işte İstanbul

101 7 0
                                    

Evet artık İstanbul a gelmiştik.

Buradan en son küçük yaşday ken .

Ayrılmıştık .

Hiç bir şey hatırlamıyordum .

Sonra babam lar  içeri girmişlerdi.

Ve öylece kapıda kala kalmıştım.

Sonra melisa evi çok beğendi .

Babam sa kızım kumsal niye .

Girmiyor sun şey baba geliyorum .

Niye ağlıyor sun kumsal baba .

Yapamıyorum yaparım sandım .

Ama olmuyor baba annem siz bi.

Hayatı kabul etmek çok zor .

Geliyor bana yavrum yapma .

Ama ne ama kumsal bak canım.

Sen yapmasay dın annen onu zaten.

Vuracak tı .

Öyle ama elimde onun kanı var .

Anlıyormu sun ve ben de annemi.

Çok özlüyorum be babam .

Biliyorum canım evet ama .

Kızım artık ölen le ölünmüyor .

Ben anne ne bir söz verdim .

Seni ve umut tu asla .

burakmayacagım ,bunu unutma .

Artık lütfen teşekkür ederim .

Baba sağol ne demek kızım biz .

Bir aileyiz bunu hep söylüyorum .

Ok tatlım  bak akşam misafirlerimiz.

Var canım demiş ti .

Babam kim geliyor baba annanen .

Ve deniz yengen sonra dayın ok.

Ve amcam lar da tamam ı.

Canım ona göre hazırlan canım.

Olur baba .

Abla umut gel tatlım abla akşam.

Deniz yengemler ve biliyorum tatlım.

Abla söyle bu gün bu eve geldik ya .

Bak ne buldum bu ne  canım biz .

Küçük ken  çekilmiş resimlerimiz bak.

Evet burada da kırmızı saçların .

Varmış abla ozaman da .

Güzel bir kız çocuğuy muş sun .

Canım sen ne ara büyüdün de böyle.

Bana teselli veriyorsun.

Canım benim seni çok.

Seviyorum tamam melisa da .

Kardeşimiz ama sen başka sın.

Be abla tamam ağlama bak beni de .

Ağlatacak sın kerata hadi hazır lan.

Bende giyineyim inerim ok .

Tamam ablam çok güzel ol peki.

Evet giyinsem iyi olacak o kadar çok.

Üstüme titriyordu ki babam olsun .

İNTİKAM...Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin