POV Selma
Zayn en ik staan in de keuken iedereen ligt nog te slapen. We zijn pancakes aan het bakken, nou eigenlijk zayn is ze aan het bakken en ik dek de tafel, wat best wel moeilijk gaat met krukken. 'Babe, wat zie je er toch leuk uit met mijn kleren aan.' Zegt hij. zayn pakt me speels vast en geeft me een kus op m'n voorhoofd, precies op het zelfde moment komen Liam en danielle de keuken in lopen. 'Goeiemorgen.' Zegt Liam, ik voel m'n wangen rood worden. 'Aah jullie zijn echt schattig.' Zegt Daniëlle. Zayn kijkt me speels aan. 'Is de rest al wakker.' Vraagt zayn. 'Nee, nog niet.' Zegt danielle en ik zie een gemene grijns op Zayns lippen. Zayn legt de bord vol met pankacks op tafel en hij pakt twee koekenpannen, waarmee hij lawaai maakt. hij loopt speels ieder kamer in en uit. Danielle, Liam en ik gaan alvast zitten en wachten op de rest. Ik realiseer me nu pas dat ik zayn pas een week ken en dat er al zo veel is gebeurd, en dat hij me op een of ander manier heeft veranderd, eerst mocht niemand me aanraken en kijk nu. Als zayn weer de keuken binnen loopt en naast me komt zitten word ik weg getrokken uit m'n gedachtes. 'Wat zullen we vandaag gaan doen?' Vraagt zayn, ik zie danielle en Liam denken. 'Ik moet sowieso eerst langs huis, andere kleren aan doen.' Zeg ik. 'Waarom gaan we niet met z'n alleen, mam zou dat ook leuk vinden.' Zegt Liam. Op dat moment komt de rest binnen gestormd. 'Zozo, wie heeft deze heerlijke pankacks gebakken.' Zegt niall. 'Zayn heeft ze gemaakt.' Zeg ik met een glimlach. 'En Selma heeft me geholpen.' Zegt hij en hij kijkt me lief aan.
-----
'Wij gaan alvast naar de auto.' Zeggen niall en Louis. 'Ik ga met jullie.' Zeg ik en loop achter hun aan, de andere zijn zich nog aan het omkleden. 'Hoe gaat het met je been?'vraagt niall. 'Al een stuk beter.' Zeg ik en stap in de lift, niall en Louis volgen me. Het is stil, ik zie dat niall en Louis elkaar een raar oogcontact geven. 'Wat?' Vraag ik. 'Je ziet het niet hè.' Zegt niall lachend. 'Wat zie ik niet?'zeg ik vraagend. 'Dat zayn je leuk vind.' Zegt Louis. De lift gaat open en we lopen het appartementencomplex uit, wat nogal moeilijk gaat met krukken. we lopen naar de auto van niall waarnaast de auto van zayn geparkeerd staat. 'Selma vind jij zayn leuk?' Vraagt niall, op dat moment weet ik niet wat ik moet denken of zeggen. 'Weet ik niet?'zeg ik en kijk naar m'n schoenen die nu heel erg interessant zijn. 'Eigelijk weet ik niet wanneer je iemand echt leuk vind.' Zeg ik. 'Voel je, je anders als zayn bij je is?' Vraagt Louis. Ik vind het raar dat ik dit bespreek met hun bespreek . 'hmm...ja dan voel ik me op m'n gemak en veilig.' Zeg ik. 'En als hij je knuffelt?' Vraagt niall. '...nou eigenlijk vond ik het nooit zo fijn als iemand me aanraakte...maar bij zayn is het anders.' Zeg ik. Ik zie niall en Louis een raar oogcontact met elkaar maken. 'Selma, je hebt maar een uitgang om er achter tekomen.' Zegt Louis. 'Wat dan?' Vraag ik. 'Daar moet je zelf maar eens achter komen.' Zegt niall met een gemene grijns. En precies op dat moment komt zayn en de rest het appartementencomplex uit lopen. Zayn loopt naar me toe en slaat een arm om m'n middel. 'Zullen we maar eens gaan.' Zegt zayn. 'Wacht, wat moet ik mam vertellen over m'n been?' Vraag ik geschrokken. 'Daar verzin ik wel iets op.' Zegt zayn. 'Wie komt er bij mij in de auto?'Zegt niall en hij klikt z'n auto open, Sofia stapt bij hem in. 'Willen jullie bij mij in de auto?' Vraagt Louis, Liam en danielle stappen in bij Louis. 'Babe, kom jij bij mij in de auto.' vraagt zayn en hij doet de deur voor me open. Hij helpt me instappen en hij legt de krukken achterin. Zayn stapt zelf ook in en hij start de auto. Voor aan rijd niall dan volgt Louis en dan wij. Ik vind het best wel raar dat ze alle drie zulke duren auto's hebben, hoe komen ze eigenlijk aan zoveel geld?*
Hier is het hoofdstuk zoals beloofd ;)
•dreamingzayner•
JE LEEST
You thought you were in a fairy tale with me || zayn malik
FanfictionWaarom moet jou geluk altijd afgenomen worden? Waarom moet het altijd fout gaan als het eindelijk goed gaat? Waarom vertrouw je iemand zo snel of vergeef je iemand zo snel? Waarom blijft het verleden je steeds achter na gaan en genezen de littekens...