Hyunjin'in ağzından
•
Sadece 5 dakika önce burada biri olduğuna ve benimle konuştuğuna yemin edebilirdim.
Hâlâ rüyada mıydım? Ama ayaktayım. Uyurgezer miyim? Ama gezmedim ki sadece ayağa kalktım ve biriyle konuştum! Hayal mi gördüm? Ama çok gerçekçiydi.
Uykusuzluktandır diyerek kafamı buna yormak istemedim ve dün bir hışımla kilitlediğim kapının kilidini sakince ve uyuşukça açtım.
"Sonunda uyanabildi birileri." diyen ablamı duymamazlıktan gelerek kimseyle göz teması kurmadan sadece kendime bir bardak su doldurup mutfaktan çıktım.
"Kahvaltı etmeyecek misin?" diye bağıran anneme "Aç değilim." diye yanıt verdikten sonra kendimi salondaki koltuğa atarak zaten açılmış olan televizyona ilgisizce bakmaya başladım, kumandayı arayacak gücü kendimde bulamadım ve oturup ekrandaki yemek programını boş gözlerle izlemeye başladım.
Yaklaşık yarım saat izledikten sonra annem içeri girdi ve yanıma oturdu.
Gözlerinden ne diyeceği net bir şekilde anlaşılıyordu ve ben artık her gün aynı şeyleri duymaktan sıkılmıştım.
"Çok fazla dışarı çıkıyorsun ve geç kalıyorsun fakat nereye gittiğini hiçbir zaman söylemiyorsun, eve geldiğinde hiçbir zaman odandan çıkmıyorsun ve bize-"
"-hiçbir şey anlatmıyorum. Gerçekten sorumsuzca davranmayı bırakmam ve olgun bir genç adam gibi davranmam gerekiyor." kuracağı cümleyi tamamlayarak kaçarcasına ayağa kalktığımda bana onaylamayan bir bakış atmıştı.
Odamdan dışarıda kalma süremin bittiğine karar vermiştim.
Dışarı çıkmak adına hazırlanmak için küçük sayılabilecek odamdan içeri girdiğimde gördüğüm şeyle- hayır, kişiyle, ağzımdan ufak bir küfür kaçmıştı.
Rüyada olduğumu sandığım zaman gördüğüm çocuk tam önümde dikiliyordu ve hiç de hayal ürünüymüş gibi görünmüyordu.
•
her an kitabı silebilirim tüm özgüvenimi kaybetmişim yazma konusunda dpnaldnamxna
ŞİMDİ OKUDUĞUN
o | hyunin
FanfictionHyunjin'in hayatı rüyasında gördüğü kişiyle tanışmasıyla değişir. • !Kısa bölümler!
