o | hyunin

4

"Yeniden merhaba!" Neşeyle konuşan çocuğa döndüğümde yüzümde nasıl bir ifade vardı bilmiyorum ama yüzünden düşmeyen gülümsemesini kahkahaya dönüştürmüştü.

"Çok komik gözüküyorsun şu an, bu çok şirin." sesiyle girdiğim transtan çıkıp yanına yavaş yavaş yaklaşmaya başladığımda yüzündeki gülümsemesini -çok güzel gülümsediğini söylemeden geçemeyeceğim, benim bile gülümseyesimi getiriyor- silmeden yapacağımı merak eder bir şekilde beni izliyordu, ben ise korktuğumu belli etmemeye çalışıyordum.

Yanına gidip hafifçe göğsüne dokunduğumda "Gerçek misin sen yani?" dediğimde bana ona çok anormal bir şey demişim gibi bakmıştı.

Odama kilitleyken girebilmesi yetmiyormuş gibi birden ortada belirip kaybolan kendisi değilmiş gibi!

"Ne demek istiyorsun? Tabii ki gerçeğim ve senin için buradayım!" diyerek yeniden neşeyle konuşup kolumu çekiştirerek beni yatağıma oturtturmuş, o da hemen yanıma oturmuştu.

Ben ise hâlâ bana dokunmasının şokundaydım.

"Benim için mi buradasın?" soru sorar biçimde dediklerini anlamak ve doğrulamak için tekrarladığımda başını hızlıca sallayıp "Beni çağırman için çok uzun zamandır bekliyordum." dediğinde kafam iyice karışmıştı ve kendimi saçma sapan bir fantastik kitapta hissetmeye başlamıştım.

"Ne saçmalıyorsun?"

''Bunları sana şu an açıklayamam ama sana diyeceğim tek şey şu ki, sen beni zaten tanıyorsun.''

Nefesimi bıkkınlıkla verip ayağa kalktım ve kolundan tutup onu da kaldırdım. Bana ne tür bir oyun oynanıyordu, yoksa en sonunda kafayı mı yemiştim bilmiyordum ama bununla uğraşacak ve düşünecek vaktim yoktu.

''Lütfen saçma saçma konuşmayı keser misin? Nesin, gerçek misin onu bile bilmiyorum ama eğer doğru düzgün bir şekilde bana neler döndüğünü açıklamayacaksan, sadece yok ol.''

Dediklerim onu etkilememiş gibi yüzündeki gülümseyi silmedi. Ardından ''Yarın görüşürüz Hwang Hyunjin!'' diye yanıt verdi ve birden odadaki varlığı kayboldu.

Yok oldu.

*
Tmm şimdi başlatıyorum kitabı ŞFNWŞDMAŞMD