina'nın sesi ciddileşmişti.
-"Konuşalım güzelim seni dinliyorum."
-"Öyle ayakta konuşulacak bir konu değil.
  Zerina teyzesinin elinden tabakları alıp rafa dizdi ve birlikte içeri salona geçtiler.Aida'nın merakı artmıştı.Zerina ise nereden başlaması gerektiğini düşünüyordu.
-"Annem öldükten sonra benim hep yanımda oldun teyze.Sen olmasaydın benim sonum nasıl olurdu düşünmek bile istemiyorum."
-"Bu konuşmanın sonu nereye gidecek ben de bunu merak etmeye başladım Zerina."
-"Ben bir karar almak zorundayım teyze.Herkesten,her şeyden çok senin desteğine ihtiyacım var."
-"Ben hayatta olduğum sürece her zaman senin yanındayım . Senin o güzel ve temiz kalbinin yanlış yapmayacağını biliyorum."
-"Benim bir arkadaşım var ve seninle tanıştırmayı çok istiyorum."
    Aida konuyu anlamıştı ve Zerina'yı daha fazla utandırmak istemiyordu.Zerina ise heyecandan ne söyleyeceğini karıştırmıştı .
-"Günlerdir senin elini ayağına dolandıran demek buymuş.Damadımızla bende tanışmak isterim.Güzel kızımı kim istiyor tanıyıp bilmek isterim."
-"Adı Dejan orduda asker" diyebildi Zerina heyecanla.
-"Sırp mı?"
-"Evet teyze."
-"Zengin,fakir,Sırp,Boşnak,Hırvat... Bunların benim için hiç bir önemi yok.Sen iyiyle kötüyü ayırt edebilecek yaşa çoktan geldin ve senin kalbin onun için daha da hızlı atıyorsa bana senin mutluluğunu paylaşmak ve senin yanında olmak düşer. "
-"Seni çok seviyorum teyze"
-"Ben de seni güzelim"
    Zerina teyzesine sarıldığında Aida gözlerindeki yaşı silmekle meşguldü.Bir yandan çok mutluydu ama bir yandan da üzülüyordu.Yıllardır yanında kalan,kızı yerine koyduğu Zerina'nın evden ayrılma zamanı gelmişti.Aida bu akşam karışık duygular içerisindeydi.Diğer tarafta Zerina ise mutluydu.Geriye sadece günlerin bir an önce geçip hafta sonunun gelmesini beklemek kalıyordu.Zerina uykuya dalmadan önce eliyle Dejan'ın hediye ettiği kolyeyle oynuyordu.
  Beklenen hafta sonu nihayet gelmişti.Güneşin ilk ışınları Zerina'nın odasını aydınlatıyordu.Zerina terli bir şekilde ve bağırarak uyandı.Yataktan kalktı,hızlı adımlarla odanın içinde dolaşmaya başladı.Yatağının yanındaki masanın üzerine koyduğu bir bardak suyu tek yudumda içti.Bu sırada sese uyanan Aida kapıyı çalıp odaya girdi.
-"Teyze çok korkunç bir rüya gördüm."
"Geçti Zerina geçti ,söylediğin gibi sadece rüyaydı."

   Zerina odanın içerisinde yürümeye davam ediyor,neler gördüğünü hatırlamaya çalışıyordu.Pencereyi açtı,perdeyi çekti ve başını camdan dışarı çıkararak derin derin nefes aldı.Gökyüzüne baktı ve içinden haykırmak isteği belirdi ama yapmadı.Pencereyi kapatıp tekrar geri yatağına,teyzesinin yanına oturdu.
-"Teyze çok kötüydü.Ben ve Dejan...Çok kötüydü teyze her şey çok korkunçtu"
   Zerina gördüğü rüyanın etkisinden çıkamamıştı.Bir an duraksadı ve dışarıyı seyretmeye koyuldu.Sonra kendisini anlatmak zorunda hissetti ve teyzesinin elini tutarak konuşmasını sürdürdü.
