အပိုင်း - ၁၁🖤

34.3K 2.4K 59
                                    

မင်းတိမ်ယံအလုပ်မှပြန်လာသည့်အခါ လက်တစ်ဖက်ကခြင်းကြီးကိုဆွဲပြီး နောက်တစ်ဖက်ကခြင်းလေးကိုဆွဲလာသည်။

"ဘာတွေလဲဟင်"

မင်းတိမ်ယံပြန်ရောက်လာသည့်အခါ သက်တန့်အပေါ်ထပ်မှဆင်းလာသည်။ အိုဗာဆိုက်ဒ်တီရှပ်ကြီးကိုဝတ်ထားပြီး ခြေ‌ထောက်ကလေးရဲ့အလှကိုပေါ်လွင်နေစေသည်။ ပေါင်တစ်ဝက်လောက်ပဲရှိသည့်တီရှပ်နဲ့ဆင်းလာတော့ မင်းတိမ်ယံအာခေါင်တွေခြောက်ပြီး တံတွေးမြိုချရတော့သည်။

"ဘာကြည့်နေတာလဲ ... ကျွန်တော်မေးတာဖြေလေ ... ဘာတွေလဲ"

"ဪ ... ဪ ... လက်ဆောင် ... ကြောင်ပေါက်ကလေးအတွက်သူငယ်ချင်းလေးတွေခေါ်လာပေးတာ"

ခြင်းတွေအပေါ်မှာအုပ်ထားသည့်အဝတ်ကြီးကိုဖယ်ကြည့်လိုက်သည့်အခါ အာဝုလေးတစ်ကောင်နဲ့မီးညှောင်လေးတစ်ကောင်ဖြစ်နေသည်။

"အူးဝါး ချစ်စရာလေးတွေကွာ ... ဒါကကျွန်တော့်အတွက်လား"

"အင်း ... ဘယ်လိုလဲ သဘောကျလား"

"အင်း ချစ်စရာလေးတွေ ... ဘာလို့ဒါလေးတွေဝယ်လာရတာလဲ"

"ကိုယ်မရှိတဲ့အချိန်တွေမပျင်းရအောင်လို့လေ ... ကိုယ်ကအလုပ်ကိစ္စနဲ့ခရီးသွားရတာတို့ဘာတို့ဆို သက်တန့်တစ်ယောက်တည်းပျင်းနေမှာစိုးလို့ ... ပြီးတော့ ခွေးလေးကသက်တန့်အတွက်သက်တော်စောင့်လိုပဲလေ"

"ခင်ဗျားကြီးကအမြဲတမ်းကျွန်တော့်အတွက်ကြီးပဲတွေးနေရတာလဲ"

"ဒါကတော့ ကိုယ်ကကြောင်ပေါက်လေးကိုချစ်တာကိုး ... အဲ့တော့ ကိုယ်ချစ်တဲ့မင်းအတွက်ပဲစဉ်းစားတာပေါ့ ... ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် မင်းပျော်နေဖို့အရေးကြီးတယ်"

"သွားတော့ ... ရေချိုးပြီးဆင်းလာခဲ့ ထမင်းစားဖို့စောင့်နေမယ်"

"အင်း"

ခြင်းလေးကိုဖွင့်ပေးလိုက်တော့ အာဝုလေးကတော့ထွက်လာပေမဲ့ မီးညှောင်လေးကတော့ခြင်းထောင့်ကလေးမှာကပ်နေသေးသည်။

"မီးညှောင် ထွက်ခဲ့ပါ ... မင်းကိုဘာမှမလုပ်ပါဘူး ... မန်မန်ကျွေးမယ်လေ မန်မန်"

Love Me Like You Do🖤Where stories live. Discover now