The Badboy isn't that bad

*2*

POV TESS

Ik zie de jongens mij alledrie boos aankijken en de meisjes bang.

We lopen naar de directeur zijn kantoor waarna hij gaat zitten maar wij blijven allemaal recht staan!

"Wie heeft dit veroorzaakt" vraagt de directeur. Ik hoor de jongens zuchten en ik zie de meisjes bang voor hun kijken! "wie heeft dit veroorzaakt" vraagt de directeur weer maar iedereen blijft nog altijd stil.

Een vloed van schuldgevoel komt op me neer! Het si mijn schild dat we hier met een alle zijn!

Ik heb geen spijt dat ik zo deed tegen Jake maar de meisjes moeten daar niet voor boeten! Het is allemaal mijn schuld en ik zal er voor worden gestrafd!

"Ik heb het gedaan" zeg ik en iedereen kijkt mij verbaasd aan, vooral de jongens. "Wat" vraagt de directeur verward. "Ik heb het gedaan, ik was boos op jake en heb een bord spaghetti in zijn gezicht gesmeten, het is mijn schuld" antwoord ik.

Ik zie iedereen verbaasd kijken dat ik dat heb gezegd vanuit mijn ooghoeken maar zie de directeur wel een teleurstellend gezicht trekken.

"Jullie mogen allemaal gaan behalve jij Tess" zegt de directeur terwijl hij naar mij wijst waarna ik begrijpend knik.

Iedereen gaat 1 voor 1 naar buiten ik kijk hun allemaal aan! Jake gaat als laatste naar buiten en schenkt mij nog een 'ik-ben-onder-de-indruk blik en een andere blik die ik niet kan plaatsen.

Als iedereen weg is ga ik zitten op een stoel aan de overkant van zijn bureau. "Jij bent zeker Tess, de nieuwe, dit is geen eerste goeie indruk" zegt hij met opgetrokken wenkbrauwen! Ik voel mij zo dom nu!

"Het spijt me maar ik zal je ouders moeten verwittigen" zegt hij. "mijn vader bedoelt u zeker" vraag ik. Hij kijkt mij niet begrijpend aan.

"Mijn moeder is 8 maanden geleden overleden" zeg ik waarna hij me meedelevend aankijkt en sorry zegt. ik lach klein naar hem en kijk hoe hij de telefoon pakt!

Na de directeur met mijn vader heeft gesproken moet ik aan de poort wachten tot mijn vader mij komt halen.

Ik sta recht en bied mijn excuses nog eens aan "dank u en mijn enige deelneming voor je moeder" zegt hij en lach lief naar me waarna ik naar buiten stap!

Na een paar stappen te hebben gezet ga ik met mijn rug tegen de muur leunen en voel ik de tranen achter mijn ogen branden! Ik zak op de grond en leg mijn hoofd op mijn benen.

Waarom moet ik toch zo een moeilijk leven lijden? wat zal mama wel niet denken van mij? Ik kan het niet meer laten en begin te huilen. Je kan mijn zachte gesnik horen in de lege gang.

Plots hoor ik voetstappen mijn richting in lopen waardoor ik stop met huilen! Ik kijk omhoog en zie mooie oceaan blauwe ogen!

De ogen van Jake die voor mij gehurkt zit.

POV JAKE

Ze kijkt op en ik zie dat haar ogen rood en opgezwollen zijn! Je kan duidelijk zien dat ze heeft gehuild! Ze schrikt als ze ziet dat ik het ben en staat direct recht terwijl ze haar tranen weg veegd.

"Wat moet je" vraagt ze bot maar ik reageer er niet boos op. ik weet niet wat het is maar het doet iets met me om haar zo verdrietig te zien.