Lᴏᴠᴇ Sɪᴄᴋ (Tüʀᴋçᴇ)

Beklenilen An (FINAL)

Ve haftalarca uğraştım, onlarca kız öldürdüm/öldürttüm. Sadece bu an içindi ve geri dönülemez bir yola girmiştim artık. Bugün yüzleşme zamanıydı ve yine insaflı davrandım onu o gün orada savunmasızken öldürmedim. Beni yenebilme şansı için hodri meydan yapacaktım.

Dorothy en yakın arkadaşının kaybından dolayı hem üzgün hem sinirliydi. Bu yüzden bir suçlu onun öfkesini alabilirdi. Öç almak bu olsa gerek ama benim haftalarca bu gün için uğraştığımı bilmiyordu. 

Perşembe günü dolabına bir not bıraktım ve bugün okul çıkışında bahçe kulübünün oraya gelmesini, gelirse arkadaşının katilini göreceğini belirttim. O notu okurken onu izliyordum ve çok sinirlenmişti notu yırttı ve sert adımlarla sınıfa gitti. Arkadaşlarına notu gösteriyordu.. kimisi polisi arayalım dedi, kimisi bizde gelelim beraber yakalayalım dedi. Ama Dorothy "kesin sesinizi içimizde olabilir" dedi. Ve o an bir sessizlik oluştu. "kendim halledeceğim, bunu ona borçluyum" dedi. 

Tüm gün konuşmadı terasta bir köşeye çökerek birlikte çekildikleri fotoğraflara bakıp ağlıyordu. Çok keyifleniyordum acı çekmesi ve içten içe kendini yemesi benim hoşuma gidiyordu. Ve bu psikoloji ile beni yenemezdi. O an anlamıştım artık bazı planlar yapmanın zamanı gelmişti. 

Son ders zilinin çalmasıyla öğreciler koşarak okuldan çıkıyorlardı. Ben ise kenarda onları izliyordum acaba Dorothy gelecek miydi derken arkadaşlarıyla vedalaştığını gördüm sanırım bahçe kulübüne gelecekti. Hazırlıklarımı yapmak için tuvalete gittim. Eldivenlerimi giydim fakat maskemi takmadım yüzümü görüp daha da sinirlensin diye. 

Bahçe kulübüne ondan önce gitmiştim ve ardından o geldi artık aramızda hiçbir engel yoktu sadece o ve ben vardık. "Sen" dedi. Ben de "Evet ben, arkadaşının ve diğer onlarca kızın katili" dedim. Şok olmuştu böyle bir cevap beklemiyordu. "Diğer ölümlerden de mi sen sorumlusun?" dedi. "Evet, hepimizin tek bir ortak noktası vardı ve bu beni rahatsız ediyordu" dedim. "Neymiş o?" dedi. "Jasondan hoşlanıyordunuz fakat bilmediğiniz bir şey vardı ben birisini seviyorsam tek olmak isterim" dedim. "Eee yani?" dedi ukela bir tavırla. "Yani son cinayetimi şimdi işleyeceğim" dedim ve arkama sakladığım bıçağı çıkardım. Korkmuştu ve kapıya doğru koşarken saçından tutup yere fırlattım. "Jasonu sevmeye nasıl cüret edersin!" dedim ve ilk bıçak darbemi koluna yaptım. "Jasondan uzak durmalıydın" dedim ve bıçağı karnına soktum. "Senin gibi birisi onu üzemez" dedim ve son bıçak darbesini kalbine sapladım. Yerde kanlar içinde yatıyordu ve ölmeden önce "Teşekkür ederim" dedim. Ardından da ölmüştü.

Her şey bitmişti işte ve geriye dönüp bir baktığımda aslında hiç kolay olmamıştı ama bu da benim sınavımdı onlar ölmeseydi içlerinden birisi Jasona sahip olacaktı ve bu sefer ben ölecektim tekrar tekrar.

O gün eve gittim ve heyecandan uyuyamadım. Çünkü ertesi sabah Jasona açılacaktım ve bütün rakiplerim ölmüştü. Sabah okula geldiğimde yine polisler okuldaydı ve Okul kapatılacaktı bu beni çok korkutmuştu çünkü Jasonu gördüğüm ortak noktamız çoktu. Ama kapanmasaydı garipserdim onlarca ölüm vakası ve tek bir okulda. 

Jasonu Sakura ağacının altında korkmuş bir şekilde buldum. Kalbim öyle hızlı atıyordu ki heyecandan konuşamayacak vaziyetteydim. Ve cesaretimi toplayarak "N-nasılsın?" dedim. "Korkuyorum sen?" dedi. "Ben iyiyim fakat neden korkuyorsun?" dedim. "Okuldaki sır gibi ölümler beni korkutuyor ya sıra bendeyse" dedi. Ellerini tuttum ve "Ben varım korkmana gerek yok" dedim. Utanmıştı ve ayağa kalktı. "Neyse zaten okul kapatılacak keşke daha önce tanışma fırsatımız olsaydı" dedi. "Sadece okul kapanıyor, bu tanışmamıza engel değil ki" dedim. Gülümsedi ve "Eğer senin için de uygunsa okul çıkışında bir şeyler içmeye gidelim mi?" dedi. "T-tabi olur" dedim telefon numaramı aldı. Sevinçten havalara uçuyordum, O gün sanki 100 yıl gibi gelmişti.

Okul çıkışında kapının önünde buluştuk ve el ele tutuştuk. "Hazır mısın?" dedi. "Evet" dedim. Birlikte okuldan çıktık..

Yıllar sonra evlenmiştik. Ve 23 yaşında bir kızım oldu adını Chris koymuştuk. Chris şu an 15 yaşında ben de 38 yaşındayım. Tüm bu olanlar üzerinden 22 sene geçmişti.. Kızım da ben gibi hiçbir duyguyu hissedemiyor fakat şu sıralar bana bahsettiği çocuk belki hayatını değiştirebilir kim bilir?