[Zawgyi]
ေလေျပေအးေအးျဖတ္သန္းတိုက္ခတ္ေနတဲ့ ညအခ်ိန္။
တလႈပ္လႈပ္ျမစ္ေရျပင္ကို ျဖတ္ေဆာက္ထားတဲ့ တံတားအေပၚက လူသြားလမ္းေဘးဘက္မွာ ထိုးရပ္ထားတဲ့စက္ဘီးအျဖဴကေလးတစ္စီး။
စက္ဘီးကေလး အနီးက ထိုင္ခံုတန္းလ်ားေလးေပၚမွာ ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္က ထိုင္ေနၿပီး တစ္ေယာက္ကေတာ့ ေျမႀကီးေပၚမွာ ေဆာင့္ေၾကာင့္ေလး။"မနာပါဘူးဆို က်န္႔ေကာရာ.. ၾကည့္ ! ဒီမွာ အညိဳမဲအေရာင္ေတာင္မရွိေတာ့ဘူး"
ဒူးခါင္းက ဒဏ္ရာကို ေဆာင့္ေၾကာင့္ထိုင္ၾကည့္ေနတဲ့ ရွာင္က်န္႔ရဲ႕ လက္ေတြကို ဆြဲထူမရင္း ရိေပၚက ပတ္တီးကို အသာလွပ္ျပတယ္
ေရွာင္က်န္႔တကယ္သတိေမ့သြားတာ
အမွန္ဆို ဒဏ္ရာရထားတဲ့ သူကို စက္ဘီးနင္းဖို႔ခြင့္မျပဳႏိုင္ဘူး
ရိေပၚရဲ႕ ခပ္ေဖ်ာ့ေဖ်ာ့အညိဳေရာင္ဒဏ္ရာကိုၾကည့္ၿပီး ေရွာင္က်န္႔နႈတ္ကဆိတ္ၿငိမ္ေနတယ္"ေကာေကာေၾကာင့္ပါ"
"က်န္႔ေကာ! တကယ္မနာဘူးဆိုဗ်ာ.. အဲ့လိုဆက္ေျပာေနရင္က်ေနာ္တကယ္ စိတ္မေကာင္းျဖစ္ေတာ့မယ္"
ေရွာင္က်န္႔က သက္ျပင္းခ်ရင္း ထိုင္ခံုမွာဝင္ထိုင္ၿပီး ေမးတယ္
"တကယ္အဆင္ေျပတာလား"
ရိေပၚ လိုလိုလားလားေခါင္းၿငိမ့္လိုက္တယ္
ေရွာင္က်န္႔ရဲ႕ လက္တစ္ဖက္ က ျဖတ္ခနဲ ရိေပၚရဲ႕ ဒဏ္ရာကို ခပ္ဖြဖြ လွမ္း႐ိုက္ေတာ့ ရိေပၚ ရဲ႕ေအာ္သံႀကီးကထြက္လာေတာ့တာပဲ"ေျပာေတာ့မနာဘူးဆို"
ေရွာင္က်န္႔ရဲ႕ မ်က္ခံုးေတြက တကယ္တြန္႔ခ်ိဳးေနၿပီး စိတ္ဆိုးေနပံုေပၚတယ္
ခုဏက စက္ဘီးေပၚက ယုန္ေလးမဟုတ္ေတာ့သလိုပဲ"က်န္႔ေကာ က ႐ိုက္လိုက္တာကိုး"
"ျပန္ရင္ ေကာေကာ တြဲေပးမယ္ လမ္းေလွ်ာက္ျပန္မယ္"
ေရွာင္က်န္႔က ရိေပၚကိုလက္ညိဳးတစ္ေထာင္ေထာင္နဲ႔ တစ္ခ်က္လႊတ္ သတိေပးေနတာ
အမွန္ဆို ရိေပၚကိုစက္ဘီးတင္နင္းသြားသင့္ေပမယ့္ ေရွာင္က်န္႔က စက္ဘီးမွမစီးတတ္ပဲ"က်န္႔ေကာ"
ေရွာင္က်န္႔ရဲ႕ မ်က္လံုးေတြက အရည္လဲ့ေနတာကို ရိေပၚသတိထားမိတယ္
က်န္႔ေကာ က သိပ္အသည္းႏုတာပဲ