POV JAKE
Het tweede lesuur is begonnen en het enige waar ik aan denk is Tess. Dankzij haar is mijn band met mijn moeder een beetje beter! Ik weet nog niet hoe dat zal aflopen maar het ziet er al beter uit dan de laatste 10 jaar.
En dat is nog en redenen waarom Tess iets speciaal heeft dat mij aantrekt aan haar! Ja ik vindt Tess leuk! Ik ben alleen niet zeker of het wederzijds is! We hebben wel al eens momentjes gehad maar dat kan ook toevallig zijn gebeurd! Toch?
Wel ik heb dit nog nooit gevoeld voor een meisje maar ik weet wel dat het een geweldig gevoel is en ik ben iets van plan! Ik kan nog niet zeggen wat! Maar je zal er wel snel achter komen!
Maar de redenen dat ik nu aan Tess denk is omdat ik me een beetje zorgen maak omdat Tess niet op school is! Ze mist nooit een schooldag tenzij het iets ernstig is! We hebben haar allemaal al proberen bellen en duizenden berichten gestuurd maar ze neemt maar niet op!
Ik weet niet wat ik moet doen! Moet ik haar nog eens proberen bellen of een bericht sturen? Misschien heeft ze zich gewoon overslapen? Of misschien is ze ziek? Maar dan had ze ons toch al lang een bericht gestuurd! Argh! Ik weet het niet meer!
Ik wordt uit mijn gedachten gehaald door de bel die gaat. Is de les al gedaan? Wel dan heb ik nu tenminste direct de tijd om haar nog eens te bellen aangezien het nu pauze is.
Ik loop naar buiten samen met de rest en we gaan aan een bankje zitten. "Weet er iemand al iets van Tess" vraagt Ellen maar iedereen schud nee. "Ik ga haar nog een bericht sturen" zegt Emily. "En ik ga haar nog eens bellen" vervolg ik. Ik pak mijn GSM en zoek Tess haar nummer op.
Ik hou mijn GSM tegen mijn oor maar hij blijft maar over gaan. "Ik ga haar nog eens bellen" zeg ik waarna ik mijn GSM weer tegen mijn oor zet. Maar hij gaat direct uit. Wat? Heeft ze haar GSM uitgezet?
"Wat is er?" Vraagt Daniël. "Haar nummer gaat niet eens over! Ze heeft haar GSM uitgezet" antwoord in verbaasd. "Misschien is haar GSM plat?" Vraagt Ellen aarzelend. "Maar dan zou ze toch op haar GSM hebben moeten zijn" antwoord Emily.
Ik zucht. Wat moeten we dan doen. "Misschien maken we ons voor niks zorgen! Misschien heeft ze zich gewoon verslapen" zegt Jonas. "Neen dan zou haar broer haar wel hebben wakker gemaakt" antwoord ik.
Aaron! Dat is het! Hoe kan ik daar niet eerder aan hebben gedacht? Ik pak mijn GSM en zoek Aaron zijn nummer. "Wat doe je? Je kan Tess niet meer bereiken" zegt Emily. "Ik ga Tess niet bellen maar haar broer" antwoord ik terwijl ik mijn GSM tegen mijn oor zet.
Na een paar keer overgaan neemt hij op. "Ja Jake is er iets met Tess" vraagt Aaron meteen. "Dat weet ik niet, het is daarom dat ik je bel" antwoord ik. "Hoezo dat weet je niet? Jake wat is er aan de hand" vraagt Jake bezorgd. "Ik weet het niet! Ze is niet naar school gekomen" antwoord ik.
"Wat?! Dat is onmogelijk! Ik heb ze deze morgend nog afgezet" antwoord hij verward. "Wat?" Vraag ik meer tegen mezelf. "Wat zei hij?" Vroeg Ellen. "Hij zei dat hij haar deze morgend nog aan school had afgezet" antwoord ik.
"Maar Aaron, waar zou ze nu dan zijn?" Vraag ik nu aan hem. Ik hoor hem zuchten. "Ik heb echt geen idee" antwoord hij. "Alhoewel..." hoor ik hem zacht mompelen. "Wat? Heb je een idee waar ze zou kunnen zijn" vraag ik. "Ik ben niet zeker" antwoord hij.
"Wel dat is beter dan niks! Waar denk je dat ze is?" Vraag ik. "op een kerkhof" antwoord hij. "Een kerkhof?" Vraag ik verward. "Ja, vandaag is het 1 jaar geleden dat onze moeder is overleden" zegt hij zacht.
Ow, "sorry" zeg ik. "Dankje" antwoord hij. "Tess was echt van streek deze morgen! Het zou kunnen dat ze naar haar graf is gegaan" zegt Aaron. "Ik zal haar gaan zoeken" zeg ik. "Jake, dat ligt helemaal in België" antwoord Aaron. "Ja en? Ik ga haar niet alleen laten" zeg ik standvastig.
"Ik wou dat ik meekon maar ik zit vast op mijn werk" zegt Aaron. "Ik zal je op de hoogte houden" zeg ik. "Thanks" antwoord hij.
"Wel?" Vraagt Emily als ik afhaak. "Vandaag is het 1 jaar geleden dat haar moeder is overleden dus hij denkt dat Ze misschien aan haar graf zou zijn" zeg ik zacht.
