Kirli Yüzler

Bölüm-7

Çerezleride yerleştirip masaya şöyle bir göz attım.Cipsler, çerezler, bardaklar, kurabiyeler, kekler...Evet her şey tamamdı, pasta hariç.

Demet'e dönüp baktım.Elindeki beyaz balonu gösterip "Bunlar burada patlamaz mı?" dedi.

"Bilmiyorum ki." dedim.Evin arka bahçesini hazırlıyorduk parti için ama sanırsam balonları koyacak yer yoktu.

"Onlarda olmasın n'palım." dedim.

Omuz silkip balonları paketin içine doldurup "Nereye koyayım?" dedi.

"Girişteki dolabın bir gözüne atıver." dedim."Annem görmesin yalnız." dedim gülümseyerek. O da gülümseyip kafa salladı.

Masaya tekrar bakıp derin bir nefes aldım.Sıra arkadaşları beklemede.Çok kişi çağırmamıştım.Bir kaç çocukluk arkadaşlarımızı çağırmıştım.

Kendimi tahta oturakların üzerine bırakıp ayaklarımı dinlendirmeye başladım.Çok yorulmuştum.Demet yanıma gelip "Müzik çalacak mıyız?" dedi.

Karşımdaki oturağa oturan Demet'e bakıp "Yüksek olmamak şartıyla izin verdiler." dedim.Babam kızardı açık ortamda yüksek sesle müzik çalıp komşuları rahatsız etmeye.

"Müzik ne ile çalacak peki?"

Gözlerimi irice açıp "Ben onu tamamen unuttum." dedim.

Demet gözlerini devirip "Telaşlanma bilgisayar ve hoparlör yeterli." dedi.

"Bilgisayar var da hoparlör yok." dedim.

Demet telefonunu çıkartıp "Tamam ben abimi arayayım o hemen bulur ve getirir." dedi.

"Ohh! Demet sen olmasan bu işin üstünden kalkamazdım!" dedim.Demet'le çok iyi anlaştığımızı farkettim.Demet hem güzel hemde iyi kalpli bir kız.Ne Umut'un sevgilisi olduğu aklıma geliyor ne de peri olma ihtimali.O iyi bir arkadaş için güzel bir tercih.

"Böyle tatlı telaşlar içerisinde olmak keyifli." dedi gülümseyip.

"Alo abicim." dedi telefonla konuşup.Karşı tarafı dinleyip "Senden bir şey isteyecektim." dedi."Hani senin hoparlörün vardı ya, onu bana getirebilir misin?" dedi."Abi lütfen ya!Eve gidemem.Hem nasıl çalıştığını bilmiyorum.Beş dakika gelsen hayatının seyri değişmez.Hadi bekliyorum.Adresi mesaj atarım." dedi.

"Getirecek mi?" dedim.

Kafa sallayıp "Mecburen getirecek.Yoksa dilimden kurtulamaz." dedi.

Bir saat sürmeden abisi gelmişti.Görmüştüm onu.Kursa ilk geldikleri zaman o da vardı.

Elindeki hoparlörlerle bahçeye girdiğinde bana baktı."Abicim bu Elisa.Elisa bu da abim Eser." dedi Demet bizi tanıştırıp.

Gülümseyip "Merhaba." dedim.

Kafa sallayıp Demet'e döndü."Bilgisayar nerede?" dedi düz bir sesle.

Sandalyenin üzerindeki dizüstü bilgisayarımı alıp "Burada." dedim.Camın önündeki küçük masanın üzerine bırakıp "Buraya kurabilirsiniz." dedim.Kafa sallayıp bilgisayarını yanına gitti.

"Abi sesi çok yüksek olmasın."

"Sen sus!Senin yüzünden en önemli işimi yarım bıraktım." dedi sinirli bir sesle.

"Ne var sanki kardeşine yardım etsen?" dedi Demet üzgün bir tını çıkarmaya çalışıp.Gerçi pek beceremedi ama neyse.

Eser bir kaç şey ile bilgisayarı kurup bize döndü."Geçti artık.Bilgisayar hazır.Şarkı açmanız yeterli.Ses seviyesi çok yüksek değil.Üstelik ben açım." dedi.