Kirli Yüzler

11.BÖLÜM

"S**cem!Kır lan şu kapıyı!"

"Omuzuma zarar veremem.Sen kır.Hem sen boksörcüsün."

"Belanı..."

"Tamam susun!Ben kırarım!"

Duyduğum seslerle ağırlaşan gözlerimi araladım.Bir müddet bekledim.Bir anda kırılan kapı ile bağırmaya başladım.

"Tamam sakin ol!"

Umut'un sesini duymamla sustum.Onun bana şefkatle baktığını görünce tekleyen kalbime bir sancı saplandı.O beni kardeşi gibi, öğrencisi gibi görüyordu.Oysa ben...

"Korkma." dedi güven verici bir tonla.

Kafamı sallayıp ağlamaya devam ettim.Eser ellerimi çözerken Savaş kapıya yaslanmış umursamaz bir tavırla bizi izliyordu.O bize bakarken tek bir defa bile bana bakmadı.Oysa ben onu izliyordum.Bu kadar umursamaz ve korkutucu olmasını izliyordum.Şuan bile korkutucu.Aslında ona bağırmam gerekiyor.Tüm bunlar onun yüzünden.Kendiside söylemişti ama o kadar yorgunum ki öfkeli bakışlar atmaktan başka bir şey yapamıyorum.

"Elisa neredeler?Hiç kimse yok burada."

Umut odaya girince bakışlarım ona kaydı.Odadan ne ara çıktı farkında bile değilim.

"Gittiler." dedim çatallaşmış sesimle.

"S***rim böyle ipi ben!Ebesini ağlatmışlar!" diye öfkelenen Eser'e omuzumun üzerinden baktım.İpleri çözememişti.Hırsla çömeldiği yerden kalktı."Bıçak yok mu?Çözülmüyor böyle."

Savaş yaslandığı kapıdan ayrılıp bize doğru geldi."Çekil!" dedi Eser'e kaşlarını çatıp.Cebinden çıkardığı çakıya baktım.Sapı siyah deri ile kaplıydı.Düğmesine basınca keskin metal hızla çıktı.Gözlerimi irice açtım.Bana doğru gelen Savaş'a aceleyle "Yaklaşma!" dedim.Savaş umursamadan gelmeye devam etti."Yaklaşma dedim!" diye tekrar bağırdım."Kapa çeneni!" dedi.Öfkeyle çıkan sesi susmama yetmişti.Korkudan titrediğime eminim.

Savaş arkadan ipleri kesince oturduğum yerden hızla kalkıp ondan uzaklaştım.Uzun süre oturmanın verdiği etkiyle biraz sendelemiştim.Ama toparladım kendimi.

Umut iki eliyle omuzundan tutup "İyi misin?" dedi.Bana yakınlığından dolayı bir an ne demem gerektiğini idrak edemedim.Sadece o güzel gözlerine baktım."İ-iyiyim." diye mırıldandım.

"Çıkalım!" diyen Savaş'a baktım.Yutkunup "O adam kim? Yüzünde kocaman yarası olan adam." dedim hızla.

"Sonra!" dedi Savaş dişlerinin arasından ve odadan çıktı.

****

"Hadi Elisa geldik."

Umut'un sesiyle araladım gözlerimi."Neredeyiz?" dedim ağlamaktan şişmiş ve uyumaktan yapışmış gözlerimi ovalayıp.

"Mahalledeyiz." diyen Umut'la beraber "Eyvah!Babamgil!" dedim.

"Merak etme.Önce bize geçelim.Şu olayla konuşmamız lazım." dedi Eser arabadan çıkıp."Ne?Ben girmem o eve!" dedim panikle.

"Yemeyiz seni.Hadi!" dedi Savaş ve oda arabadan indi.Yanımda oturan Umut'a bakıp "Ben o eve girmem." dedim

Kaşlarını çatıp "Neden?" dedi.

Hıh şimdi ne söyleyeceksin Elisa?Periler var diyemem ki.Off!"Şey ben..." diye söze başlayacakken Umut lafımı kesti."Rüya'da bizde hadi." dedi.

Rüya mı?O nasıl girir ya?Korkmadı mı?Rüya ya..!

..........

Büyük kanepede kılımı bile kıpırdatmadan oturuyorum.Tedirgin bakışlarım ise büyük salonda geziniyor.Hala Rüya'nın buraya nasıl girmeye cesaret ettiğini anlayamıyorum.