13

3.6K 523 324
                                    

''Orada rahat olduğuna emin misin?''

Onayladığını belirten mırıltılar çıkardığında "Tamam o zaman." diyerek tavana gözlerimi diktim.

Görmesem bile onun da aynısını yaptığını biliyordum, gergin duruyordu.

Jeongin'i eve sokmanın bu kadar zor olacağını tahmin etmemiştim. Sessizce kimseye fark ettirmeden onu içeri almak istemiştim ama annemin uyanık kalası tutmuş ve yanında birini görünce şaşkınlık ve heyecanla gözleri kocaman açılmış, bizi soru yağmuruna tutmuştu.

Onu bir şekilde atlattıktan sonra, Jeongin'e yer yatağı hazırlamıştım ve yaklaşık 10 dakikadır ikimizden de ses çıkmıyordu.

"Jeongin," seslendikten bir süre sonra ondan ses gelmeyince kafamı çevirip uyuduğunu gördüm.

"İyi geceler."


Küçük çocuk minik elleriyle gözyaşlarını silerken oturduğu salıncağın iplerine ellerini daha sıkı sardı

"Neden kimse benimle oynamak istemiyor ki?"

"Anne bak! Jeongin ile yapbozu tamamladık! Kocaman!"

Annesi, 8 yaşındaki küçük Hyunjin'in ellerinden tutup onu salona götürmesine izin verdi.

"Bak bitti! Jeongin de yardım etti ama en çok ben yaptım değil mi Jeongin?" diyerek en yakın arkadaşına kendisini doğrulatmak istediğinde Jeongin kafasını sallayıp gülümseyerek onu onayladı.

"Gördün mü kafasını salladı!"

"Evet, gördüm." diyerek sahte bir gülüşle annesi oğluna yalan söyledi.

"Sonunda Jeongin ile tanışabilecek miyim?" diyerek merakla arkadaşına döndü kısa olan.

"Evet, ona burada beklemesini söyledim. Jeongin?" Yüzündeki gülümseme en iyi arkadaşının bıraktığı yerde olmadığını görünce kayboldu. "Jeongin neredesin?" bağırdığında arkadaşından cevap alamayınca telaşlanıp gözleri dolmaya başlamıştı.

"Sakin ol, belki annesi çağırmıştır."

"Ama Jisung onun annesi yok ki!" diyerek hıçkırarak ağlamaya başladığında arkadaşı, ne yapacağını bilemeden kafası karışmış bir şekilde arkadaşına sarılmıştı.

Jeongin geri gelmedi.

"Doktora falan gitmek istemiyorum! Jeongin'i istiyorum."  diye ağlayıp yatağından çıkmayı reddeden oğluna, üzgün bir şekilde bakmaktan başka bir çaresi yoktu annesinin. Sadece psikoloğun oğlunun sorununu çözebilmesini umuyordu.

Uzun zamandır hatırlamadığım, neredeyse hafızamdan silindiğini düşündüğüm anıları görmesiyle kan ter içinde uyanmıştım.

Farkındalıkla şok olup gözlerim sonuna kadar açık bir şekilde beni izleyen Jeongin'e döndüm.

"Jeongin?"

Aşırı vampirli mampirli şeyler yazmak istiyorum biliyonuz mu denicem bi ara

o | hyuninHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin