Elimi bir kez bile sürmediğim muzlu pastaya son kez baktım. Bir daha asla seni görmek istemiyorum, dedim içimden. Yıkımımın suçlusu sanki muzlu pastaymış gibi...
Gücümün son damlasını kullanarak yavaşça ayağa kalktım. Elindeki hediye paketiyle donu...
Sevgili okurlar, yeni gelen okurlar için olaylar ve karakterler hakkında bilgi verici yorumlar yapmayın lütfen. İlk kez okuyormuş gibi yorum yaparsanız sevinirim.
Küfürlü yorumlar silinecektir.
💜
Halil İnanç ailesinin evinden öfkeyle dışarı çıktı. Abisinin ölümünün üzerinden fazla bir zaman geçmeden namus adı altında yengesiyle evlenmesini bekleyen ailesine karşı hissettiği hayal kırıklığı çok büyüktü. En çok abisinin hatırasını hiçe saymalarına içerlemişti. Yıllarca kendine abiliğin yanında babalık da yapan Abdullah'ın ardından böylesine çirkin bir suça ortak olmayacağına dair yemin etti kendi kendine.
Yenge dediği kadının da 'Sen de gönlüm var,' demesi Halil için başka bir hayal kırıklığıydı. Yeğenlerinin bu durumdan kötü etkilenmesinden korkan genç adam sıkıntıyla nefesini dışarı verdi.
"Amca annemle evlenmeyeceksin değil mi?"
Kahretsin dercesine gözlerini kapatıp tekrar açan Halil sakinleşmek amacıyla derin derin nefes aldı. Kontrolünü sağladığını hissedince büyük yeğeni Faruk'a gülümsedi.
"Kurban olduğum senin bir damla göz yaşına kurban olurum ben. Sakın ağlama. Amcan seni üzecek bir şeyi yapmaz. Buradan uzaklaşalım. Dertleşelim."
Evden iyice uzaklaşıp yola çıktıklarında Abdullah'ın arkadaşının aracıyla bir Selçuklu yapısı olan Tarihi Murat Köprüsü yakınına gittiler. Halil, eve dönerken kendilerini de almasını istediği abisinin arkadaşına teşekkür ettikten sonra yeğeniyle arabadan indi. Elinden tuttuğu çocukla birlikte gözüne kestirdiği ağaca doğru ilerledi. Ceketini çıkarıp yere serdi.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Murat Nehri ve Tarihi Murat Köprüsü/Muş
"Gel buraya otur paşam."
Ceketin önüne gelen Faruk omuzları sarışla sarsıla ağlarken idrak ettiği acı gerçeği dile getirdi.
"Annem, babamı sevmiyormuş. Seni sevdiğini söyledi."
Yere oturan Halil, yeğenini kucağına çekip sarıldı.
"Abim zamansız öldüğü için yengemin aklı karıştı paşam. Üstelik dedeni ve babaanneni biliyorsun. Her şey onların istediği gibi olsun diye insanı bıktırana kadar konuşurlar. Annen zor zamanlardan geçiyor. Bazen büyük insanların da kafası karışır. Olaylar soğuyunca o da yanlışının farkına varacak."
Amcasının göğsüne yaslanan çocuk "Bizim sınıftaki Cihat'ın annesi de kayınıyla evlendi. Arkadaşımı durmadan dövüyormuş. Ben, onun gibi olmak istemiyorum," dedikten sonra içini çekti. Yeğenin saçlarını okşayan Halil "İlk göz ağrım, güzel yeğenim senin saçının bir teline bile zarar vermem ben. Yaklaşık yirmi gündür babaannen ve deden bu konu hakkında konuşuyor. Başta itiraz edersem konu kapanır sandım. Ancak inatla aynı şeyleri söylemeye devam ediyorlar. Bir çıkış yolu arıyordum," dediğinde Faruk başını kaldırıp umut dolu gözleriyle Halil'e baktı.
