අවුරුදු 200කට පෙර
"බබා......අනේ ඉක්මනට නැගිටින්න ,අපි මෙතනින් පැනලා යන්න ඕනි"
ඇල්ෆා කතා කලේ හොදටම බයෙන්....මොන තරම් ශක්තියක් ,බලයක් ඇල්ෆා කෙනෙක්ට තිබුනත් මේ වෙලාවේ එයාගේ ඇගට ඇතුලු වෙලා තිබුන විසෙන් හැම බලයක්ම, ශක්තියක්ම අඩපන වෙලයි තිබුනේ....
"ඉක්මනට මෙහෙන් දුවගෙන එන්න"
ඇල්ෆා කතා කලේ එයාගේ ඔමේගට..සතුරන්ට අහු නොවී එයාගේ ඔමේගව රැක ගන්න බලාපොරොත්තුවෙන් ....
"අනේ බෑ.......මට තව අඩියක් වත් යන්න බෑ....හරිම මහන්සි"
දැනටමත් කකුලට වැදිලා තිබුන පිහි පාරෙන් බාගෙට සිහිය නැතිව ඉදිය ඔමේගා කතා කලා.....
"ප්ලීස් අපේ බබා වෙනුවෙන් ....මේ ටික යමු..." අඩන්න කදුලු නැති නිසයි ඇල්ෆා කෙදිරි ගෑවේ....
"යමු....."
ඔමේගා ඇල්ෆා එක්ක හිනා උනේ ඇල්ෆාගේ පිට උඩට නගින ගමන්...එයාලගේ එකම බලාපොරොත්තුව එකම සතුට....ඔමේගගේ බඩෙ ඉන්න එයාලගෙ දරුවා ගැන හිතන ගමන්.....
වැඩි වෙලාවක් ඒ ගමන එයාලට යන්න ලැබුනේ නෑ...........
ආයෙමත් අලුත් ලෝකෙකදි හමුවෙන්න ඇල්ෆා සහ ඔමේගා පොරොන්දු උනේ සතුරන්ගේ අසීමිත ආසාවන් ඔමේගගෙන් ඉශ්ට කරගනිද්දි.....ඒ ඉරනම හැමතැනින්ම ලේ ගලමින් ඉදපු ඇල්ෆාගේ ඇස් ඉදිරිපිටම ,ඔමේගට දුන්නු අසීමිත වදයෙන් එයාගෙ අන්තිම හුස්මත් නැති වෙලා යනවා ඇල්ෆා බලන් ඉද්දි රාක්ශ ආත්මය ඔමේගව එයාගේ ලෝකෙට ඇදගෙන ගියා..................
........................................................................
වර්තමානය
"ජියොන් ජන්කුක් "
"කිම් ටේ හ්‍යුන්ග්"
පාසල් දෙකේ ෆුට් බෝල් කණ්ඩායම් නායකයෝ දෙන්නා මූනට මූන බලාගත්තේ එකිනෙකාට සමච්චල් හිනාවක් දාන ගමන්....
"එහෙනම් ඔට්ටුව මතකනේ"
ජන්කුක් කතා කලේ අනිත් පිලේ නායකයාට එක අතක් දීලා හොලවමින්....ටේ හ්‍යුන්ග්, එහෙම නැත්තම් අනිත් පිලේ නායකයා පුලුවන් වෙර දාලා ඒ ටැටූ ගහපු අත හෙලවුවේ හැමෝම ඉස්සරහ වේදනාව පෙන්නන්න බැරුව දෙපැත්තට ඇබරෙන ජන්කුක්ව තවත් අපහසු කරවන්න.....
