Kirli Yüzler

19.BÖLÜM

Keyifli okumalar.

Bir insan değer vermediği birisine kırılabilir mi?

Sadece minneti için yardım eden bir adama kırıldım.İçimde bir boşluk varmış ve onu bir an önce doldurmam gerekiyormuş gibi hissediyorum.Duyguları önemseyen birisiyim ama bununla bu kadar kafam dolmamıştı.Ondan bir bekletiye girmemeye çalışsamda kendimi o çukura düşmüş gibi hissediyorum.

Yavaşça kapıyı araladım.Savaş'ın odada olmamasıyla kaşlarımı çattım.Uyuyor olmalıydı.Odadan tam çıkacakken sol tarafımdaki banyo kapısı açıldı.Sahte evliliğimizin üzerinden bir ay geçsede onu ilk kez havluyla görüyor olmam beni baya bi utandırdı.Mavi havlu sadece belinden aşağısını kapatıyor.Bu çok can sıkıcı bir görüntü.Neden üstünü kapatmazsın be adam?

Bronz tenindeki damlalar bende susuzluğu hissettirmesiyle gözlerimi hızla gözlerini çıkarttım."Masa hazır." dedim içime kaçmaya çalışan sesimle.

Soğuk gözler alacağım cevabı çoktan anlamıştı."Aç değilim." dedi giysi dolabına uyuşuk adımlar atarak.

"Tamam."

Kapıyı kapatır kapatmaz sırtımı kapıya dayadım.Titreyen dudaklarım ile kendime kızmaya başladım.Yeter artık ama!Ben böyle olmamalıyım.Haklı olsam da onun böyle yapması içimi eziyor.İlgi bekliyormuşum gibi hissetmeme neden olması, beni kendimle sınamam için yeterli bir neden.

Derin derin nefes alıp titreyen dudaklarımı sabitlemeye çalıştım.En nihayetinde oradan ayrılıp salona geçtim.Herkes kanepelere oturmuş bir şekilde konuşuyorlardı."Savaş'a bunu nasıl söyleyeceğiz?" Eser'in sıkkın bir şekilde konuşmasıyla kaşlarımı çattım.Konu neydi?

"Asıl söylemezsek hepimizi gebertir!"

Umut'un soğuk hallerine bir türlü alışamamam, onun Demet'le sarmaş dolaş olmazıyla aynı şey.Bir türlü yeni Umut'a alışamıyorum.Kendimden bir kez daha nefret ettim.Evliyim ama hala eski aşkım(!) kafamın en bulanık kısımlarında.

"Ben daha ölmedim çocuklar.Ben hayattayken sizi sizden bile korurum." Cemil dedenin otoriter sesi ile yanlarına yürüdüm.Eser'in yanına oturup merakla onlara baktım."Konu ne?"

Herkesin birbirine bakmasıyla onların bir şeyler saklamaya çalıştıklarını anladım."Zafer'in adamıyla konuşmuş Umut.Sedat'a olanlardan dolayı baya bir öfkelenmiş." Demet hızla konuştuğu için cümlelere bir türlü yetişemedim."Red'e baskın yapacakmış." 

Oturduğum yerden hızla kalktım."Ne!?Ne yapacakmış?"

"Hiç bir halt yapamaz o!" dedi Eser öfkeyle."Onu kafese kapatıp ölene kadar s*k-"

"Eser!" Cemil dede Eser'i çatık kaşlarıyla susturdu.

"Savaş'a bir şey mi yapacak?" dedim korkuyla.

"Seni alana kadar durmayacak bu kuduruk!"

Umut'un sözleriyle yıkılmış gibi kalktığım yere çöktüm.Başım benden bağımsız öne düşerken "Çok suçlu hissediyorum." diye mırıldandım.

"Ohoo biz burada neyin derdineyiz sen neyin…" Eser bir şekilde sözlerime kızgınlıkla karışık alaylı bir cümleyle karşılık verdi.

Kafamı iki yana salladım."Eğer hatırlasam...Sedat'a umut vermişsem eğer bunlar hepsi benim suçum."

Ağlamaklı sesim onlarda bir etki oluşturmamış olacak ki sertçe karşılık verdiler."Ne olursa olsun bir adam bir kadını zorla isteyemez!" dedi Cemil dede."Sen bunları düşünme sakın.Kocanı nasıl dizginleyeceksin onu düşün."