-"Ben ve Dejan her zaman olduğu gibi ırmak kenarında oturmuş öyle konuşuyorduk.İkimiz de çok mutluyduk.Ardından yüzleri maskeli adamlar belirdi.Dejan karşı koymaya çalıştı ama olmadı.Adamlar çok kalabalıktı ve ikimizin de ellerini iple bağladılar.Adamlardan maskesiz olanı Dejan'a bir şeyler söylüyordu.Sonra adam diğerlerine gülerek baktı.Diğerleri de onaylar gibi kafa salladılar.Dejan ise "ne söylediğinizi anlamıyorum" diye bağırıyordu. Maskesiz olan adam cebinden çıkardığı bıçağı defalarca Dejan'a sapladı.Daha sonra Dejan'ı ırmağa attılar.Ben ise olayın şokundaydım teyze."
-"Geçti güzel kızım ,bak odanda yatağındasın.Sadece saçma bir rüyaydı.
-"Daha bitmedi teyze.Bütün bu olanlar yetmiyormuş gibi uzaktan başka birisi belirdi.Orta yaşlarda bir kadın ve elinde ağlayan bir bebek vardı.Kadın bebeği maskesiz olan adama verdi ve uzaklaştı.Maskesiz adam hala gülüyordu.Adamlardan biri bana doğru "bütün bu olanların sorumlusu sensin" diye bağırdı.Maskesiz olan adam bebeği ırmağa attı.Dejan ve o tatlı bebeğin cesetleri gözlerimin önünde ırmakta ilerliyordu.Ben ise hiçbir şey yapamıyordum teyze.Sonra maskeli olan adamların hepsi uzaklaştı.Sadece ben ve maskesiz adam kalmıştık.Adam bıçağıyla bana doğru yaklaştı.Tam beni öldüreceği sırada uyandım.Ben bu rüyadan ne anlamalıyım teyze söyler misin?"
-"Şimdi senden gördüğün rüyayı unutmanı,hazırlanıp Dejan ile buluşmanı istiyorum.Biraz daha yatakta oyalanırsan geç kalacaksın. 
   Zerina üzerini değiştirdi ve teyzesinin zoruyla kahvaltısını yaptıktan sonra  evden ayrıldı.Şehirdeki sokaklar boştu.Sadece Zerina'nın üzerinde sürü halinde uçan kuşlar vardı.Zerina yavaş yavaş yürüyor ve gördüğü rüyayı aklından çıkarmaya çalışıyordu.Kendisini başka şeyler düşünmeye zorladı ama olmadı.Rüyadaki her şeye bir şekilde anlam verebiliyordu ama o bebek neydi?Bütün yol boyunca bu sorunun cevabını aramıştı ama aklına mantıklı bir cevap gelmemişti.
   Irmak kenarına vardığında Dejan ortalıkta yoktu.Zerina ilk defa Dejan'dan önce buraya gelmişti.Her zaman oturduğu yere oturdu ve geçmişi düşünmeye başladı.Dejan'ı ilk gördüğü anı,Dejan'ın babasının haykırışlarını,Dejan ile ırmak kenarındaki ilk buluşmalarını...Bütün bunları düşünürken bir anda annesini çok özlediğini hissetti.Bir yandan ırmağın akışını izliyor bir yandan da Dejan'ın hediye ettiği kolyeyi sımsıkı tutuyordu.
   Zerina ayak seslerinin geldiği yöne baktığında Dejan'ı gördü ve rahatladı.Dejan'ı gördüğünde kafasından rüyayı çıkarmayı başarabilmişti.Zerina bugün buraya mutlu olmak için gelmişti.Dejan Zerina'nın yanağına kücük bir öpücük kondurdu.
-"Benden önce gelmişsin,çok beklettim mi?"
-"Ben de yeni geldim."
-"Yorgun gözüküyorsun.Her şey yolunda mı ?"
