මම ඉපදුනේ පුන්චි පවුලක...අපෙ පවුල මේ රාජදානියේ කිසිම විශේෂයක් දක්වපු පවුලක් නෙමෙයි....අපි මේ රාජදානියේ සාමාන්‍ය වැසියෝ...මගේ පවුල එහෙම එකක් උනාට මම එහෙම කෙනෙක් උනේ නෑ.......
මගේ ජීවිතේ ස්තිර එකක් නෙමෙයි...මගේ ජීවිතේ කියන්නේ දෙවියන්ගේ එක පරික්ශාවක්...
මේ ලෝකේ ඉපදුනු පලවෙනි සත්‍ය ලේ ඇති වෘකයා මමයි...ඒක සද දෙවිදුන්ගේ පරික්ශාවකින් සිදු උනු දෙයක්...සද දෙවිදුන් මේ ලෝකේ පලවෙනි ඔමේගා මවන්න කලින් මේ ලෝකේට සත්‍ය ලේ ඇති වෘකයෙක් බිහි කලා...ඒ අලුතින් ඉපදෙන්න ඉන්න ඔමේගගේ මේට් විදියට...දෛවයෙන්ම ලියලා දීලා.....
මම පුන්චි කාලෙදි මේ ගැන දැනගෙන ඉදියේ මගේ අම්මයි තාත්තයි විතරයි...අපි පුන්චි පවුලක් උන නිසා මගේ ආරක්ශාව ගැන බලන්න හිටියේ ඒ දෙන්නා විතරක් වුනා.....
පුන්චි කාලෙදි මම මගේ පවුලත් එක්ක එකට හැදුනත් ඔමේගගේ ඉපදීම දවසේ රාජමාලිගයෙන් මාව එයාලා ලගට ගත්තේ සද දෙව්දුවගේ අවසරෙන්...හැබැයි ඒ කිසිම කෙනෙක් මගේ ඇත්ත තත්වය එහෙමය්හ් නැත්නම් මම සත්‍ය ලේ තියන කෙනෙක් කියන එක දැනන් හිටියේ නෑ....සද දෙව්දුව මාව එයාලට භාර කලේ මම ඔමේගගේ වැඩි මහල් සහෝදරයා බවට පත් කරලා......
එදා පටන් මම හැදුනේ රජ මාලිගයේ....රජතුමා සහ රැජිනිය මට සැලකුවේ එයාලගෙම දරුවෙක්ට වගේ ...පුන්චිම කාලෙදි ඇත්ත දෙමව්පියන් ලග ඉන්න එක අපහසු උනත් ටික කාලයක් යද්දී මට ඒක පුරුදු උනා.......
තවත් කාලයක් යද්දී මට ආරන්චි උනේ මගේ අම්මට තවත් දරුවෙක් ලැබුනා කියලා....මම මගේ ඇත්ත අම්මව එදා පටන් අද වෙනතුරු දැකලා තිබුනේ නැහැ...රජමාලිගයට ඇවිත් දැනටමත් අවුරුදු දෙකක් උනායින් මට මගේ අම්මා ගැන හරි මතකයත් තිබුනේනැහැ......ඒත් මට ආරන්චි උනේ අලුතින් ඉපදුනු ලමයා සාමාන්‍ය කෙනෙක් කියන එකත්, එයාගේ විශේෂතවයක් නෑ කියන එකත්...ඒත් මම මගේ මල්ලිව එහෙමත් නැත්නම් සහෝදරයව කිසිම දිනයක දැක්කේ නැහැ.....
හැමදේම සාමාන්‍ය විදියට තිබුනේ මට අවුරුදු 17ක් වෙනකම් විතරයි...එතනින් පස්සේ මගේ ජීවිතේ වෙනස් වෙන්න ගත්තා....
