You thought you were in a fairy tale with me || zayn malik

Opa...

POV Selma

Zayn en ik lopen de woonkamer in en we gaan zitten. Harry en anne zijn net weg gegaan. 'Owh, Liefje toch.' Zegt m'n moeder en ze streelt met haar hand over m'n wang. 'Mam, waarom liet je Harry binnen.' Zeg ik. 'Hij...hij heeft spijt, heel veel spijt zelfs.' Zegt ze.'weet je wel wat hij mij allemaal heeft aan gedaan.' Zeg ik en ik voel de tranen branden in m'n ogen. 'Dat weet ik liefje, maar hij is toch een aardige jongen...en hij is toch echt iets voor jou!' Zegt ze. Zei ze nou serieus 'iets voor jou' er valt ook nooit wat met haar te bespreken. Ik sta op, zayn houd m'n Ik loop de woonkamer uit en doe m'n schoenen aan. 'Selma, waar ga jij heen?' Zegt m'n moeder op een hoge toon. 'Ik ga weg van JOU.' Schreeuw ik en ik ren naar buiten. Ik voel de tranen in m'n ogen branden. Ik ren naar het kerkhof die niet zo ver is van huis. Ik loop naar het graf van m'n opa en hurk daar naast. 'Waarom ben je er niet meer...ik heb je nodig...jij was de enige die me echt begreep...Liam natuurlijk ook maar hij is te druk bezig met zijn eigen leven...waarom nam je me niet met je mee.' Zeg ik en er glijden natten tranen over m'n wangen. M'n telefoon gaat, ik pak 'm uit m'n zak. Het is Harry, ik druk 'm uit en kijk naar het graf van mijn opa. M'n telefoon gaat weer over. Het is Harry, ik neem op. 'Hallo Selma.' Zegt Harry, ik zeg niks terug. 'Selma ben je aan het huilen!' Zegt hij. 'Ben je thuis.' 'Nee.' Zeg ik. 'Waar ben je dan...Selma, waar ben je.' Zegt Harry op een zachte toon. 'Harry, laat me gewoon.' Zeg ik en ik hang op.

-----

Het is al donker, maar naast opa maakt het me niet uit, ik zit denk ik al langer dan 2 uurtjes hier. Het voelt goed, om m'n hart telegen, aan iemand. 'Opa...je had gelijk...waarom kun je me niet meenemen naar boven.'er glijden tranen over m'n wangen. 'Selma.' Ik draai me om. 'Harry?!' 'Waarom ben je hier!' Zeg ik. 'Selma ik en de jongens zoeken al 2 uur naar jou.' Zegt Harry. 'Zoeken jullie al twee uur naar mij.' Zeg ik stotterend. Harry komt voor me staan, ik sta op en veeg m'n tranen weg. Harry doet z'n jas uit en doet m'n om me heen. Harry trilt helemaal. Harry en ik lopen samen het kerkhof uit, ik vind het best eng. ik sta naast Harry ALLEEN en het is donker in de straten. 'Waarom doe je opeens zo aardig.' Zeg ik zacht. Harry stopt met lopen en hij kijkt me aan, ik kijk recht in zijn mooie ogen...dat wat een van de dingen waarom ik voor hem was gevallen. 'Omdat...ik van je h-' 'babe?!' Zayn komt als een gek naar me toe rennen. Hij komt voor me staan. 'Whoow zayn je ogen zijn helemaal rood, en je trilt!' Zeg ik. 'Babe, doe me dit alsjeblieft nooit meer aan.' Zegt zayn zacht. Liam, niall en Louis komen bij ons staan. 'Selma, doe dit nooit meer, oké!' Zegt Liam. 'Je hebt ons echt laten schrikken!' Zegt niall. 'Sorry, was niet m'n bedoeling.' Zeg ik stotterend, en de jongens trekken me in een knuffel. Als we elkaar weer los laten lopen we richting huis. Het is stil, raar stil, ik voel een rare sfeer tussen Liam en Harry. 'Ummh waarom hadden jullie eigenlijk ruzie.' Zeg ik stotterend. We stoppen met lopen. 'Dat kan ik niet zeggen.' Zegt Liam. 'Zeg het maar, vroeg of laat komt ze er toch achter.' Zegt Harry. En zayn kijkt Harry verbaas aan.