-"Dün gece uyuyamadım sevgilim"

   Sevgilim kelimesini Zerina'nın ağzından duyunca Dejan'ın içi rahatladı ve yüzüne şaşkın bir gülümseme geldi.Bu iyiye işaret diye düşündü.Zerina ise kararını vermişti.Gördüğü rüyayı ne olursa olsun Dejan'a anlatmayacaktı,onun da canını sıkmak istemiyordu.Zerina Dejan'ın elini tutarak konuşmaya devam etti:
-"Buradaki son buluşmamızda bana sorduğun o güzel soruyu tekrar sormayacak mısın ? Yoksa geçen günler senin kararını mı değiştirdi?" 
-"Asla!Bu kalp attığı sürece sadece hayatımda sen olacaksın ve bu kalp sadece senin için atacak Zerina.Sen hayatıma girdikten sonra hayattan zevk almaya ,mutlu olmaya başladım.Yaşadığımın farkına vardım.Senden öncesi yokmuş benim için.İyi ve kötü bütün anlarımda yanımda olmanı istiyorum.Benimle evlenir misin Boşnak güzeli ?"
-"Bu kelime hiç bu kadar anlamlı olmamıştı : Evet Dejan ! EVET!  Seni çok seviyorum"
"Ben de seni çok seviyorum Zerina."
  O anda Zerina'nın ve Dejan'ın tek isteği zamanın durmasıydı. Kendilerini çok özel ve çok mutlu hissediyorlardı.Dejan cebinden çıkardığı yüzüğü Zerina'nın narin parmağına taktı.Zerina ise güne kötü başlasa bile şu an yüzü gülüyordu ve mutluydu.Kalbinde ve aklında sadece Dejan vardı.Bu ölene kadar değişmeyecekti.
  Dejan'ın yüzü birden ciddileşti.İstemeye istemeye de olsa babasıyla arasında geçen tatsız konuşmayı Zerina'ya anlattı.Zerina'nın yüzü asılmıştı ama böyle güzel bir günü mahvetmeye niyeti yoktu.
-"Her şey düzelecek Dejan,önümüzde bizi bekleyen çok güzel günler var."
-"Sen ve ben her zaman mutlu olacağız Zeri.Sana söz veriyorum!"
-"Sadece sen ve ben olmaz."
-"Anlamadım ne demek istiyorsun?"
-"Gayet açık ve anlaşılır konuşuyorum sevgilim.Zamanla mutlu,küçük yuvamız genişleyecektir."
-"Şu an çok mutluyum.İlk defa kuracağımız aileden bahsediyorsun."
   Zerina ve Dejan şu an her şeyi unutmuşlardı ,sadece gelecekteki olacak güzel şeylerden konuşmak istiyorlardı.
-"Ben seninle birlikte olmak,aynı yatakta uyumak,senin kokunu hissetmek,seni yaşamak istiyorum Dejan."
-"Üç erkek çocuk istiyorum" dedi Dejan mutluluğu tavan yapmış bir şekilde.
-"Biraz fazla sanki ama..." dedi gülerek.
-"Hiç öyle deme hiç de fazla değil.Hem isimleri bile hazır."
-"İsimleri bile hazır öyle mi?"
-"Evet"
-"Ve üçü de erkek olacak?"
-"Çok güzel günler bizi bekliyor buna inan Boşnak güzelim."
-"Orasını anladım ama neden hepsi erkek oluyor ve neden isimlerini sen seçiyorsun?"
-"Kızma Zeri,eğer kız olursa sen koyarsın" dedi Dejan sevimli gözükmeye çalışarak.
    Aralarındaki tatlı konuşma ve gelecekle ilgili güzel beklentiler akşam saatine kadar sürdü.Zerina ve Dejan birbirlerinden ayrıldıklarında mutlu bir şekilde evlerine dönüyorlardı.
   Zerina ilk olarak Emina'ya ardındanda eve gittiğinde teyzesine bütün olanları en ince ayrıntısına kadar  anlattı.O günün gecesinde Zerina huzurlu bir şekilde uyumuştu.




Hikayenin ilerleyiş şeklini beğeniyor musunuz?
Umarım vaktinizi ayırdığınıza değer bir hikaye olur.
Yorumlarınızı bekliyorum.