ဒီကစပြီးအပိုင်းသစ်နော်ရှေ့ပိုင်းတွေကို ZawGyiရော Unicodeရောပြန်ပြင်ထားပေးတယ်
#Unicodeတူ...တူ...တူ
မနက်စောစော ဖုန်းလာလို့ ကျွန်တော်ဖုန်းကိုင်လိုက်သည်
"TaeTae Hyung ဒီနေ့ဘာနေ့လဲ သိလား "
Tae စဉ်းစားလိုက်သည်
( ကျွန်တော့်စာမေးပွဲ အမှတ်ကောင်းရင် Hyungကို Tae လို့ခေါ်မယ် " )
JungKook
ပြောဖူးတဲ့စကားကို သတိရလိုက်ပြီး"အောင်တယ်မဟုတ်လား အမှတ်ကောင်းတယ် မဟုတ်လား "
" Nae SooBinရော အောင်တယ် YeonJun လည်းအောင်တယ် အားလုံး အင်ဂျင်နီယာ တက္ကသိုလ်တောင် တက်လို့ရတယ် Tae ဒါပေမဲ့ ကျွန်တော်တို့က ကုမ္ပဏီခွဲ ဖွင့်တော့မှာ တက္ကသိုလ် မတက်တော့ဘူး အောင်မြင်တဲ့ စီးပွားရေးပညာရှင် ဖြစ်ချင်တာ "
"ဂုဏ်ယူပါတယ် ယုန်ပေါက် "
" အခု Tae ကို တွေ့ချင်တယ် "
"အဲ့ဒါက ..."
" မဖြစ်နိုင်ဘူးပေါ့ ဟုတ်လား Tae "
" တောင်းပန်ပါတယ် "
" ရပါတယ် "
JungKok ဖုန်းချသွားသည် သူစိတ်မကောင်းဖြစ်သွားပြီလား ကျွန်တော်ပေါ် စိတ်ပျက်သွားပြီထင်တယ် ဟုတ်ပါတယ်လေ မဖြစ်နိုင်တဲ့ ဇတ်လမ်းကို မစသင့်ပါဘူး
Tae Pov
ကျွန်တော် JungKook နဲ့ မတွေ့ဖြစ်တာ တော်တော်ကြာပါပြီ သူ ကုမ္ပဏီခွဲဖွင့်ထားပြီး အလုပ်ကြိုးစားနေတယ်လို့ကြားပါတယ် ကျွန်တော့်လည်း Min အတွင်းရေးမှုးဖြစ် ကိုMin နောက်က အမြဲလိုက်ပြီး အလုပ်လုပ်ပြီး အချိန်တွေ ကုန်ဆုံးခဲ့တယ် ဒီနေ့ ကျွန်တော်ဘွဲယူတဲ့နေ့ ကျွန်တော် ဘွဲ့နှင်းသဘင်ခန်းမထဲ ရောက်နေသည် ကျွန်တော်တစ်ယောက်တည်းပဲ ဖြစ်သည် ဖိုးဖိုးက ဂျပန်သွားနေသလို Min ကလဲ အရေးကြီးဧည့်သည်တွေနဲ့ တွေရမှာမို့လို့ လိုက်မလာနိုင်ဘူး ဘွဲလက်မှတ်လက်ခံပြီး ဘွဲ့နှင်းသဘင် ခန်းမကနေ အပြင်ကိုအထွက် ကျွန်တော် ခန္တာကိုယ် ရုတ်တရက် မခံရပြီး လေထဲမြှောက်သွားသည်
![](https://img.wattpad.com/cover/189036579-288-k620166.jpg)