Aşkın Ve Şehvetin Çekiciliği

TANITIM

Tanıtım videosunu mutlaka izleyin, medyada ekli ☝

Çok heyecanlıyım, sizlerle paylaşacak olmanın heyecanı bu...

Onları çok seveceksiniz :)

İyi okumalar...
___________________________________

TANITIM

Masum bir kız çocuğuyken meleklerin kollarımdan tuttuğuna inanırdım. Ne zaman düşecek olsam melekler elimden tutar ve ayağa kaldırırdı.  Kırmızı elbiseli beyaz ayıcığım kanlara boyanana kadar elimden tutanların melekler olduğuna inandım. Ayıcığımın üzerindeki kırmızı elbise çıkarılırken bile elimden tutan meleklerin beni kaldıracağına inanıyordum. Ayıcığımın üzerindeki elbise parçalanarak çıkarılıyor, kurtarmak isteyen ellerim tüm çırpınışlarına rağmen ayıcığıma uzanamayacağını anladığında "Yardım et benim güzel meleğim" diye çığlık atıyordum. Ayıcığımın kırmızı elbisesi çıkarılıp bir köşeye fırlatıldığında meleklerimin beni duymadığına inanarak bir kez daha çığlık attım. "Yardım et meleğim,  çok korkuyorum"

Çırpınan kollarımdaki melek ellerini hissettiğimde “Kurtuldum, geldi meleğim” dedim. Meleklerim kollarımı şiddette tutup kıpırdamama müsaade etmezken bakışlarım kollarımdan kavrayan ateşten parmaklara takıldı. Masum kalbim korkuyla çırpınırken omuzlarımın üzerinde taşıdığım meleklerimin şeytana dönüştüğünü gördüm. Kan çanağı gözlerim huzuru vaat ederken benim küçük sevimli ayımın vücudu parçalanmış göğüs kafesinin arasına ateş topu koyulmuş ve yeniden elime verilmişti. Yırtılmış kırmızı elbisesini alıp tamir ettim. Küçük ayıcığımın elbisesini dikersem, güzel görünmesini sağlarsam iyileşeceği düşünüyordum. Ayım yeni kırmızı elbisesiyle mükemmel görünüyordu. Ayıcığım ne kadar güzel görünürse görünsün benim için sıradan bir ayıcıktı. Elime alıp oradan oraya koştururken ayıcığımın ısındığını hissettim. Benim küçük ayıcığım yanıyordu. Güneş yanığı tombul eller ayıcığımın göğsüne ateş koymuştu. Ayıcığımın göğsündeki ateşi bilmeme rağmen yokmuş gibi davranıyordum. Beklemediğim anda ayıcığımdaki yangın vücudumu kaplamıştı. 

Gökyüzü yeryüzüne ruhunu üfledi. Cılız bir çığlık arşı titretiyor, güvendiği eller uzatılırken kurtarıcım geliyor sanıp cılız çığlıkları yavaşlıyordu. Kurtarıcı olduğunu sandığı eller dudaklarının üzerine kapanıp nefesini keserken vücudu yanıyordu. Yıllarca içindeki yangına anlam veremeyen küçük kız büyüdü. Büyüyen insanların kalplerinin küçüldüğünden habersiz...

"Cehennemin en derininde yandığımı zannediyordum sonra o geldi. Gri mavi gözleriyle ruhumu okuyup ateşimi körükleyen çocuk..."

**********************

Uzun bir aradan sonra ben geldim. Umarım beklerken sıkılmadınız. İlk satırını yazdığımda bile heyecanlıyım. Hikayenin içine girdikçe aşık oluyorum.

Aşık olacağınız satırlarla geldim.

*Yüzleri güzel olmasa da kalpleri güzel insanlarla*

Not: Bölümleri yazdıkça yayınlayacağım. Herhangi bir bölüm günü veremiyorum çünkü mobil üzerinden yazdığım için yavaş ilerliyor...

Hikayelerime destek olmayı unutmayın Canlarım :)

Diğer sosyal medya hesaplarımdanda takip edebilirsiniz

Tumblr; donmemeyeminlikadin