"ජීමින්....එයාගේ රාක්ශ ස්වරූපයට ඕනි ඔයාව...ඒක ශාපයක්..ඔයා එයාට ශාපයක්"
........................................................................
පුරහද .....ඒක තමයි හේතුව" ප්‍රොෆෙසර් කිවුවේ මෙතන සිද්ද උනු හැමදෙයක්ම එකින් එක බලන් ඉදලයි.....
ඒත් මේ නුපුරුදු හඩට බය උනු තුන් දෙනාම ඉක්මනින් පිටිපස්ස බැලුවා....ජීමින් විතරක් තාම ගල් වෙලා..නම්ජූන් එයාට මොහොතකට කලින් කිවුව දේ තේරුම හොයනවා.....
"ප්‍රොෆෙසර්......."
ජින් එකපාරටම කිවුවේ පුදුමයෙන්...
"ඩොක්ටර්....."
ප්‍රොෆෙසර් හිනා වුනේ ජින් දිහා බලලා ...ඒ හිනාවේ තිබුනේ කියවගන්න බැරි හැගීමක්....
"මම දැනගෙන හිටියා වෘකයෝ ඉන්නවා කියන එකත්....ඒ වගේම ඔයා එයාලට සම්බන්දයි කියන එකත්......අර ගෑනු ලමයගේ මරණෙටත් මේ වෘකයොන්ගේ සම්බන්දයක් තියනවා මම ඒක දැනගෙන හිටියා"
ප්‍රොෆෙසර් කියාගෙන ගියේ එයා මේ ලෝකේ වැදගත්ම සොයා ගැනීම කලා වගේ ජයග්‍රාහී ලීලාවෙන්......
ඒත් එක්කම ගලක් වගේ වෙලා ඉදපු ජීමින්ට මොහොතකට පන ආවා...
"එ-එයා මැ-මැරිලද? ඒ ගෑනු ලමයා?"
ජීමින් එයාගේ වචන පිට කරගත්තේ බොහොම අමාරුවෙන්....එයාගේ බය දෙගුන තෙගුන උනේ එයාට උදවු කරන්න අවස්තාව ලැබිලත් එයා උදවු නොකරපු නිසා ඒ ගෑනු ලමයගේ ජීවිතේ නැති උනා කියලා දැනගත්තමයි....
"ජීමින්....හොදටම ඇති ප්‍රශ්න විසදුවා...ඔයා මෙතනින් යන්න....නැත්තම් මට ඔයාව බේරගන්න බැරි වෙයි"
නම්ජූන් කිවුවේ ජීමින්ව දොර ලගට තල්ලු කරන ගමන්....
නම්ජූන්ට හැමවෙලාවෙම අවනත ජීමින් මේ වතාවෙත් එයාගේ කීම අහලා එතනින් පැනලා දුවන්න පටන් ගත්තා....
"ප්‍රොෆෙසර්...ඔයා මෙතනින් යන තරමට හොදයි...නැත්තම් ඔයාගේ ජීවිතේ ගැනත් අපිට වගකියන්න බෑ"
ජින් කිවුවේ දොරෙන් පිටත සැරින් සැරේ බලන ගමන්......
ඒත් ප්‍රොෆෙසර් ට ඒකට උත්තරයක් දෙන්න ලැබුනේ නෑ......