"Natuurlijk" zegt Emily zacht. "Dat we daar niet eerder aan hebben gedacht?" Vervolgt Ellen zacht. "Ik ga er naartoe" zeg ik. "Wij gaan mee" antwoord Ellen terwijl ze al wil vertrekken maar ik haar tegen hou.
"Ik denk niet dat het zo een goed idee" zeg ik. "Als ze het ons niet heeft verteld dat betekent dat ze niet wou dat we het wisten dus misschien is het beter als ik alleen ga" ga ik verder.
"Maar-" zegt Ellen. "Schatje" onderbreekt Jonas haar. Ze zucht en knikt uiteindelijk. "Hou ons op de hoogte" zegt Daniël. Ik knik en loop richting de uitgang.
Eenmaal in de auto rij ik zo snel mogelijk naar het kerkhof dat Aaron me nog heeft gestuurd. Na ongeveer 2 uur ben ik er. Ik stap uit en haast me naar de begraafplaatsen. Het is hier echt groot! Hoe ga ik hier Tess ooit vinden? Als ze hier zelfs is.
Ik loop door allemaal paden tussen de kisten kijkend naar alle namen, alle foto's, alle geboorte- en sterfdatum's en alle bloemen die mensen brengen.
Al de gestorven mensen die nu over hun familie waken, die in de lucht rondom hun zijn, die in de koude winterochtenden zitten die ze samen spenderen. En de mensen die het stilaan accepteren dat de doden in hun hart aanwezig zijn, maar niet meer in het echte leven.
De mensen die soms aan hun geliefde denken die zijn gestorven, en zich beginnen af te vragen of het misschien tijd is om die herinneringen weg te stoppen. Dat het misschien tijd is om hun los te laten.
En dan zie ik ze. Ze zit in stilte op haar knieën kijkend naar een kist. Ik loop stilletjes naar haar toe tot ik naast haar zit. "Wat doe je hier?" Vraagt ze zacht. Ik kijk in haar richting en zie dat er stille tranen over haar wangen glijden. "Je was niet op school en ik was bezorgd" antwoord ik zacht terug.
"Hoe wist je dat ik hier was?" Vraagt ze. "Aaron" antwoord ik simpel. "Waarom heb je niks gezegd?" Vraag ik na een tijdje stilte. Ik draai mijn gezicht in haar richting. Ze heft haar schouders op terwijl ze blijft naar haar moeder's graf kijken.
"Ik wou jullie niet nog meer met mijn problemen opzadelen" zegt ze dan. "Je weet dat dat ons absoluut niet stoort. Zeg me de echte redenen" vraag ik zacht. Haar ogen beginnen meer te wateren. "Ik praat er gewoon niet graag over" antwoord ze bijna onverstaanbaar.
Ik bijt zachtjes op de binnenkant van mijn wang. Ik wil haar troosten, haar helpen, maar ik weet niet hoe. Het is duidelijk dat ze er niet met mensen wilt over praten, maar ik ga haar zowiezo niet alleen laten!
"Hoe is ze gestorven?" Vraag ik zacht. Ze zucht zachtjes. "In een auto-ongeluk. De andere bestuurder was dronken" antwoord ze. "Hij heeft het dan nog overleefd" zegt ze nu boos.
Ik blijf stil omdat ik niet weet hoe ik haar moet troosten! Ik ben daar al nooit goed in geweest maar bij Tess weet ik het nog minder! Ik kijk naar haar en zie haar verdrietig en gebroken naar het graf van haar moeder kijken.
Ik leun naar voren en knuffel haar. Ze pakt me meteen vast en knuffelt me stevig terug terwijl ze in barsten valt. Ik blijf haar vast pakken en sussende geluiden in haar oor te zeggen.
Er zijn een paar mensen die passeren en haar verdrietig aankijken en daarna doorlopen naar de kisten van hun geliefden die zij zijn verloren. We blijven gewoon op de grond zittend, bedekt in de aarde- en grasvlekken, elkaar vasthouden terwijl Tess haar emoties uithuilt.
"Dankje" zegt ze zacht terwijl ik haar zachtjes loslaat. "Graag gedaan" antwoord ik. "Ik geef ook veel om jou Tess, dus als je ooit met iemand wilt praten kan je Altijd bij mij komen" vervolg ik. Ze knikt en ik pak haar weer stevig vast terwijl ze weer moet huilen.
Nu weet ik echt hoeveel ik om Tess geef en hoe belangrijk ze voor me is. We helpen elkaar! We begrijpen elkaar! Ik haat het om haar zo verdrietig te zien en haar niet te kunnen helpen! Maar ik beloof dat ik er alles aan zal doen om haar te helpen en te troosten! Ik zal haar beschermen tegen al het kwaad dat op haar pad zal komen! En ik zal haar nooit kwetsen of alleen laten!
--------------------------------------------------------------
Hey! Zie hier een nieuw hoofdstuk! Als jullie nog tips hebben mogen jullie die zeker achterlaten in de comments!
Ik hoop dat jullie het leuk vinden en vergeet vooral niet te stemmen!
Bye x
JE LEEST
The Badboy isn't that bad
RomanceTess is een meisje die op haar 15 jaar bijna werd verkracht. Haar vader heeft nooit echt veel om haar en haar oudere broer gegeven maar haar moeder wel, als ze dan te horen krijgt dat haar moeder een dag voor haar 16 jaar sterft en ze daardoor naar...