o | hyunin

2

3. kişi ağzından
•

"Hey, uyan artık!"

"Hyunjin?"

"Hyunjin!'

"Uyanacak mısın artık?!"

"Başımın dibinde bas bas bağırmayı keser misin? Sadece birkaç dakika daha... Bugün haftasonu değil mi zaten? Haftasonu uyumak içind- Bir dakika bir dakika!"

Dün kilitlediğini çok net hatırladığı kapısı aklına geldiğinde ve duyduğu sesin ona oldukça yabancı olduğunu fark ettiğinde Hyunjin, bir hışımla yataktan kalkmış ve gördüğü şey -daha doğrusu kişi ile- tüm uykusu kaçmıştı.

"Sen kimsin? Ne işin var burada? Hırsız mısın? ANNE! Hırsız olsan neden uyandırasın ki gerçi- Sen kimsin?"

Bu gözleri ışıldayan, kırmızı saçlı ve ona gülümseyerek bakan şirin çocuğu daha önce hiç görmediğinden oldukça emindi.

Şirin çocuk mu? Hiçbir şekilde tanımadığın biri odanda duruyor şu an ve senin ilk düşündüğün şey ne kadar şirin olduğu mu?

"Buraya nasıl girdin? Odamı kilitlediğime eminim. Benden başka kimsede kilit yok." diyerek çocuğu soru bombardımanına tutmaya devam ettiğinde kırmızı saçlı çocuk birazcık kırılmış gibi görünüyordu.

Çocuk "Dışarıdan odana girdiğimi nereden çıkardın? Ve sen beni gerçekten tanımıyor musun?" dediğinde Hyunjin iyice şaşırmıştı.

Ona dik dik baktı ve hafızasını yoklamaya başladı. Onu daha önce hiç görmediğine emindi, böyle birisini görse asla unutmazdı.

"Hayır tanımıyorum. Eminim."

Net bir şekilde çocuğun hayal kırıklığına uğradığını, parıldayan gözlerinin parıltısının yok olmasından ve üzgünce başını yere eğmesinden anlamıştı.

"Adın ne?"

Şirin çocuk başını heyecanla cevap vermek adına kaldırdığı sırada kapının dışından gelen başka birine ait bağırış sesiyle cevap verememişti.

"Hyunjin uyan artık! Haftasonu olması tüm gün kıçını devirip yatma hakkını sana vermiyor."

Hyunjin tam annesine cevap verecekken bir şey olmuştu.

Çocuk ortadan kaybolmuştu.

•