GİZLİ YARA

Gerçeğe Doğru

  

                            

                             ŞİMDİ

    Bu olamazdı!Dejan hıçkıra hıçkıra ağlıyordu.Durduramıyordu kendini.Eğer düşündüğü şey gerçekse...Neler yapmıştı ?Elindeki kolyeye baktı,yıllar öncesinde yaptığı gibi.Aynı kolye,Zerina'ya hediye ettiği kolye.

  Kolyeden gözlerini alamıyordu.Geçmişe, ırmak kenarında Zerina'ya evlenme teklifi ettiği o güne gitti.Kalktı.Odanın içinde dolanmaya başladı.Gözünü her kapattığında aklına Zerina'sı geliyordu.Ne düşünceğini ne yapacağını bilemiyordu.Yıllar önce Zerina'ya verdiği kolyenin bu köylü kızında ne işi vardı.Parçaları birleştirmeye çalıştı ama olmadı.

   Koşar adımlarla odadan çıktı.Arabasını esirlerin ilk toplandığı kampa doğru sürdü.Çok geçmeden varmıştı.Gecenin geç saatleriydi esirler uyuyordu.Kapı gürültüyle açıldı.Karşılarında Dejan'ı görünce hepsi şaşırdı.Selma'nın annesinin yanına gitti.Kadını ayağa kaldırdı kolundan tutarak başka bir odaya götürdü.Kadın ne olduğunu anlayamadan başındaki silahı hissetti.Dejan elindeki kolyeyi kadının göreceği şekilde gösterdi.
-"Bu kolyenin kızında ne işi var ?" Sesi odada yankılandı hatta bütün esirler duymuş olabilirdi.Kadın ne diyeceğini bilmiyordu.Yıllar önce Selma bebekken ağlamaları bu kolyeyle son buluyordu.Şimdi nasıl karşısına çıkmıştı ? Korkusu gittikçe artıyordu ve işin kötüsü ne söyleyeceğini bilmiyordu.
    Dejan silahı kadının kafasına biraz daha bastırarak sorusunu tekrarladı :
-"Sana son kez soruyorum kadın.Bu kolyenin kızında ne işi var ?"
-"Kocası vermiştir,bende ilk defa görüyorum " diyebildi.
-"Yalan söyleme" diye bağırdı Dejan.
-"Bilmiyo.." cümlesini tamamlayamamıştı.Dejan'ın tokadını yüzünde hissettiğinde korkusu tavan yapmıştı.Kızını düşünüyordu,söyleyeceği yanlış bir söz kızı için kötü olabilirdi.Selma belki de çoktan ölmüştü.Dejan'a tatmin olacağı cevabı vermeliydi.
-"Eğer bana doğruyu söylemezsen kızını öldürürüm hemde gözünün önünde canına kıyarım.Şimdi bana bu kolyenin kızında ne aradığını söyle ve sakın bana yalan söyleme.Sakın!"
-"Kızıma dokunma."
-"Bana gerçeği anlat kadın,sabrım tükeniyor."
-"Selma benim öz kızım değil"
  Kelimeler bir anda çıkmıştı ağzından.Dejan'ın ise kalp atışları hızlanmıştı.Silahı kadının başından çekti.Düşüncelere dalıp gittiği belliydi.Amra geldi aklına !
    Zerina'nın cesedini bulmuşlardı ama kızının cesedi bütün aramalara rağmen çıkmamıştı.Dejan o günden sonra hayata küsmüştü ve yıllar Dejan'ı bambaşka biri yapmıştı.
   Selma'nın annesi anlattıkça Dejan daha fazla geçmişe gidiyordu. Zerina'nın öldüğü gün ile Selma'nın getirildiği gün aynıydı.Dejan'ın inancı dinledikçe artıyordu.
-"Gerçekten olabilir mi ? Benim kızım olabilir mi ?" diye mırıldandı Dejan.
     Selma'nın annesini alarak kamptan ayrıldı.Yolda düşünceler arasında kendini Selma'nın olduğu binanın önünde buldu.Arabayı durdurdu ama birkaç dakika aşağı inmedi.Ya gerçekten Selma kızı Amra'ysa ? O zaman ne olacaktı,ne değişecekti hayatında ve belki de en önemlisi bunu kızına nasıl anlatacaktı? Saatler önce neler yapacaktı? Bu düşünceler arabadan inmesine engel oluyordu.
   ​Dejan , Selma'nın annesini başka bir odaya gönderdi.Nasıl konuşacağını hala bilmiyordu.Kendini Selma'nın karşısında buldu.


                       3 SAAT ÖNCE

Selma hissiz bir şekilde bekliyordu.Aklına kolyesi geldi,küçüklüğünden beri yanından hiç ayırmadığı kolyesi.Bu kolyede tuhaf bir şeyler vardı.  Selma bu kolyeyi eline aldığında kendini hep huzurlu hissederdi.Yeni yeni kendine geliyordu.Buradan kurtulmalıydı,bebeği için yaşamalıydı.Bir şekilde buradan çıkmalıydı.

   İlerleyen saatlerde Dejan kapıyı sertçe açarak odaya girdi.Yavaş adımlarla Selma'nın yanına geldi.Korkuyla yerde yatmakta olan Selma'ya doğru eğildi.Elini yüzünde gezdirmeye başladı.Selma yüzünü çevirdi.Dejan,  Selma'nın çenesinden tutarak bakışlarını Selma'nın gözlerine dikti.
-"Çok eğleneceğiz" dedi .Dejan'ın yüz ifadesinde değişiklik olmamıştı.
-"Bırak beni" diyebildi sadece.
-"Daha yeni başlıyoruz."
  Selma'yı ayağa kaldırdı.Dejan bir elini kızın saçlarında gezdiriyordu,diğer eliyle de Selma'nın bileklerini sertçe kavramıştı.Selma'nın elinde bir şey tuttuğunu fark etti.Bileğine baskı yaparak Selma'nın elini açtı.Selma'nın kolyesi yere düştü.Dejan eğilip aldı.Kolyeden gözlerini alamadı.Selma ne olduğunu anlamaya çalışıyordu.Dejan kolyeden gözlerini kaldırdı,Selma'ya baktı.Dejan içinden geçenleri söyleyemeden odadan çıktı.

    Dejan koridorları hızlı hızlı geçti.Sanki nefes alamıyordu.Kapıdan çıktı,gökyüzüne baktı.Kendinin bile duyamayacağı şekilde mırıldandı :
ZERİNA!