Map of the Seoul:Butterfly [Дууссан]

12. I've always wanted...

Kim Taehyung

Чи бол надад шаналал, жаргал хоёрыг хамт мэдрүүлж чаддаг тийм л хүн.

Хэчнээн их хайрлаж,хэчнээн их хичээсэн ч эцэст нь би чамайг шархлуулаад л орхидог.

Өөр хүнээс болж шархлуулахгүйг хичээх ч эцэст нь чи надаас л болж зовдог шүү дээ.

Бид яагаад хамт байж чаддаггүй юм бол?

Яагаад хувь тавилан дандаа бидний эсрэг байдаг юм бол?

Цусаар уйлж байхдаа чамайг л шаналгачихгүй юмсан гээд инээмсэглэн гараас чинь атгадаг байж билээ.

Амьдаараа үхэж байхдаа чамайг л зовоочихгүй юмсан хэмээн чангаас чанга тэвэрдэг байж билээ.

Миний төлөө зүрх чинь цохилохгүй байгааг мэдсэн ч чамд л зовлон шаналлыг мэдрүүлэхгүй юмсан гэсэндээ өөрийн зүрхнээс унасан хэлтэрхийгээрээ чинийхийг нөхдөг байж билээ.

Чиний л төлөө гэвэл өөрийн амиа золиослоход ч бэлэн байсан юмсан.

Чамайг ингэж их хайрладаг байсан атал бид яагаад ийм байдалд хүрчхэв?

Минийх гээд өмчилж чаддаггүй ч өөр хүнд өгөхийг хүсдэггүй 

Чи бол миний хувьд тийм л хүн...

"Энэ хүүхэд Вигийн хүүхэд мөн биз дээ?"

Жонгүгийн хоолой шөнөжин чихэнд минь цуурайтсаар унтаж ч чадалгүй сэрсэн минь энэ. Эсрэг талын орон дээр Хусог нам гэгч нь унтаж байх бөгөөд хааяа зүүдэндээ ярьж байсан нь ч намайг сэрэхэд гүн туслалцаа үзүүлсэн юм.

Хэчнээн сэрсэн ч босох тэнхэл байсангүй.

Өчигдрийн явдлаас хойш хором мөч бүрт зүрх минь надаас Жиынийг нэхэж, тарчлааж байсан юм.

Чи хэзээ ч миний үгэнд орно гэж байхгүй юм даа, зүрх минь...

Гэхдээ одоо очлоо гээд яана гэж? Амьдрал нь цаг мөч бүрт богиносож байгаа над шиг хүнээр яах гэж?

Тэр л эцэст нь зовж үлдэнэ...

Шаналах хүн нь би биш тэр л болж үлдэнэ...

Би бүх дурсамжаа мартаж, тавьж явуулах бол тэр насан туршдаа бодож, шаналж амьдрах болно.

Би ийм зүйлийг зөвшөөрнө гэж үү? Яасан ч үгүй.

Утас минь дуугарах үед гараа арай гэж өргөн авлаа.