අවුරුදු 200කට පෙර....
"ඉක්මනට මේ පැත්තෙන් එන්න පැටියෝ....ඔයාව අහුවෙන්න පුලුවන්...."ඔමේගා කතා කලේ අඩන ගමන්.....
ඒත් ඇල්ෆා එයාගේ ඔමේගවත් තුරුල් කරන් ගස් අස්සෙන් හැන්ගි හැන්ගි ගියේ සටන් කරන්න බැරි කමකට නෙමෙයි.....සතුරන් එක්ක ගැටෙන්න බයකටවත් නෙමෙයි....ඒ එයාගේ ඔමේගව ඒ නපුරන්ගෙන් ආරක්ශා කරගෙන එයාට පුන්චිම තුවාලයක් වත් දෙන්න ඕනි නැති උන නිසයි....ඒත් හදිසියේම උන සද්දෙකට සතුරන්ගේ අවදානය එයාලගේ පැත්තට යොමු උනා.....
"නෑ ...මට එන්න බෑ බබා...ඔයා දුවන්න..මම මෙයාලව නවත්තන්න බලන්නම්"
"බෑ මට ඔයාව දාලා යන්න බෑ....ප්ලීස් එන්න" ඇල්ෆාගේ උත්සහය....එයාගෙ ඔමේගව ආරක්ශා කරන්න ,එයාගේ ජීවිතේ ආරක්ශා කරන්න උනත්....
"පැටියෝ........අයින් වෙන්න"
ටික වෙලාවකින් ඇල්ෆා දැක්කේ එයාගේ ආදරනීය ඔමේගගේ සිහි සුන් මල කද.........
........................................................................
වර්තමානය..........
"ඇල්ෆා.....මම එන්නද ඇතුලට?"
"එන්න......කිවුව වැඩේ කලාද?"
"ඔව්....ඔක්කොම කලා..හැම විස්තරයක්ම ගිනි තිබ්බා....බෙහෙත් හැම එකක්ම විනාශ කලා...."
"ගොඩක් හොදයි....."
"කෝ මම දැන් වැඩේ කලානේ...දැන් මම ඉල්ලපු දේ මට දෙන්න...අනිත් එක මේක ගනුදෙනුවක් මිසක් උදවුවක් නෙමෙයි......."
........................................................................
ටේ හ්‍යුන්ග් අලුත් ස්කෝලේ තාප්පෙට හේත්තු උනේ හොරෙන්ම කවුද ඉන්නේ බලන්න.....ඒත් එක්කම ජීමින් එයාගේ පිටි පස්සෙන් ඉදන් කෑ ගහන්න ගත්තා...
"බලනවා කිම්.....ඔයා නිසා මටත් හැන්ගිමුත්තන් කරන්න වෙලා"
ජීමින් කතා කලේ ටේ හ්‍යුන්ගේ පිටට තට්ටු කරන ගමන්.....
"ශ්....ශ්....ජීමින්..කෑ ගහන්න එපා ගොන් පැටියෝ.....මම අර වසවර්තියා ඉන්නවද කියලා බලන්නේ"
තව ටිකක් තාප්පෙන් බෙල්ල ඔබන ගමන් ටේ හ්‍යුන්ග් කතා කලත් එයා තාප්පෙන් එබෙන එක නැවතුනේ ඔලුවට වැදුනු ටොකු පාරට.....
