Merhaba ben Vanessa. On yedi yaşındayım. Los Angeles'ta kuzenim ile kalıyorum. Adı Demi. Aslında Los Angeles'a geleli iki gün oluyor. Daha önce Filorida'da annemin yanında yaşıyordum. Okulların açılmasına bir hafta vardı ve herşeyimiz hazırdı. Kayıtlar okul için gerekli olan her şey...
ERTESİ GÜN
Sabahın erken saatleri olduğunu düşünürken lanet olası alarmın sesiyle uyandım. Demi bana sesleniyordu.
'' Kalk artık tembel şey. Kahvaltı yapıp evden çıkmamız gerek.'' diyerek yorganımı üzerimden çekti.
'' Tamam kalktım. '' Cevap verirken kapalı gözlerle yorganı bulmaya çalışıyordum.
Demi'nin ayak sesleri merdivende duyulunca aşağıya indiğini anladım. Uğraşlarıma rağmen sıcacık yorganımı bulamayınca lavoboya elimi yüzümü yıkamaya gittim. Karışık sarı saçlarımı açmaya çalışırken yüzümüde yıkadım. Lavobadan çıkınca hızlı adımlarla merdivenlerden indim. Demi mükemmel bir kahvaltı hazırlamış beni bekliyordu.
'' Hey kendini fazla alıştırma. Bu sadece bugünlük.'' diye söze daldı. Kahvaltı hazırlamaktan nefret ederdi ama hazırladı mı harika bir kahvaltı olurdu. Bu seferkide öyleydi. Demi ile güzel bir kahvaltının ardından evden çıktık. Ehliyetimiz olmadığı için bir taksiye bindik. On dakika da okuldaydık. Herşey bambaşkaydı. Yeni arkadaşlar, yeni insanlar, yeni bir okul..
Demiyle okulun kapısına doğru yürümeye başladık. Demi okulu gezdireceğini söylerken etrafı inceledim. Güzelce okulu dolaştık. Kayıtlarımı erken hallettiğim için eve döndük.
"Konuşmak ister misin?" Demi'nin sesini duyduğumda kapalı gözlerimi açtım. Karşılık vermediğimde devam etti.
"Merak etme, burada daha iyi olacaksın." Buna inanmayı çok istiyordum. Buraya da sırf bu yüzden gelmiştim.
**********
İşte büyük gün geldi! Bugün okulun ilk günü. Okula ne kadar da gitmek istemesem de buna mecburum. Çok zeki bir öğrenci değilim ama notlarımda çok düşük değildir. Hazırlanıp aşağıya yavaş adımlarla indim. Demi ile kahvaltımızı yapmaya başladık. Okul için hazır olduğumuz için kahvaltımız bitince evden çıktık. Ehliyetsiz olduğumuz için tekrar taksiye bindik. Taksiye bindiğimizde kalbimin hızı iyice artmıştı. Yol boyunca okul hakkın'da hayaller kurup yolu izledim. Sonunda taksinin durmasıyla okula geldiğimizi anladım. Taksiden inip okula doğru adımlarımı atmaya başladım. Bacaklarım beni ne kadar geriye doğru çeksede okula doğru ilerledim. Okula geldiğimizde okul oldukça sakindi. Aslında şaşırmıştım. Sonuçta bugün okulun ilk günüydü. Tanışma fatsı falan sakin olmamalıydı. Her neyse birden birini farkettim sanki herkesin içinden parlayarak gözüme çarptı. Bal rengi gözleriyle çok tatlı gülümsemesi olan yakışıklı ve bayada havalı bir çocuktu. Görünüşe göre baya burnu büyüktü. O yakışıklı Çocuğu pek istemesem de bahcede bırakıp sınıfa çıktık. Tanrıya şükür ki Demi ile aynı sınıftaydık. Ve bunuda babama borçluyum. Sınıfa girdiğimiz de her yerde olduğu gibi bir sınıf ortamı vardı. İlk sıralar inek öğrenciler, orta sıralar kendini beğenmiş ukalalar, arka sıraları unutmayalım. Kendini okulun popisi sanan kişiler. Demi ile kendimize arka sırada yer bulup oturduk. Ön ve orta sıralardan nefret ederim. Sonra hoca gelip İşi olduğunu ve bugün derslerin boş olacağını söyledi. Bizde her öğrenci gibi sevindik. Ders boş olunca herkes sınıftan çıkıp bahçede kendine yer buldu. Tabiki de benim gözüm hala o çocuktaydı. Mükemmel gülümsemesi on metre öteden gözüküyordu. Anlam veremediğim bir anda yanına bir kız geldi . Kız çok güzeldi. Bütün okulda ki kızlar o kıza ölümcük bakışlarını atarken, kız bir anda o çocuğun dudaklarına yapıştı. İçimdeki istemsiz kıskançlık duygusu ayak parmaklarımdan başıma kadar yükseldi. Okulun diğer kızlarında olan bir kıskançlık olsa gerek. Kız sanki o benim ondan uzak durun dercesine bir damga vurmuştu. Deminin beni dürtmesi ile düşünçelerimden sıyrılıp kendime geldim.
