Hyunjin'in ağzından
•
Kapıyı sertçe kapatarak hızlıca kapının kilidi çevirdiğim gibi sırtımı kapıya yaslamış, yavaşça kayarak yere oturmuştum.
Düşmelerini engellemeye çalıştıkça akan gözyaşlarımı durdurmaya çalışırken aynı zamanda sakin kalmak için yumruğumu elimi kırmaya çalışıyormuşcasına sıkıyordum.
Bıkmıştım.
Her gün aynı şeyi duymaktan, her gün kendimi değersizmiş gibi hissetmekten çok yorulmuştum.
Hayatın her zaman istediğimiz gibi gidemeyeceğinin farkındaydım ama bazen Tanrı'nın benimle dalga geçtiğini düşünmüyor değildim.
Sadece 19 yaşındaydım ve omzumda tonlarca ağırlık ve baskı hissediyordum.
En başta ailem, hiç yardımcı olmuyordu. Hem de hiç! Mutlu olmadığımın, ortada bir sorun olduğunun farkındalardı ama konuşmak, yardım etmek yerine görmezden gelmeyi seçmekle kalmayıp işi daha da kötüleştiriyorlardı.
Arkadaşlarıma gelirsek...
Arkadaşlarım olduğundan emin bile değildim.
Kendimi çok yalnız ve değersiz hissediyordum, sanki bir daha mutlu olamayacakmışım ve hep yalnız kalacakmışım gibi.
Biri ile konuşmaya ihtiyacım vardı. Birinin beni dinlemesine, geçiştirmemesine, yanımda olduğunu hissettirmesine çok ihtiyacım vardı.
Böyle biri gerçekten bir gün karşıma çıkacak mıydı?
•
Bu bölümümsü intromsu şeyi düzenlemek sandığımdan daha zordu, gece 3de ağlayarak yazmıştım bu yüzden çok utanıyordum okumaya aylar sonra tekrar okudum yani LNDLSMSÖAMD
yeniden başlayalım bakalım💪🏻💪🏻
ŞİMDİ OKUDUĞUN
o | hyunin
FanfictionHyunjin'in hayatı rüyasında gördüğü kişiyle tanışmasıyla değişir. • !Kısa bölümler!
